Παύλος Γιαννακόπουλος: Ο Σπαρτιάτης που κοίταξε στα μάτια τους “γίγαντες”-Η ΒΙΑΝΕΞ, η λατρεία για την οικογένεια και ο Παναθηναϊκός

Ο θάνατος του Παύλου Γιαννακόπουλου τα ξημερώματα της Κυριακής (10/6) σήμανε το τέλος μια ολόκληρης εποχής στο επιχειρηματικό «γίγνεσθαι» της χώρας. Πολλά επίθετα χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του για να περιγράψουν τον δραστήριο, εργατικό, πετυχημένο και πανέξυπνο Λάκωνα, όμως ένα από αυτά είναι που ξεχωρίζει: Ανθρώπινος.

Βλέπετε η απόλυτη καταξίωση που βίωσε ο ίδιος και η οικογένειά του στον τομέα του φαρμάκου και τα τεράστια κέρδη που αποκόμισε από τις δραστηριότητές του δεν στάθηκαν ικανά να τον αλλάξουν σαν άνθρωπο, σαν χαρακτήρα και να αλλοιώσουν τις αξίες εκείνες που τον έκαναν να απολαμβάνει της αγάπης σε βαθμό λατρείας των αγαπημένων του προσώπων και του σεβασμού και της εκτίμησης ακόμα και των ανταγωνιστών του.

Το φαρμακείο της Πειραιώς, η Κατοχή και τα γκρεμισμένα όνειρα

Γεννημένος στα τέλη της δεκαετίας του ’20, στην Αθήνα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Δημήτρη, που θέλησε στο κέντρο τη Αθήνας να προχωρήσει σε μια πρωτοποριακή κίνηση για την εποχή: Να ανοίξει ένα φαρμακείο που θα ήταν «ανοιχτό» για όλους τους ανθρώπους, ασχέτως οικονομικού ή μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικού status που θα βρίσκουν μια «αγκαλιά» και κατανόηση στο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι πολύ γρήγορα, το φαρμακείο έγινε γνωστό σε όλη την – τότε-Αττική και άνθρωποι έρχονταν από κάθε γωνιά ακόμα και για να ανταλλάξουν μια κουβέντα με τον φαρμακοποιό, τον κύριο Δημήτρη, δείγμα του πόσο σεβαστός και προσιτός ήταν σε όλους.

Ο Παύλος βρέθηκε, μικρό παιδί ακόμα, να βοηθάει τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση δείχνοντας από νωρίς όλα τα θετικά στοιχεία που θα τον έκαναν στο μέλλον να ξεχωρίζει και να πετύχει στον δρόμο που είχε επιλέξει.

Τα όνειρά του, όμως, γκρεμίστηκαν απότομα από την Κατοχή και οι δυσκολίες που έζησε η οικογένεια ήταν τόσες που κάποια στιγμή το 1950 λύγισαν τον κύριο Δημήτρη, αφήνοντας τον Παύλο σε σχετικά μικρή ηλικία να πρέπει να φροντίσει για τα τρία του αδέρφια και την μητέρα τους.

Η επιχειρηματική Ανάσταση, το σπαρτιατικό πείσμα και η αγάπη για την οικογένεια

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, όμως, ως γνήσιος απόγονος του Λεωνίδα και των Σπαρτιατών δεν το βάζει κάτω και δίνει μια και μόνο υπόσχεση στον εαυτό του: Ότι θα γίνει πρώτος στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας. Πράγματι, έχοντας στο πλευρό του τα αδέρφια του, τον μεσαίο Θανάση και τον μικρότερο Κώστα (σ.σ. που «έφυγε» κι εκείνος από τη ζωή λίγους μήνες πριν) βάζουν σε εφαρμογή ένα νέο, μεγαλόπνοο επιχειρηματικό σχέδιο που στηρίζεται σε τρία βασικά συστατικά: Δουλειά, αξίες και συνέπεια.

Τη δουλειά ο Παύλος έτσι κι αλλιώς δεν την φοβήθηκε ποτέ και έχοντας συμπαραστάτες τους δύο αδερφούς του, στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και στα 32 του χρόνια κατάφερε να πρωτοπορήσει δημιουργώντας την ομόρρυθμη εταιρεία «ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ» (Φάρμακα Γιαννακόπουλου).

