Οι περισσότεροι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο μπορούν να θυμηθούν ένα τουλάχιστον καλοπροαίρετο σχόλιο κάποιου φίλου, ο οποίος προσπαθώντας ειλικρινά να φανεί υποστηρικτικός το μόνο που κατάφερε είναι να τους ρίξει συναισθηματικά στα τάρταρα. Το δικό μου αγαπημένο ήταν όταν γνωστοί μου που είχαν καιρό να με δουν αλλά γνώριζαν ότι είχα καρκίνο με χαιρετούσαν με ένα «Πώς είσαι;» με έναν τόνο λύπης, έκπληξης και αναστάτωσης πίσω από το οποίο εγώ τουλάχιστον άκουγα «Ω, είσαι ακόμη ζωντανή»;

Αυτές οι συναντήσεις συνέβησαν συνήθως όταν ήμουν σε καλή διάθεση, όταν έκανα κάτι ευχάριστο χωρίς να σκέφτομαι καθόλου τον καρκίνο, όπως το να πάω να πάρω τα λαχανικά μου από το μανάβικο της γειτονιάς μου.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πολλά για αυτή τη νόσο και θεωρούν ότι είναι πάντα θανατηφόρος. Οπότε κατέληγα να τους εξηγώ ότι δεν θα πεθάνω, τουλάχιστον ότι δεν είναι σίγουρο, όταν το μόνο πράγμα που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να βρω καλά κολοκυθάκια.

Μετά τη  διάγνωση του καρκίνου, οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να επιστρέψουμε στη φυσιολογική μας ζωή και στα πράγματα που κάναμε και λέγαμε καθημερινά. Η έρευνα έχει ανακαλύψει τον λόγο που συμβαίνει αυτό. Οι ασθενείς που μιλούν κυρίως για θέματα που δεν έχουν να κάνουν με τον καρκίνο με τους ανθρώπους της ζωής του απολαμβάνουν μία υψηλότερη ποιότητα ζωής, σε σχέση με εκείνους που εστιάζουν σε θέματα σχετικά με την ασθένεια τους. Αυτό ήταν τουλάχιστον το συμπέρασμα έρευνας που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Psycho-Oncology. Όσο περισσότερο μιλούσαν τα ζευγάρια (το αντικείμενο της συγκεκριμένης έρευνας) για άσχετα θέμα όπως η πολιτική, τα νέα των συγγενών τους κλπ, τόσο καλύτερα αισθάνονταν οι ασθενείς. Αντιθέτως, οι συναισθηματικές συζητήσεις σχετικά με τους φόβους και τις ανησυχίες που αισθάνονταν οι σύντροφοι επιδείνωναν σημαντικά τη διάθεσή τους. Είναι σημαντικό να τονίσουμε, ότι οι ασθενείς δήλωσαν ότι αισθάνονται μικρότερη θλίψη όταν μιλούσαν για θέματα άσχετα με τον καρκίνο.

Με πληροφορίες από το PsychologyToday