Εγώ απόφοιτη της Κόλασης, εκείνος υπέροχος αλλά δειλός. Με φοβάται…

Δεν έζησα τον έρωτα. Πάντα τα χείλια μου ακουμπούσαν χείλη που δεν γούσταρα. Πάντα το κορμί μου δεχόταν χάδια από χέρια που μόνο αηδία μου προκαλούσαν. Και πάντα σφράγιζα τα μάτια μου εκείνα τα φριχτά λεπτά για να νομίζω στη φαντασία μου ότι με αγκαλιάζει αυτός που αληθινά ποθώ και ποτέ δεν φιλήθηκα από κάποιον που να τον “τραβάει” η καρδιά μου. Όταν είσαι 20, έχεις ελπίδες ότι κάποτε θα γίνει. Μα είμαι στο κατώφλι των 40. Μα αυτό που ζω δεν το πιστεύει ούτε γάτα…

Στο δια ταύτα, όλα ξεκίνησαν από το 1997 σ’ ένα σχολείο στην Β. Χαλκιδική. Τρίτη λυκείου εγώ τότε και στο τμήμα μου είχαμε και την άριστη μαθήτρια, την ωραία του σχολείου. Δεν ζήλευα που τραβούσε όλα τα αγόρια. Αλλά, μισούσα τον τρόπο που με αντιμετώπιζε. Μ’ έβλεπε σαν σκουπίδι επειδή ούτε καλούς βαθμούς είχα, αργοπορούσα κάθε πρωί στην προσέλευση και ούτε ουαου εμφάνιση είχα.

Ήταν λοιπόν 14 Φεβρουαρίου. Είχε έξω αρκουδόκρυο και τα μάτια σου μόνο ένα απέραντο άσπρο μπορούν να δουν.

Το δικό μου μαθητικό λεωφορείο έφτασε στο σχολείο πολύ νωρίς το πρωί. Δεν έφτασε κανείς άλλος νωρίτερα από εμένα. Κατευθείαν, μπαίνω μέσα στο σχολείο για να ζεσταθώ. Που θα πάω; Στην τάξη μου ασφαλώς και αγκαλιάζω το καλοριφέρ. Κοιτάζω έξω πως το χιόνι έπεφτε. Κάποια στιγμή, πως στρίβω το κεφάλι μου προς τ’ άλλα θρανία και κάτω από το γραφείο της ωραίας, λοιπόν, βλέπω κάτι χρωματιστά πράγματα, από μακριά, που μ’ εντυπωσίασαν. Η περιέργεια ασφαλώς μ’ έκανε να πλησιάσω. Χώνω το χέρι μου από κάτω και υπήρχαν σοκολατάκια σε σχήμα καρδούλας, σαπουνάκια σε σχήμα καρδούλας, κεράκια ρεσώ σε σχήμα καρδούλας, ένα ωραιότατο τριαντάφυλλο, ένα μπαλόνι, ασφαλώς δεν χρειάζεται να αναφέρω τι σχήμα είχε και… ένα γράμμα.

Αδιαφορώντας για το ποιος μπορεί να τα δώρισε στην ωραία, σκέφτηκα ότι αυτή θα διατηρεί ακόμα πιο ψηλά την μύτη της εάν τα έβρισκε. Τρώω, τα σοκολατάκια, εξαφανίζω τα αλουμινόχαρτα, με τα σαπουνάκια έκανα μπάνιο τον γάτο μου, το τριαντάφυλλο το εξαφάνισα και πάνω που άρχισα να καταλαβαίνω ότι έρχονται κι άλλοι μαθητές χώνω αστραπιαία το γράμμα κάτω από την μπλούζα μου, πάω στο θρανίο μου, στραβώνω το πρόσωπο μου κάνοντας ότι έχω έντονο πονόκοιλο.

Σύντομα, ανακαλύφτηκε ότι η ωραία δεν πήρε τα δώρα κι ένας κακός χαμός εκτυλίχτηκε με φωνές, ελέγχους στις τσάντες, απειλές… Όλα αυτά εναντίον μου. Όπου πήγαινα ένα τσούρμο από παιδιά πίσω μου να με ακολουθούν ντε και καλά να ελέγξουν την τσάντα μου.

Τίποτε ακόμα και ύστερα από την πίεση των καθηγητών δεν μπόρεσε να αποδειχτεί.
Το γράμμα πάνω μου ήταν μία πυρακτωμένη πλέον βόμβα! Αφού δεν το διάβασα και μ’ έτρωγε η περιέργεια. Η μητέρα μου ενημερώθηκε. Στο χωριό μου και στο σχολείο κάθε μέρα το γράμμα το πήγαινα το ‘φερνα και δεν μπορούσα πουθενά να σταθώ να το διαβάσω. Στην τουαλέτα δεν ήθελα. Δεν ήταν ρομαντικά. Ήθελα σ’ ένα δάσος. Μα όπου και αν πήγαινα με ακολουθούσαν παιδιά.

Πέρασαν μέρες, και επιτέλους το γράμμα το άνοιξα. Το διάβασα. Τι να σας πω! Κάτι λόγια που ούτε στην τηλεόραση ηθοποιοί δεν έχουν πει! Ούτε ο Ροδόλφος στην Σίσση δεν έχει πει τέτοια λόγια ! Απορώ ακόμη και σήμερα, πως ένας τότε 17άρης ήταν δυνατόν να γράψει τέτοια λόγια! Ολοφάνερο ότι ήταν βαθιά ερωτευμένος μαζί της.

