Αποτυχία στις Πανελλήνιες: Είμαι βάρος στους γονείς μου και η ζωή μου είναι χάλια…

Είμαι 19 χρονών και το προβλημά μου είναι ότι δεν είμαι σαν τους υπόλοιπους. Γενικά σαν άνθρωπος είμαι πάρα πολύ ντροπαλή και έχω μόνο 2 φίλες. Με την μία είμαστε κολλητές , αλλά δυστυχώς έφυγε από την πόλη για να σπουδάσει και απλά μιλάμε μέσω μηνυμάτων. Η ζωή μου είναι πολύ χάλια. Έδωσα πέρσι πανελλήνιες και δεν πέρασα. Έτσι αποφάσισα να ξαναδώσω πάλι. Πήγα σε ένα φροντιστήριο του δήμου, γνώρισα κι άλλα άτομα, βέβαια με μια κοπέλα έκανα περισσότερο παρέα, η οποία τώρα τελευταία δεν μου στέλνει μηνύματα σχεδόν καθόλου . Τέλος πάντων, εγώ στην αρχή διάβαζα αλλά κάπου τέλος Ιανουάριου, τα παράτησα . Όσες φορές έπιανα στα χέρια μου τα βιβλία μου ερχότανε στο μυαλό ότι δεν θα περάσω κτλ. (όλο αρνητικές σκέψεις). Πέρασαν οι μήνες και εγώ στα ίδια στάδια να μην ξέρω τι να κάνω.

Ώσπου έφτασε η μέρα των πανελληνίων και ναι, έγραψα πολύ χάλια σε όλα , πιο πολύ και από την προηγούμενη χρονιά. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι από πέρσι είχα πάει σε μια ψυχολόγο ,γιατί πάθαινα κρίσεις πανικού . Δεν με βοήθησε ιδιαίτερα και για να πω την αλήθεια ο δεύτερος λόγος ήτανε και τα οικονομικά… Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι δεν έχω καμία όρεξη να κάνω οτιδήποτε,κάθομαι όλη μέρα σχεδόν στο σπίτι. Νιώθω ότι έχω κατάθλιψη και δεν με καταλαβαίνει κανείς. Η αλήθειά είναι ότι ντρέπομαι κιόλας, γιατί αρκετά παιδιά στην ηλικία μου και σπουδάζουν και έχουν φίλους. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι κάνω στην ζωή μου, για ποιο λόγο είμαι εδώ;
Αισθάνομαι πολύ άσχημα και νιώθω ότι ταλαιπωρώ και τους γονείς μου και από άποψης οικονομικών και για τα υπόλοιπα. Ακόμη, οι γονείς μου με πιέζουν γιατί δεν έχω φίλους κ.α. Βέβαια δεν είναι ότι είναι κακοί αλλά αρκετές φορές, αυτή η στάση τους με πονάει περισσότερο. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ… Φοβάμαι τον κόσμο, φοβάμαι τα πάντα….και δεν έχω κάποιον να με βοηθήσει….και πιο πολύ ντρέπομαι όταν θα με πάρει τηλέφωνο η καθηγήτρια που μου έκανε μάθημα στο φροντιστήριο, το τι θα της πω ή πως θα την αντικρίσω…

Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας

Καταρχάς δεν είναι πρόβλημα ότι δεν είσαι σαν όλους τους άλλους, είσαι διαφορετική, έχεις τις δυσκολίες σου και σίγουρα έχεις και όμορφα πράγματα και χαρακτηριστικά. Ο καθένας έχει διάφορα μέσα στο κεφάλι του, άλλοι τυχαίνει να δυσκολεύονται λιγότερο άλλοι περισσότερο.

Να αποδεχθείς ότι έχεις κάποιες ανάγκες που χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου για να σε στηρίξει και να βάλει σε σειρά την σκέψη σου, τις δεξιότητές σου και να αναδείξει τις ομορφιές που έχεις μέσα σου. Να βρεις κάποια άλλη ψυχολόγο, να μπεις σε κάποια ομάδα ώστε να σε βοηθήσουν τα μέλη να επικοινωνήσεις και να μάθεις να συνδέεσαι με άλλους ανθρώπους, να εκφραστείς μέσα από θεατρικό παιχνίδι ή και Δραματοθεραπεία.

Ξαναλέω να αποδεχτείς τις δυσκολίες σου, την αγωνία σου ή τη λύπη σου, να τις ανοίξεις και να τις επεξεργαστείς, να δεις τι έχουν να σου πουν και τι μπορείς να τις κάνεις.

Λουκία Αποστολίδη,
Ψυχολόγος, Msc Ψυχολόγος της Υγείας, Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, Δραματοθεραπεύτρια
[email protected],

Home Page

Σχετικά άρθρα