Εδώ και μερικά χρόνια (από τότε που σύναψα σύμφωνο συμβίωσης με τον σύντροφό μου) ο σύζυγος της αδερφής μου, μου δημιουργεί συνέχεια προβλήματα και με αποφεύγει λόγω του σεξουαλικού μου προσανατολισμού, ενώ για πολλά χρόνια γνώριζε ότι είμαι ομοφυλόφιλος αλλά δεν είχε δείξει ποτέ στο παρελθόν αυτό το άσχημο πρόσωπο (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα εγώ βλέποντάς τον μέσα από «ροζ γυαλιά»). Υπήρχε μάλιστα και μια περίοδος που τον θαύμαζα γιατί ήταν επιτυχημένος στον κλάδο του.

Όλα τα προβλήματα άρχισαν από την ημέρα που η σχέση μου έγινε επίσημη μέσω του συμφώνου συμβίωσης και πραγματικά εκπλήσσομαι διότι ζω μια εντελώς συμβατική ζωή μέσα στο σπίτι με το σύντροφό μου εδώ και 4 χρόνια. Μου φαίνεται εντελώς παράδοξο διότι, όλα τα προηγούμενα χρόνια που είχα εφήμερες σχέσεις που δεν οδηγούσαν πουθενά, ο γαμπρός μου δεν είχε δείξει ποτέ τέτοια άσχημη συμπεριφορά. Ήταν μεν πάντα σε απόσταση και ποτέ δε γνώρισε κάποιον από τους συντρόφους μου, αλλά δεν είχε εκδηλώσει ποτέ τόση κακία.

Τον θεωρούσα οικογένειά μου και νόμιζα ότι θα χαρεί που βρήκα έναν αξιόλογο άνθρωπο και ταιριάξαμε. Από τη στιγμή που άρχισα αυτή τη σταθερή συμβίωση και «συμμαζεύτηκα» έχοντας μια καθημερινότητα εντελώς τυπική με τις δουλειές του σπιτιού, το σούπερ μάρκετ και χωρίς καθόλου έξαλλη ζωή, πάρτυ κλπ ο γαμπρός μου έχει μεταμορφωθεί σε θηρίο! Νομίζω ότι τον είχα εξιδανικεύσει.

Έχουν συμβεί πολλά άσχημα περιστατικά αλλά το τελευταίο είναι το εξής: Φέτος παντρεύεται η καλύτερή μου φίλη η οποία γνωρίζει και την αδερφή μου αλλά σε καμία περίπτωση δε διατηρεί μαζί της τη στενή σχέση που έχει μαζί μου. Η φίλη μου λοιπόν, κάλεσε τόσο εμένα με το σύντροφο μου, όσο και την αδερφή μου με τον άντρα της στο γάμο της.

Ο γαμπρός μου, ωστόσο, ο οποίος από ότι έχω αντιληφθεί δημιουργεί πολλά προβλήματα στην αδερφή μου, της είπε ότι θα πάνε στο γάμο, μόνο αν δεν έρθουμε εμείς! Εγώ στενοχωρήθηκα παρά πολύ με όλη αυτήν την κατάσταση και μάλιστα έπεσα από τα σύννεφα διότι νόμιζα ότι στο γάμο θα ήταν ευκαιρία να γνωριστούν επιτέλους μετά από τόσα χρόνια ο σύντροφός μου με τον γαμπρό μου (δεν έχουν ποτέ μέχρι σήμερα γνωριστεί) και να αντιληφθεί επιτέλους ο γαμπρός μου ότι πρόκειται για άτομο εξαιρετικού χαρακτήρα… Νιώθω αφελής που έκανα αυτή τη σκέψη… Δεν ξέρω τι να κάνω… Στο τέλος φοβάμαι ότι δε θα πάω στο γάμο της κολλητής μου για να μη δυναμιτίσω περαιτέρω την κατάσταση…

Και το κορυφαίο είναι ότι, εφόσον δεν πάμε εμείς, θα παρευρίσκεται εκεί ο γαμπρός μου που ούτε καν την ξέρει καλά-καλά! Ο γαμπρός μου, παρεμπιπτόντως, είναι γιατρός και δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από ένα μορφωμένο άτομο…  Οι γονείς του είναι θρήσκοι και ο ίδιος μέχρι ενός σημείου είναι τυπικά θρησκευόμενος τηρώντας τις νηστείες κλπ, αλλά επί της ουσίας πίνει, σχολιάζει άσχημα τους άλλους, κρατάει κακίες, επιδεικνύει τον πλούτο του, ψάχνει τα κινητά των άλλων (όχι μόνο της οικογένειας αλλά και άσχετων αν τα βρει σε κάποιο τραπέζι αφημένα, σε κοινωνικές εκδηλώσεις κλπ) και γενικά έχει μια συμπεριφορά που επί της ουσίας, δεν είναι καθόλου χριστιανική.

