Οι διακρίσεις κατά των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, παρά τα όποια σημαντικά βήματα έχουν σημειωθεί, συνεχίζουν να είναι κοινός τόπος. Αυτό το γεγονός οδηγεί σε σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία αυτών των ατόμων.
Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι 10 φορές πιθανότερο να δεχτούν κάποιου είδους επίθεση σχετικά με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, συγκριτικά με τα ετεροφυλόφιλα άτομα. Η κακομεταχείριση αυτή μπορεί να πάρει πολλές μορφές: φαινομενικά αθώα αστεία, λεκτικές προσβολές, άνιση μεταχείριση και σε ακραίες περιπτώσεις σωματική βία. Επιπλέον, για τα περισσότερα άτομα, οι διακρίσεις υφίστανται σε όλους τους χώρους και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Από το σπίτι και το σχολείο, μέχρι τον εργασιακό χώρο και την κοινότητα στην οποία ανήκουν.
Η απόρριψη συχνά ξεκινά από το σπίτι. Η πλειονότητα των εφήβων δέχονται αρνητικές αντιδράσεις από τους γονείς τους όταν προχωρούν στην αποκάλυψη του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Αρκετοί από αυτούς θα πέσουν θύματα σωματικής κακοποίησης και/ ή θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την οικογενειακή τους εστία. Τα άτομα που έχουν δεχθεί την απόρριψη από την οικογένειά του είναι 6 φορές πιθανότερο να εμφανίσουν κατάθλιψη, 3 φορές πιθανότερο να κάνουν χρήση ναρκωτικών και 8 φορές πιθανότερο να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν.
Οι δυσκολίες για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, συνεχίζονται φυσικά και στο σχολικό περιβάλλον. Πανευρωπαϊκή συγκριτική έρευνα της «IGLYO – Πανευρωπαϊκή Οργάνωση ΛΟΑΤΚΙ Νέων και Μαθητών» επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την ολιγωρία στην προάσπιση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στο χώρο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Η χώρα μας σκοράρει μόλις 5 βαθμούς, βαθμολογία που την κατατάσσει στις «κόκκινες» χώρες, μεταξύ των οποίων η Βουλγαρία, η Τουρκία και η Ρωσία. Ως κριτήρια τέθηκαν η ύπαρξη νομικού πλαισίου κατά των διακρίσεων, εφαρμοζόμενου στην εκπαίδευση, γενικότερα η ύπαρξη τέτοιων πολιτικών και στρατηγικών, αλλά και πιο συγκεκριμένα η ύπαρξη ενός συμπεριληπτικού εθνικού προγράμματος σπουδών. Ακόμα, λήφθηκε υπόψη η υποχρεωτική μετεκπαίδευση εκπαιδευτικών ως προς ΛΟΑΤΚΙ ζητήματα, η αναγνώριση φύλου από τις εκπαιδευτικές δομές, η λειτουργία συστήματος συλλογής δεδομένων ως προς το σχολικό εκφοβισμό (bullying) και συστήματος παροχής πληροφοριών και κατευθυντήριων γραμμών. Τέλος, κριτήριο υπήρξε η συνεργασία της κυβέρνησης με τις σχετικές ΜΚΟ και η διεθνής δέσμευση της χώρας. Η Ελλάδα μόνο ως προς το τελευταίο αυτό στοιχείο κερδίζει πόντους, λόγω της συμμετοχής της ως μέλος στο European Governmental LGBTI Focal Points Network.
Το bullying εντός του σχολικού περιβάλλοντος μπορεί να είναι τόσο έντονο, ώστε ένα μεγάλο ποσοστό των ΛΟΑΤΚΙ παιδιών και νέων να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο καθώς δεν αισθάνονται ασφαλείς μέσα σε αυτό.
Τέλος, αδυναμίες και σημαντικές παραλείψεις μπορεί να εντοπίσει κανείς και σε νομικό επίπεδο. Όλοι θυμόμαστε τις κοινωνικές αντιδράσεις σχετικά με τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών, το δικαίωμά τους στην υιοθεσία αλλά και την πρόσφατη μετ’ εμποδίων υπερψήφιση του άρθρου για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που ζουν σε χώρες, όπου δεν αναγνωρίζονται τα συζυγικά τους δικαιώματα, εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα συνολικής ψυχολογικής δυσφορίας, κατάθλιψης, άγχους και κατάχρησης αλκοόλ συγκριτικά με τα άτομα που ζουν σε κράτη που έχουν αναγνωριστεί τα αντίστοιχα δικαιώματα.
Τα στοιχεία αυτά υποδεικνύουν ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να διανύσουμε για να φτάσουμε σε μία κοινωνία με ίσα δικαιώματα ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας προερχόμενα από αυτές ακριβώς τις ανισότητες.
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ και από το Psychologytoday.com