Οι μήνες πέρασαν, οι Παννελλαδικές εξετάσεις ήρθαν και αυτός πέρασε Νοσηλευτική κι εγώ Διοίκηση Επιχειρήσεων σε διαφορετικά ΤΕΙ. Τα χρόνια πέρασαν, αυτός καταξιώθηκε σε κρατικό νοσοκομείο, εκπαιδευτής στα ΙΕΚ στο τμήμα Νοσηλευτικής κι εγώ εκπαιδευόμενη στο τμήμα Νοσηλευτικής μιας και δεν τα κατάφερα να βρω εργασία με το πρώτο μου πτυχίο και αποφάσισα να πάω ΙΕΚ στα 38 μου.

Ύστερα από 23 χρόνια αυτός έγινε ένας υπέροχος άντρας. Αλλά, δειλός, αναποφάσιστος και με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Εγώ, απόφοιτη της Κόλασης έχοντας ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο αποφασιστική και ασυμβίβαστη.

Ένα άγγιγμα του στον καρπό του χεριού μου δείχνοντας με το στρώσιμο κρεβατιού ήταν αρκετό για να φέρει σεισμικές δονήσεις σε ολόκληρο το κορμί μου.

Τον θέλω. Κι έτσι, 23 χρόνια μετά, στέλνω εγώ ένα γράμμα σ’ εκείνον. Ανώνυμο. Με τις κινήσεις μου όμως, σίγουρα τον άφησα να μαντέψει ότι ο Νότιος Ωκεανός ήμουν εγώ. Του το έδειξα με κάθε τρόπο. Η στάση του απέναντι μου: Με φοβάται, με ντρέπεται, δεν είναι σίγουρος. Νομίζω 8 μήνες πια έδωσα αρκετό χρονικό περιθώριο. Δεν παίρνει θάρρος να μου προτείνει κάτι. Φοβάται την απόρριψη; Δεν έχει σχέση.

Του έστελνα στο face καλημέρα κάθε πρωί. Ανταποκρίθηκε. Όλη μου η απορία λύνεται στο λαμπίρισμα που κάνουν τα μάτια του όταν με βλέπει. Του αρέσω δεν υπάρχει αμφιβολία. Άλλωστε φαίνεται πως το κορμί του ερεθίζεται. Μα είναι πασιφανές πως δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί. Και, με μπλόκαρε στο face άνευ λόγου και αιτίας. Θεωρώ ότι είναι πολύ σκληρό να μπλοκάρεις κάποιον. Μα είναι ανώριμος. Ταπεινός. Συντηρητικός. Ζηλιάρης. Καχύποπτος. Κουτσομπόλης. Με βλέπει μπροστά του κουκλάρα και δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν έχει πολλές εμπειρίες.

Σίγουρα, θα συνεχίσω να τον αντιμετωπίζω με αγάπη. Αγάπη και αγώνας. Ένας αγώνας που αν με αφήσω και χάσω τις ισορροπίες μου σε τέτοιους χώρους εγώ θα γίνω σούργελο. Αν πάλι δεν ξεδιπλωθώ, αυτός δεν θα έχει τη σιγουριά να ξανοιχτεί σ’ εμένα. Εκείνου του αρέσει μόνο εγώ να φανερώνομαι, αλλά εκείνος όχι.

Τι  να  κάνω;

Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Ειρήνη Χατζησωτηράκη:

Από την περιγραφή της ιστορίας σας καταλαβαίνω ότι ο κύριος αυτός δεν φαίνεται ιδιαίτερα διαθέσιμος στο “κάλεσμα” σας και η ανταπόκριση του απέναντι σας δεν είναι ιδιαίτερα θερμή (για τους δικούς του λόγους προφανώς) παρόλο που όπως λέτε υπάρχει ενδιαφέρον.

Ίσως το ενδιαφέρον που δείχνει να καλύπτει τη δική του επιβεβαίωση και γι’ αυτό να μένει μέχρι εκεί, ίσως να είναι και κάτι άλλο, αυτό δεν σας είναι ξεκάθαρο- σίγουρα όμως είναι ξεκάθαρο ότι δεν παίρνετε κάποια απάντηση παρόλο που εσείς έχετε εκτεθεί συναισθηματικά και έχετε κάνει γνωστό το ενδιαφέρον σας γι΄ αυτόν.

Το θέμα είναι πως με αυτό τον τρόπο μένετε προσκολλημένη σε κάτι που δεν σας ανταμείβει και δεν αφήνετε χώρο για κάτι άλλο στη ζωή σας. Η απόφαση είναι δική σας όπως και ο χρόνος που θέλετε να αφιερώσετε σε αυτό το πρόσωπο, να θυμάστε όμως πως πιο σημαντικός είναι ο εαυτός μας από οποιοδήποτε, άλλον όπως και η αξία που του δίνουμε σε σχέση με τους άλλους.

Ειρήνη Χατζησωτηράκη
Ψυχολόγος-Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια
Θεραπεία ζεύγους-οικογένειας
Τηλ. επικοινωνίας: 6973548377
https://www.facebook.com/eirinixatzisotirakipsychotherapy

Σχετικά άρθρα