Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή: 3 γυναίκες θυμούνται τη στιγμή που ανακάλυψαν ότι έχουν πρόβλημα

Για τους περισσότερους από εμάς η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΔ) είναι κάτι σαν αστείο. Στην τηλεόραση ή τις ταινίες, οι άνθρωποι με ΙΨΔ παρουσιάζονται ως παράξενοι και κολλημένοι σε μία ιδέα τύποι, οι περιπέτειες των οποίων προκαλούν γέλιο. Ωστόσο, στη πραγματικότητα ή συγκεκριμένη διαταραχή δεν έχει καθόλου πλάκα…

Για 1 στους 40 ενήλικους ανθρώπους – οι περισσότεροι εκ των οποίων γυναίκες – που παρουσιάζουν τη διαταραχή τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Οι ιστορίες τους  είναι γεμάτες εμμονές, ψυχαναγκασμούς ή και τα δύο. Η ΙΨΔ εμφανίζεται ως επαναλαμβανόμενες εμμονές και συχνές αλλά ενοχλητικές σκέψεις που μπορούν να προκληθούν από το οτιδήποτε, από τον φόβο για τα μικρόβια,  ανησυχίες για την προσωπική ασφάλεια ή την ευημερία των αγαπημένων κτλ. Τα καλά νέα είναι ότι η κατάσταση αυτή είναι διαχειρίσιμη, αρκεί το άτομο να κατανοήσει ότι υπάρχει πρόβλημα. Ακολουθούν οι ιστορίες 3 γυναικών, οι οποίες μοιράζονται μαζί μας  τη στιγμή που συνειδητοποίησαν το πρόβλημα τους, αλλά και το πώς πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.

Εμμονή με τις λακκούβες

Ήμουν στα 20 όταν ξεκίνησα να έχω έμμονες ιδέες. Δεν έχω καταλάβει τι ήταν αυτό που πυροδότησε το πρόβλημα μου. Διάφορες σκέψεις είχαν στοιχειώσει ο μυαλό μου. Μία από αυτές ήταν ότι θα με έπαιρνε ο ύπνος καθώς οδηγούσα. Μία άλλη ήταν ότι τα κλειδιά τους αυτοκινήτου μου θα μου έπεφταν στον υπόνομο ή στο κενό του ανσασέρ. Η χειρότερη όλων βέβαια ήταν ότι κάθε φορά που έπεφτα σε μία λακκούβα, πίστευα ότι είχα «πατήσει» κάποιον με το αυτοκίνητό μου.

Με τρομοκρατούσαν τόσο πολύ αυτές οι ιδέες ώστε αναγκάστηκα να σταματήσω πράγματα που έκανα συνήθως στην καθημερινότητά μου. Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω στο ίντερνετ για αυτό που με βασάνιζε και ανακάλυψα ότι έχει όνομα και ότι βασανίζει και άλλους ανθρώπους.

Επισκέφθηκα μία ψυχολόγο, η οποία επιβεβαίωσε την υποψία μου. Έτσι, ξεκίνησα θεραπεία. Αρχικά οι συνεδρίες μας ήταν πολύ συχνές, ενώ πλέον τη βλέπω όποτε το χρειάζομαι. Επιπλέον, μαζί τη γνωσιακή – συμπεριφοριστική θεραπεία, προσπάθησα να υιοθετήσω έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Δεν καπνίζω, δεν πίνω. Πηγαίνω συχνά στο γυμναστήριο. Όταν οι σκέψεις αυτές κάνουν πάλι την εμφάνισή τους, λέω στον εαυτό μου «συνέχισε δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς». – Κάρλα, 36 ετών

Ενοχλητικές  σεξουαλικές εικόνες

Τα πρώτα σημάδια ότι είχα πρόβλημα εμφανίστηκαν από την ηλικία των 8 ή 9 ετών μόλις, με τη μορφή ενοχλητικών σκέψεων ή εικόνων, συνήθως σεξουαλικής φύσεως. Είτε ήταν εικόνες γυμνών ανθρώπων, είτε εικόνες γεννητικών οργάνων, ή ενοχλητικές φευγαλέες σκέψεις ότι φιλούσα άτομα με ειδικές ανάγκες ή ηλικιωμένα άτομα ή ακόμα και συγγενείς μου παρά τη θέλησή τους. Οι εικόνες αυτές ήταν πάντα βασανιστικές και είχα πειστεί, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ήμουν ένας κακός άνθρωπός διαφορετικά δεν θα μου έρχονταν τέτοιες σκέψεις στο μυαλό. Ήμουν μόλις 9 χρονών τότε, αλλά όλος μου ο κόσμος είχε αναστατωθεί από αυτές τις φρικτές σκέψεις, που δεν μπορούσα να ελέγξω. Όσο περισσότερο τις φοβόμουν, τόσο περισσότερο επέμεναν.

