Πάντα ήμουν ένα πολύ ευτυχισμένο και ήσυχο παιδί, άκουγα τους γονείς μου και έκανα αυτό που μου έλεγαν πρέπει να αναφέρω μάλιστα πως με την μητέρα μου ήμασταν κολλητές είχαμε την τέλεια σχέση μεταξύ κόρης-μάνας. Βέβαια τα πάντα άλλαξαν πριν από περίπου 7-8 μήνες που μπήκα στον τρομακτικό κόσμο της εφηβείας, δηλαδή μαλώνω με τους πάντες αισθάνομαι πως με αδικούν συνεχεία και πως μόνο εγώ έχω δίκιο. Επίσης πλέον δεν με ενδιαφέρει τίποτα δεν θέλω να ασχοληθώ με τίποτα όλα μου φαίνονται ασήμαντα. Βέβαια η μάνα μου η οποία είναι η μόνη που προσπαθεί να μου μιλήσει ή να με ρωτήσει πως είμαι ανησυχεί διαρκώς για την παράξενη συμπεριφορά μου, βέβαια προσπαθώ διαρκώς να της εξηγήσω πως δεν το κάνω επίτηδες και πως δεν είμαι καμία ηλεκτρική συσκευή με on & off για την συμπεριφορά μου. Πλέον μαλώνουμε συνέχεια διότι είμαι συνεχώς θυμωμένη και δεν ξέρω τι να κάνω για να φύγει αυτός ο θυμός το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι πως με τον καιρό αυξάνεται. Τι πρέπει να κάνω;

Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας

Αγαπητή φίλη, έχεις πολύ δίκιο για τα όσα αναφέρεις σχετικά με την δύσκολη περίοδο της εφηβείας, μία περίοδο όπου οι έφηβοι αισθάνονται συχνά εύθραυστοι, ευάλωτοι, μετέωροι, αδικημένοι, απροστάτευτοι, ψάχνουν να βρούν τα πατήματά τους κι όλο σκοντάφτουν.. Συνήθως, πίσω από τον θυμό υπάρχει κάποια ματαίωση, ματαίωση συναισθηματικών αναγκών για επικοινωνία, αποδοχή, ασφάλεια, κατανόηση, έρωτα. Για να φύγει, λοιπόν, αυτός ο θυμός, θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να καταλάβεις ποιές μπορεί να είναι οι δικές σου βαθύτερες, προσωπικές ανάγκες, που νιώθεις ότι δεν ικανοποιούνται. Αυτές τις ανάγκες πρέπει να τις βρεις μέσα σου και να τις μοιραστείς με ένα πρόσωπο της δικής σου εμπιστοσύνης. Είναι χρήσιμο και βοηθητικό να αναγνωρίζεις τις συναισθηματικές σου ανάγκες, να τις επικοινωνείς στους άλλους, και να τους βοηθάς να σε καταλάβουν καλύτερα, ώστε να μη σε αδικούν ή να σε παρεξηγούν τόσο.

Ευάγγελος Κουσιάδης

Bsc, SGIP, Rsci, MBPsS
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπευτής-Συγγραφέας
www.kousiadis.gr
[email protected]