Έχει μάλιστα απαγορέψει στην ίδια μου την αδερφή να μας επισκέπτεται λες και θεωρεί ότι το σπίτι μας είναι «το άντρο της ακολασίας». Και η αδερφή μου είναι πολύ μορφωμένο άτομο με μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, ταξίδια στο εξωτερικό κλπ αλλά δεν έχει δουλειά. Οικονομικά εξαρτάται από τον άντρα της. Είναι νοικοκυρά και κάθεται στο σπίτι. Δεν ξέρω τι καταστάσεις βιώνει εκεί μέσα γιατί πάντα μου λέει ότι όλα είναι καλά, αλλά εμένα μου φαίνεται θλιμμένη. Μου έχει πει ότι δε της αρέσει αυτή η κατάσταση αλλά δεν μπορεί να αλλάξει μυαλά στον άντρα της. Έχω την εντύπωση πως νιώθει σαν να βρίσκεται στη μέση ανάμεσα σε εμένα και τον άντρα της αλλά κατά τη γνώμη μου είναι πιο κοντά σε εκείνον. Με εμένα μιλάει σπάνια ακόμα και στο τηλέφωνο (1-2 φορές το μήνα) και όταν κάνουμε βιντεοκλήση μου φαίνεται συνεχώς αφηρημένη και ότι έχει το μυαλό της αλλού. Σας παρακαλώ, δώστε μου μια συμβουλή.

Στο ερώτημα απαντά η ψυχοθεραπεύτρια, Δήμητρα Φιλοπούλου:

Αγαπητέ αναγνώστη,

Από τη μία αντιλαμβάνομαι το γιατί σας πληγώνει η στάση του γαμπρού σας, από την άλλη όμως δεν το καταλαβαίνω πλήρως. Ναι, είναι ένας άνθρωπος επιτυχημένος στον κλάδο του, ναι είναι ο άντρας της αδερφής σας, και ναι θα ήταν τέλειο να υπήρχε αγάπη και αποδοχή από πλευράς του. Όμως, είναι ένα άτομο με ιδιαίτερα αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε ένα πολύ βασικό κομμάτι της προσωπικότητας σας. Και απ’ ότι φαίνεται είναι ιδιαίτερα μικρονοϊκός μιας και συνήθως οι ρατσιστικές μας αντιλήψεις κάμπτονται όταν γνωρίζουμε από κοντά το αντικείμενο του ρατσισμού μας. Με άλλα λόγια, αν πριν σας γνωρίσει είχε αρνητική άποψη για τους ομοφυλόφιλούς, τότε η γνωριμία με εσάς θα έπρεπε να είναι μαλακώσει τις απόψεις του, αν όχι να τις αλλάξει τελείως.

Αντιθέτως, ο γαμπρός σας άρχισε να έχει πρόβλημα μαζί σας όταν εσείς του δείξατε ότι είστε απλώς ένας άνθρωπος, με απλές ανθρώπινες ανάγκες όπως η αγάπη και απλές ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως το σούπερ μάρκετ. Αυτό είναι και το κύριο σημείο που με προβληματίζει. Το γεγονός ότι μόλις αποκτήσατε την καθημερινότητα ενός παντρεμένου ανθρώπου, εκείνου του φούντωσαν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που έκρυβε τόσο καιρό. Γιατί, αυτό συνέβαινε τόσο καιρό, δεν σας αποδεχόταν, σας ανεχόταν απλώς. Και αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Αν είναι τόσο αμετακίνητος στις αντιλήψεις του, δεν υπάρχει κάτι που να μπορείτε εσείς να κάνετε. Αφήστε τον να νιώθει όπως νιώθει. Μερικά πράγματα μπορούμε να τα αλλάξουμε και πολλά άλλα όχι. Είναι σημαντικό για τη δική σας ψυχική ηρεμία να δείτε μέχρι πότε θα προσπαθείτε σε μία σχέση που είστε μόνος. Όσο για την αδερφή σας, θα σας πρότεινα να συζητήσετε το θέμα ευθέως όταν βρεθείτε οι δυο σας: γιατί έχει απομακρυνθεί, τι της συμβαίνει, την προβληματίζει κάτι;

Είναι μια καλή ευκαιρία όμως να αναρωτηθείτε γιατί είναι τόσο σημαντικό για εσάς να σας αποδεχτεί αυτός ο άνθρωπος που πραγματικά από τις περιγραφές σας δεν ξέρω αν αξίζει να τον έχετε στη ζωή σας. Ευτυχώς πρόκειται για συγγένεια εξ αγχιστείας, οπότε δεν υπάρχει έντονο συναισθηματικό δέσιμο. Αλλά ακόμα και αν επρόκειτο για τον αδερφό σας, θα σας έλεγα ακριβώς τα ίδια. Η ζωή μας είναι μοναδική και πολύτιμη, δεν αξίζει να σπαταλάτε χρόνο και συναίσθημα σε ανθρώπους που αρνούνται όχι μόνο να σας αποδεχτούν, αλλά και να σας δουν για αυτό που είστε πίσω από την ταμπέλα που εκείνοι σας έβαλαν.

Στο γάμο της κολλητής βεβαίως και θα πάτε. Είναι δική σας φίλη και έχετε μόνο το δικαίωμα να είστε, αλλά και υποχρέωση. Αν το χάσετε, ειδικά για αυτό το λόγο, θα το μετανιώσετε. Να πάτε και να περάσετε υπέροχα και να χαρείτε με τη χαρά της κολλητής σας που το δικό σας πρόσωπο θα ψάχνει στο πλήθος για να μοιραστεί το άγχος ή την χαρά της.

Σας εύχομαι ολόψυχα να είστε πάντα καλά και περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που αγαπάτε και που σας αγαπούν γι’ αυτό που είστε!

Φιλικά,

Δήμητρα Φιλοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Παπαδιαμάντη 7, Άνω Πατήσια
Τηλ.: 213 0 292167, 6956 297109
Facebook: facebook.com/dimitraefilopoulou