Η δική μου διάγνωση ήταν έναν μακρύ και επώδυνο ταξίδι, καθώς οι επαγγελματίες στους οποίους απευθυνόμασταν δεν μπορούσαν να εντοπίσουν το πρόβλημά μου. Η ενοχή και η ντροπή που προκαλούσαν αυτές οι σκέψεις , δεν με άφηναν να τις μοιραστώ με κάποιον άλλο. Η ανικανότητα μου να διατυπώσω με λέξεις αυτές τις «κακές σκέψεις», ως μικρό κορίτσι, με οδήγησαν στο να διαγνωστώ όταν πλέον έφτασα στα 15.

Τη μέρα που διαγνώστηκα ξεκίνησε πλέον το ταξίδι της θεραπείας μου το οποίο περιελάμβανε πολύ εκπαίδευση, δικτύωση με ανθρώπους σε όλον τον κόσμο που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα, κάποιες αποτυχημένες θεραπευτικές προσπάθειες από γιατρούς που απλά δεν γνώριζαν πώς θεραπεύετε η ΙΨΔ που δεν παρουσιάζει σωματικά συμπτώματα.

Η διαχείριση της διαταραχής μου είναι πλέον πολύ ευκολότερη. Ο διαλογισμός είναι ένα από τα όπλα μου και η γνώση το κλειδί μου. Όλα αυτά τα χρόνια έχω διαβάσει πολλά επιστημονικά άρθρα, που με έχουν βοηθήσει να κατανοήσω τους τρόπους με τους οποίους μου επιτίθεται το «τέρας». Επίσης, έχω έναν σύζυγο και μία κόρη, που με την παρουσία τους και μόνο μου υπενθυμίζουν ότι θα πρέπει να είμαι ευγνώμων για την πνευματική ηρεμία που με διακατέχει τις περισσότερες ώρες της ημέρας. – Άννα, 31 ετών

Όλα τα στολίδια ταιριαστά

Ήξερα πάντα ότι ήμουν ιδιαίτερη, αλλά δεν μπορούσε να αντιληφθώ τον βαθμό του προβλήματός μου μέχρι τη στιγμή που η δασκάλα της κόρης μου με κάλεσε στο σχολείο. Ήθελε να μου πει ότι η κόρη μου ξέσπασε σε λυγμούς καθώς έφτιαχναν τα χριστουγεννιάτικα στολίδια γιατί «η μαμά δεν θα το βάλει ποτέ στο δέντρο αφού δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα στολίδια». Ένιωθα συγκλονισμένη, αντιλαμβανόμενη ότι το πρόβλημά μου είχε επηρεάσει τόσο πολύ το παιδί μου. Σε μία τόσο μικρή ηλικία, ήταν 7 χρονών τότε, ήξερε ότι δεν θα επέτρεπα με τίποτα ένα αταίριαστο στολίδι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο είχα επιλέξει να μην αναζητήσω θεραπεία, αλλά όταν κατάλαβα ότι η ΙΨΔ μου δημιουργούσε πρόβλημα στην οικογένειά μου, δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Πήρε καιρό βέβαια για να πάψω να ελέγχω όλα τα πράγματα και να θέλω να γίνονται όλα με απόλυτη τάξη. Μέχρι και τώρα είναι μία καθημερινή πρόκληση. Τα παιδιά μου έχουν φύγει από το σπίτι και μένουν με τις οικογένειές τους, ωστόσο όταν έρχονται και τους φιλοξενούμε στον ξενώνα, ποτέ δεν τολμώ να μπω μέσα, γιατί ξέρω ότι η ακαταστασία που θα αντικρίσω μπορεί να με γυρίσει πίσω. – Μάρλα, 55 ετών

Με πληροφορίες από το womenshealthmag.com

Σχετικά άρθρα