Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα με τη μητέρα μου. Πριν τρεις μήνες έκανα σχέση με έναν συνομήλικό μου αλβανικής καταγωγής. Αν και έδινα Πανελλήνιες, ήταν τόσο δυνατό το συναίσθημα που επέλεξα να το κάνω. Εκείνος με στήριξε, ποτέ δεν με πίεσε για τίποτα και βλέπω έναν ειλικρινή σεβασμό από μέρους του απέναντί μου. Τελικά τα κατάφερα, δεν άφησα τον έρωτα να μου πάρει τα μυαλά, έγραψα καλά πιστεύω και περιμένω τα αποτελέσματα. Ωστόσο όταν το είπα στη μητέρα μου ξεκίνησε ο ” πόλεμος”.
Πάντα είχαμε την καλύτερη σχέση. Τα έλεγα όλα, με εμπιστευόταν… Από τότε, η σχέση μας άλλαξε δραματικά. Μου ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να το δεχτεί ποτέ, ότι από όλους πήγα και βρήκα αυτόν. Μου είπε ότι είμαι πολύ ανώριμη και ότι πρέπει να κάνω σωστές επιλογές στη ζωή μου γιατί τα λάθη πληρώνονται. Θεωρεί ότι δεν είναι αυτός που φαίνεται αλλά μου φέρεται καλά γιατί “αυτοί τέτοια κορίτσια θέλουν… καλά κορίτσια παρθένες. Θα σε κάνει να τον ερωτευτείς παράφορα και να τον παντρευτείς . Αυτοί παντρεύονται μικροί . Δεν θα σε αφήσει σε ησυχία.”
Εγώ βεβαία έχω άλλους στόχους στη ζωή μου. θέλω να σπουδάσω να βρω μια καλή δουλειά και μετά όλα τα άλλα…
Τουλάχιστον έτσι με μεγάλωσε εκείνη. Απλά μου λέει ότι ο ερωτάς θα με αλλάξει. Εγώ δεν του έχω δώσει ποτέ δικαίωμα να πιστεύει κάτι τέτοιο ξέρει πολύ καλά τι θέλω. Το χειρότερο είναι ότι υποτιμά διαρκώς τα αισθήματά μου για εκείνον…”Αυτόν βρήκες να ερωτευτείς;” Αλλά ειλικρινά δεν πιστεύω ότι ο έρωτας είναι θέμα επιλογής… Αυτό το συναίσθημα δεν μπορείς να το ελέγξεις. Ακόμη κι αν δεν ταιριάζουμε θα το δω μόνη μου στην πορεία. Δεν με αφήνει να βγαίνω και είναι πάντα από πίσω μου ό,τι και να κάνω…
Με το αγόρι μου συναντιόμαστε κρυφά όποτε βρω την ευκαιρία αλλά και αυτό για 5 με 10 λεπτά. Έχω κουραστεί πάρα πολύ όμως με όλη την κατάσταση.. Νιώθω ότι πνίγομαι και ότι δεν με καταλαβαίνει καθόλου. Είναι καλοκαίρι, θέλω να βγω μαζί του να κάνουμε πράγματα μαζί… Περίμενα πώς και πώς να τελειώσω τις εξετάσεις. Το μόνο που κάνω είναι κάθομαι στο δωμάτιό μου και να κλαίω… Ό,τι και να της πω δεν θα το δεχτεί και θα καταλήξει σε καυγά. Εκείνος από την άλλη είναι πολύ υπομονετικός και δεν μου λέει κάτι…
Νιώθω όμως ότι πρέπει να πάρω μιαν απόφαση… Από τη μια τον θέλω άλλα από την άλλη δεν θέλω να είμαι έτσι με τη μάνα μου… τι με συμβουλεύετε;
Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος Μάριος Παππάς
Σίγουρα η κατάσταση όπως την περιγράφεις δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της μητέρας σου δεν είναι ότι έκανες σχέση, αλλά η καταγωγή του ατόμου με το οποίο επέλεξες να το κάνεις. Κοινωνικά και ρατσιστικά στερεότυπα λοιπόν δημιουργούν αυτήν την ένταση ανάμεσα σας. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα για να αλλάξεις τη γνώμη της μητέρας σου κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη βοήθεια του χρόνου και αν εσύ συνεχίζεις να υποστηρίζεις της επιλογή σου.
Η μητέρα σου επίσης έχει άλλα όνειρα για σένα ως προς την πορεία της ζωής σου, να σπουδάσεις ,να βρεις μια καλή δουλειά και μετά όλα τα άλλα όπως λες. Και λες ότι αυτό θέλεις κι εσύ. Αλήθεια όμως έχεις σκεφτεί ποια είναι τα δικά σου όνειρα, γιατί λες ότι έτσι τουλάχιστον σε μεγάλωσε εκείνη. Δεν είναι και δική σου επιθυμία όλα αυτά; Κανένας έρωτας από μόνος του δεν μπορεί να σε αλλάξει αν εσύ ξέρεις μέσα σου ξεκάθαρα τι θέλεις να κάνεις και πού να πας με τη ζωή σου. Υπάρχει αυτή η άποψη ότι ο έρωτας σε αποπροσανατολίζει, αλλά μάλλον συμβαίνει σε εκείνους που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν κάποιο πλάνο,οπότε το μόνο εύκολο είναι να αποπροσανατολιστούν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να σου δώσω συμβουλή στο να επιλέξεις τη μητέρα σου ή την σχέση σου. Αυτό που προτείνω είναι να υποστηρίξεις τα θέλω σου όποια κι αν είναι αυτά αρκεί να νιώθεις ότι σε κάνουν ευτυχισμένη. Μια πολιτισμένη συζήτηση με την μητέρα σου για το τι σε κάνει εσένα ευτυχισμένη και για το ποια είναι τα όνειρα σου για τη ζωή ίσως ηρεμήσουν την ατμόσφαιρα… Μπορείς να τη ρωτήσεις. Και αφού σε αγαπάει όπως υποθέτω, τι είναι πιο σημαντικό για εκείνη; Να βλέπει ευτυχισμένη την κόρη της και να στηρίζει τις επιλογές της ή να ζει η κόρη της μια ζωή που δεν την διάλεξε που ορθολογικά μπορεί να είναι σωστή,αλλά την κάνει δυστυχισμένη;
Μάριος Παππάς
Ψυχολόγος