Κλείνει σημαντικές συμφωνίες με εταιρείες-κολοσσούς του εξωτερικού και πρωτοπορεί αναφορικά με το κομμάτι της έρευνας επενδύοντας τεράστια ποσά για την εκ βάθρων ανάπτυξη της εταιρείας, που στην πορεία μετονομάζεται σε «ΒΙΑΝΕΞ», ένα όνομα που δεσπόζει στον ελληνικό επιχειρηματικό κλάδο από τη μέρα της ίδρυσής του.

Κάθε απόφασή του παίρνεται μετά από συζήτηση με τα αδέρφια του, με την οικογένεια να βρίσκεται πάντα ψηλά για τον Παύλο που δεν μπορούσε να φανταστεί καμία επιχειρηματική κίνηση, χωρίς να είναι δίπλα του η οικογένειά του.

Εξάλλου, ήταν από τους λίγους επιχειρηματίες που κατάφεραν να «νικήσουν» τον ανταγωνισμό όχι με αθέμιτα μέσα, αλλά μέσα από καλές και σωστές συνεργασίες, κατανόηση, φιλοδοξίες και πάνω από όλα σκληρή δουλειά.

Η γιγάντωση της ΒΙΑΝΕΞ, ο Δημήτρης και το μοναδικό του πάθος

Με το πέρασμα των χρόνων η ΒΙΑΝΕΞ γιγαντώνεται και γίνεται από τις πλέον κραταιές επιχειρήσεις στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τα κέρδη κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έφτασαν να είναι δεκάδες δισεκατομμύρια – τότε – δραχμές, με τον Παύλο να κρατάει σταθερά το πηδάλιο της ΒΙΑΝΕΞ σε μια σταθερή πορεία επιτυχίας και περαιτέρω καταξίωσης.

Δείγμα του ήθους, του ακέραιου χαρακτήρα και της ανθρωπιάς που τον χαρακτήριζε ήταν το γεγονός ότι και οι εκατοντάδες υπάλληλοι της ΒΙΑΝΕΞ αντιμετωπίζονταν σαν μέλη της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Μάλιστα, πάντα έλεγε ότι «η ΒΙΑΝΕΞ είναι οι εργαζόμενοί της» και αυτό το έδειχνε και στην πράξη. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 2010, και παρά την κρίση, η ΒΙΑΝΕΞ παρείχε αυξήσεις 6% στους εργαζομένους, κίνηση που προκάλεσε αίσθηση.

Στο πλευρό του από ένα σημείο και μετά και ο μοναχογιός του, Δημήτρης, η γέννηση του οποίου το 1974 είχε κάνει τον Παύλο Γιαννακόπουλο και τη σύζυγό του, Δέσποινα, τρισευτυχισμένους.

Όμως, ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε ένα και μοναδικό πάθος στη ζωή του: Τον Παναθηναϊκό. Πηγαίνοντας από παιδάκι με τον πατέρα του στη «Λεωφόρο» μπολιάστηκε με τα παναθηναϊκά ιδεώδη τα οποία διατήρησε σε όλη του τη ζωή. Αφού προσπάθησε χωρίς επιτυχία να αναλάβει τις τύχες του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, στα τέλη του ’80 γίνεται ο μεγαλομέτοχος του μπασκετικού Παναθηναϊκού, για τον οποίο ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να τον βλέπει κάθε χρόνο στη θέση που του αρμόζει: Την κορυφή. Ύστερα από μια δεκαετία δυσκολιών και περιπετειών ο Παύλος Γιαννακόπουλος είδε το 1998 τον Παναθηναϊκό να κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδας μετά από 14 χρόνια. Δυο χρόνια πριν τον είχε κάνει Πρωταθλητή Ευρώπης και από τότε το… ποτάμι δεν γύρισε ποτέ πίσω με την «πράσινη» αυτοκρατορία να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της.

https://www.facebook.com/paobcgr/videos/2451818088176920/

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι φίλοι του Παναθηναϊκού από την Κυριακή νιώθουν ότι έχασαν ένα δικό τους άνθρωπο.

Και μεγαλύτερη αναγνώριση είναι το γεγονός ότι ακόμα και η διοίκηση της μεγάλης Μπαρτσελόνα έβγαλε ανακοίνωση συλλυπούμενη την οικογένεια Γιαννακόπουλου για την απώλειά της.

Εξάλλου, μια φράση του ήταν που περιέκλειε το πάθος του για την αγαπημένη του ομάδα: «Άλλοι τα τρώνε στον τζόγο, άλλοι στο ποτό… εγώ τα δίνω όλα για τον Παναθηναϊκό».

Σχετικά άρθρα