Έχω τεράστια αδυναμία στην κόρη μου. Το κυριότερο είναι ότι στα 15 της έφυγα από το σπίτι κι έμεινε με τον μπαμπά της και τον πάτερα μου. Το φευγιό μου έγινε δυο τρεις φόρες πήγαινε-έλα στο σπίτι (με δεχόταν ο μπαμπάς της). Όμως τώρα έχω μια σχέση η οποία είναι πολύ αξιόλογη. Το πρόβλημά μου είναι ότι εγώ μένω Αθήνα και εκείνος Θεσσαλονίκη. Φοβάμαι να προχωρήσω διότι δεν θέλω να χάσω την κόρη μου.
Νιώθω πολλές τύψεις και ενοχές για όλη αυτήν τη συμπεριφορά μου απέναντί της… Το άσχημο είναι ότι δεν χώρισα με τον πάτερα της. Δεν ξέρω, ίσως να ήταν διαφορετικά. Δεν ήθελα όμως και να χωρίσω… Δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά μιας και ο σύντροφός μου θέλει να ξεκινήσω με το διαζύγιο, ώστε να συνεχίσουμε τη σχέση μας και να πάμε παρακάτω… Δεν μπορώ να βγάλω απόφαση… Και περισσότερο σκέφτομαι την κόρη μου…
Στο ερώτημά σας απάντησε η Δήμητρα Ντέντε, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Αγαπητή αναγνώστρια,
Το μήνυμά σας περιλαμβάνει πολλά ερωτήματα μαζί και έτσι συμπεραίνω ότι είστε πολύ μπερδεμένη. Σας απασχολεί η σχέση σας με την κόρη σας, η σχέση με τον σύντροφό σας, η απόσταση που έχετε με τον σύντροφο αλλά και ένα διαζύγιο με τον άντρα σας που δεν έχει προχωρήσει ακόμα. Από τη μία μοιάζει να είστε ικανοποιημένη με τη σχέση σας και να θέλετε να προχωρήσετε αλλά από την άλλη αισθάνεστε τύψεις γιατί έχετε φύγει και άλλες φορές στο παρελθόν. Λέτε ότι νιώθετε τύψεις για τη συμπεριφορά σας και αναρωτιέμαι εάν έχετε ποτέ επικοινωνήσει στην κόρη σας το πως αισθάνεστε και εάν της έχετε ποτέ επιτρέψει να εκφράσει και εκείνη το πώς νιώθει για όλα αυτά ή και ακόμα να κάνει ερωτήσεις σχετικά με αυτό που βιώνει μέσα στην οικογένεια.
Της έχετε μιλήσει μαζί με τον πατέρα της για το τι συμβαίνει μεταξύ σας και τι αποφάσεις έχετε πάρει ή απλώς η κόρη σας είναι θεατής μιας κατάστασης που δεν της είναι ξεκάθαρη; Πολλές φορές δεν έχει τόση σημασία η απόφαση που παίρνουμε αλλά ο τρόπος με τον οποίο το επικοινωνούμε στα παιδιά μας. Οι γονείς αποτελούν σημαντικά πρότυπα για τη ζωή των παιδιών τους, και αυτά που λένε και κάνουν τα επηρεάζουν βαθύτατα.
Αρχικά, καλό θα ήταν να σκεφτείτε εσείς προσωπικά τι θέλετε να κάνετε και πώς μπορείτε να το πετύχετε. Ίσως κάποιες συναντήσεις συμβουλευτικής με έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας σας βοηθούσαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Οποιαδήποτε και αν είναι η απόφασή σας, μπορείτε να την επικοινωνήσετε στην κόρη σας με ειλικρίνεια και σαφήνεια και να την αφήσετε να σας πει η ίδια πώς νιώθει με αυτό.
Καλό θα ήταν να συμπεριλάβετε και τον πατέρα της σε αυτή την συζήτηση. Μπορείτε μετά μαζί να καθορίσετε το πλαίσιο της σχέση σας με όρους που θα βάλετε από κοινού καθώς και να γίνει σαφές πως να είναι η ζωή όλων σας από εδώ και πέρα (διαμονή, συναντήσεις, καθημερινότητα). Τα παιδιά χρειάζονται να ζουν σε ένα σταθερό και ξεκάθαρο περιβάλλον, που δεν τους αφήνουν περιθώρια να ενοχοποιούν τον εαυτό τους για αυτό που συμβαίνει στους γονείς τους.
Χωρίς να γνωρίζω εάν η κόρη σας αυτή τη στιγμή είναι ενήλικη ή ανήλικη, θα σας συμβούλευα αφού αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε και αφού το έχετε συζητήσει με τον σύζυγό σας, να πάρετε μια απόφαση από κοινού και μετά μαζί να μιλήσετε στην κόρη σας για όλα αυτά. Είναι σημαντικό να ακουστεί και η δική της φωνή, όποια και αν είναι και να δοθεί χώρος να εκφράσει τυχών ερωτήματα και τα συναισθήματά της, ακόμα και τα αρνητικά.
Ντέντε Δήμητρα
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, MSc
[email protected]
