Ο άντρας μου δουλεύει 10 ώρες την ήμερα, γυρνάει σπίτι και δεν δίνει καμιά σημασία σε μένα και στο παιδί, άπλα βρίσκει άλλες ασχολίες.
Δεν πάμε ούτε για έναν καφέ, συνεχώς με προσβάλλει, ότι δεν κοιτάζω το παιδί μου και το σπίτι μου και μόνο το παιδί μου έχω. Αυτό με στηρίζει, αλλιώς δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα.
Βάζει τους γονείς του πάνω από το ίδιο του το παιδί. Τι να κάνω; Δεν αντέχω άλλο!!
Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος Μάριος Παππάς
Θα μπορούσα να πω το ότι δουλεύει αρκετές ώρες είναι ένα ελαφρυντικό για εκείνον, αλλά από τα λεγόμενα σας όταν επιστρέφει στο σπίτι έχει άλλες ασχολίες οπότε δεν είναι θέμα έλλειψης χρόνου αυτή η συμπεριφορά ή υπερβολικής κούρασης. Υπάρχουν πολλές ερμηνείες γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό μέσα στη σχέση σας και η αντίμετώπιση του προς το παιδί και προς εσάς. Δεν γνωρίζω ποια είναι η ηλικία του παιδιού, αλλά πολλές φορές συμβαίνει με τον ερχομό του παιδιού να διαταράσσονται κάποιες ισορροπίες και το ζευγάρι να χρειάζεται χρόνο μέχρι να βρει νέα πατήματα. Αυτό βέβαια αν το ζήτημα προέκυψε μετά τον ερχομό του παιδιού.
Η σχέση σας πώς ήταν πριν τον ερχομό του παιδιού; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναλογιστείτε πριν καταλήξετε σε συμπεράσματα. Η στάση του ήταν ίδια απέναντι σας; Η δική σας στάση απέναντί του είναι ίδια πριν και μετά τον ερχομό του παιδιού στη ζωή σας; Αφού αναλογιστείτε λίγο τα πράγματα σε αυτό το κομμάτι το επόμενο είναι και το βασικότερο. Σε ένα ζευγάρι αν αυτό θέλει να συνεχίσει να είναι ζευγάρι το α και το ω είναι η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Τις ανάγκες σας αυτές τις επικοινωνείτε σε εκείνον και αν ναι με ποιον τρόπο; Το κάνετε παθητικά; Το κάνετε επιθετικά; Είστε διεκδικητική; Αυτό που θα πρέπει να κάνετε είναι να συζητήσετε. Και να δείτε αν μπορεί να υπάρξει μια κοινή συνισταμένη. Ο ένας να ακούσει τους προβληματισμούς του άλλου και να δείτε ο καθένας από την πλευρά του σε τι μπορεί να υποχωρήσει αφού ακούσει τον σύντροφο του. Πολλές φορές μια τέτοια συζήτηση είναι το κλειδί για να ξεμπλοκάρουν κάποια πράγματα. Αν ο καθένας μείνει οχυρωμένος στην άποψη του χωρίς να μπει στην διαδικασία να ακούσει τον άλλο το τέλος είναι κοντά ή αν όχι το τέλος η τοξικότητα που θα δηλητηριάζει καθημερινά τη σχέση σας αλλά και το παιδί όσο θα μεγαλώνει και θα έχει πρότυπα δυσλειτουργικά για την ψυχική του ανάτπυξη.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, κάντε αυτή τη συζήτηση επικοινωνόντας ο ένας στον άλλον τις ανάγκες του μήπως μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή πριν τα πράγματα φτάσουν στο τέλος. Αν δεν υπάρξει λύση,μετά μπορείτε να δείτε αν μπορείτε να συνεχίσετε μαζί ή αν το τέλος είναι η καλύτερη λύση…
Μάριος Παππάς
Ψυχολόγος
