Έχω δυο παιδάκια 2,5 ετών και 10 μηνών. Το τελευταίο διάστημα νιώθω πολύ κουρασμένη. Στην ουσία μόνη μου τα μεγαλώνω, αφού ο σύζυγός δουλεύει. Δεν βρίσκω καμία υποστήριξη από τους γονείς μου. Εκεί είναι το πρόβλημα μου. Δεν θέλουν να μου τα κρατήσουν για να πιω ένα καφέ μια ωρίτσα. Θεωρούν πως μόνη και εξ ολοκλήρου υπεύθυνη είμαι εγώ. Δεν ξέρω τι να κάνω;
Στο ερώτημα απαντά η ψυχοθεραπεύτρια, Δήμητρα Φιλοπούλου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Η περίοδος που διανύεις είναι πολύ απαιτητική. Οι ηλικίες των παιδιών σου είναι τέτοιες που θέλουν την προσοχή σου όλες τις ώρες της ημέρας. Σωματικά και ψυχικά πρέπει να είσαι εξαντλημένη. Πάνω σε αυτή σου την ψυχική εξάντληση έρχεται να προστεθεί και ένα αίσθημα απελπισίας και μία αίσθηση μοναξιάς: «είμαι μόνη και δεν έχω βοήθεια από πουθενά».
Πριν από οτιδήποτε άλλο, κάνε μία ξεκάθαρη κουβέντα με τους γονείς σου. Έχουν καταλάβει ότι χρειάζεσαι τη βοήθεια τους; Πόσο μπορούν να βοηθήσουν;
Αν και καταλαβαίνω την απελπισία σου, δυστυχώς οι γονείς σου έχουν το δικαίωμα να έχουν αυτή την στάση. Ή μάλλον, δεν έχουν την υποχρέωση να βοηθούν με τα παιδιά. Μπορεί να σου ακούγεται σκληρό, αλλά όσο πιο σύντομα «κλείσει» αυτή η πόρτα στο μυαλό σου, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσεις να ψάξεις για εναλλακτικές διεξόδους. Προσπαθώ να σου πω, πως αν οι γονείς σου είναι ανελαστικοί πάνω στο θέμα, τότε το να αναλώνεσαι στο τι να κάνεις με εκείνους, δεν θα σου δώσει λύση στο πρόβλημα σου.
Έχοντας λοιπόν αυτό ως αφετηρία, πάμε να δούμε τι θα μπορούσες να κάνεις για να παίρνεις έστω και για λίγο μικρές ανάσες. Κατ’ αρχάς, συζήτησε το με τον σύζυγο σου. Μην απομονώνεσαι και μην στερείς από τον εαυτό σου την στήριξη που μπορεί να σου δώσει. Πέρα από την συναισθηματική στήριξη, μπορεί να σε βοηθήσει και σε πρακτικό επίπεδο. Θα μπορούσε να κρατάει τα παιδιά για μερικές ώρες ώστε να πας μια βόλτα;
Πέρα από το σύζυγο και τους γονείς σου υπάρχει κάποιο άλλο άτομο που να μπορεί να σε βοηθήσει; Ίσως κάποια φίλη που θα μπορούσατε να βρίσκεστε και έτσι να μοιράζεστε το βάρος της φύλαξης των παιδιών ενώ πίνετε μαζί ένα καφέ; Υπάρχει η δυνατότητα να φέρνεις μία κοπέλα να προσέχει τα παιδιά έστω για 2 ώρες μία φορά την εβδομάδα; Ρώτησε το δημοτικό παιδικό σταθμό της περιοχής σου από τι ηλικίες μπορούν να πάνε τα παιδιά. Ακόμα και αν δεν μπορούν να πάνε από τώρα, θα ξέρεις πότε θα μπορούν να ξεκινήσουν και ίσως λειτουργήσει σαν φώς στο τούνελ.
Με κάθε ειλικρίνεια μπορώ να σου πω ότι σε καταλαβαίνω και για αυτό μπορώ να σου πω, ότι η κούραση σου είναι πραγματική και είναι έντονη γιατί είναι κυρίως ψυχική. Όμως μπορώ να σου πω ότι δεν πρέπει να την αμελήσεις. Δεν μπορείς να φροντίσεις τους άλλους ουσιαστικά αν πρώτα δεν φροντίσεις τον εαυτό σου. Σκέψου την οικογένεια σου σαν ένα κτίριο: Αν δεν είναι γερά τα θεμέλια (εσύ), πως θα χτίσεις το υπόλοιπο σπίτι;
Εύχομαι σύντομα να βρεις κάπου να ακουμπήσεις.
Με εκτίμηση,
Δήμητρα Φιλοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Παπαδιαμάντη 7, Άνω Πατήσια
Τηλ.: 213 0 292167, 6956 297109
Facebook: facebook.com/dimitraefilopoulou
