Διαζύγιο και παιδί: Η κόρη μου δεν θέλει να μένει με τον μπαμπά της, πώς να την βοηθήσω;

Έχουμε χωρίσει με τον σύζυγό μου εδώ και ένα χρόνο. Η απόφαση του χωρισμού ήταν δική του. Έχουμε ένα παιδί που έχει κλείσει τα τέσσερα και εδώ και πέντε μήνες έχει αρχίσει να πηγαίνει βόλτα μαζί του με το αμάξι του, γιατί όσο διάστημα ήμασταν μαζί δεν ασχολιόταν καθόλου με το παιδί με αποτέλεσμα το παιδί να μην τον δέχεται. Φανταστείτε ότι ακόμα και τώρα δεν υπάρχει διανυκτέρευση, διότι η μικρή δεν θέλει και κλαίει και επίσης όταν μας παίρνει τηλέφωνο (γιατί ζει στην επαρχία) δεν του μιλάει και το κλείνει.

Δεν μιλάω άσχημα για τον πατέρα της απλά ανέφερε στον πατέρα της σε κάποια φάση ότι δεν του μιλάει γιατί κάποτε (όταν ήταν τριών) είδε την μαμά της να κλαίει για εκείνον, επειδή τον ήθελα (αυτά ήταν τα λόγια της-όπου η μικρή με είδε μια φορά που μάζευα τα ρούχα μας για να φύγουμε…). Να σημειώσω ότι πάντα ήταν αδιάφορος στο παιδί μέχρι και τα 3 της και ακόμα και όταν ήμασταν μαζί δεν ήθελε καθόλου να βρίσκεται κοντά του παρόλο που οι κοινές στιγμές τους ήταν λίγες….

Το ερώτημα είναι το εξής: Δεν μπορώ να διαχειριστώ το γεγονός ότι κάποια στιγμή θα πάει το παιδί μου ολόκληρο Σαββατοκύριακο μαζί του ή ότι θα το μοιράζομαι τις γιορτές… Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποια Χριστούγεννα δεν θα την έχω κοντά μου και για να προσπαθήσω να ισορροπήσω λέω ότι μας χρειάζεται και τους δύο… Σας παρακαλώ δυο λόγια για να μπορέσω να δω τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία.

Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος, Μίρκα Πλέσσα:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες σας και το μόνο σίγουρο είναι πως ένα διαζύγιο στην αρχή δεν θα είναι εύκολο για κανέναν από τους εμπλεκόμενους τόσο συναισθηματικά όσο και πρακτικά. Χρειάζεστε όλοι χρόνο για να επαναπροσδιορίσετε τις σχέσεις σας και να συνηθίσετε στα νέα δεδομένα.

Αυτό ισχύει και για το παιδί, το οποίο είναι λογικό να δυσκολεύεται να αποχωριστεί το άτομο που κυρίως το φροντίζει. Αυτό που χρειάζεται να του μεταδώσετε και οι δύο είναι αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας παρά τις αλλαγές και αυτό συμβαίνει με καλή συνεννόηση και συνεργασία μεταξύ σας.

Προκειμένου να μπορέσετε να το πραγματοποιήσετε αυτό είναι σημαντικό να ζητήσετε βοήθεια από κάποιον σύμβουλο γονέων ώστε να μπορέσετε τόσο να εκφράσετε τα δικά σας δύσκολα συναισθήματα όσο και να βρείτε τους τρόπους που η συνεργασία αυτή θα μπορέσει να λάβει μορφή.

Από τα λόγια σας φαίνεται ότι έχετε μέσα σας μία καλή βάση να μπορέσετε να το διαχειριστείτε, καθώς μοιάζει να σέβεστε τη σχέση του πατέρα με το παιδί και να κατανοείτε μακροπρόθεσμα την ανάγκη του παιδιού να περνάει χρόνο και με τους δύο γονείς.

Επιπλέον, είναι πολύ θετικό που από την πλευρά του πατέρα, όπως γράφετε έχει πλέον μεγαλύτερο ενδιαφέρον προς το παιδί. Αυτή τη στιγμή νιώθετε έτσι καθώς θεωρείτε ότι η κατάσταση θα παραμείνει όπως είναι τώρα, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια διαδικασία που θα πάρει χρόνο αλλά με τον καιρό θα αλλάξει και εσείς θα μπορέσετε να βρείτε ξανά τις ισορροπίες σας.

Με εκτίμηση,

Μίρκα Πλέσσα

Ψυχολόγος Msc και Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια

www.mirkaplessa.com

Δαιδάλου 16, Ηλιούπολη, Αθήνα

6977745989

 

Σχετικά άρθρα