Σου αρέσει, νιώθεις ενθουσιασμένη ή είσαι τρελά ερωτευμένη; Ή τον αγαπάς βαθιά και αληθινά; Δύσκολο να τα ξεχωρίσεις και να τα ξεκαθαρίσεις! Υπάρχουν όμως κάποια σημάδια που δείχνουν ότι αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι κάτι επιπόλαιο αλλά κάτι πιο βαθύ και αληθινό!

Ποια είναι αυτά τα σημάδια που θα σε οδηγήσουν να καταλάβεις αν είσαι ερωτευμένη;

Ο αληθινός έρωτας δυστυχώς δεν έχει καθόλου να κάνει με την ηρεμία! Μας ενώνει μυστηριωδώς με τον άλλο σε ένα… έπος που ξεφεύγει κάθε λογικής!

Δες παρακάτω ποια είναι τα σημάδια του αληθινού έρωτα!

Γύρω του υπάρχει ένα μυστήριο!

Ο έρωτας είναι ένα μυστήριο για εκείνους που τον ζουν, ένα μυστήριο και για τους εξωτερικούς παρατηρητές. Τον συνειδητοποιούμε αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε. Γιατί ό,τι μας ενώνει με τον άλλο είναι απλώς ανεξήγητο! Αγαπάμε κάποιον όχι μόνο για αυτό που φαίνεται (την εμφάνισή του) και αυτό που συμβολίζει (τον εσωτερικό του κόσμο, το είναι του) αλλά και για το… μυστικό που φέρει. Σύμφωνα με τον ψυχαναλυτή Patrick Lambouley, η αγάπη απευθύνεται στην «άγνωστη πλευρά του εαυτού μας».

Η αγάπη είναι το να μοιραστείς με κάποιον αυτό που σου λείπει ριζικά και που δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια. Όταν αγαπάμε αληθινά, δεν λέμε “δείξε μου τι έχεις” ή “δώσε μου αυτό που έχεις για να γεμίσω το δικό μου κενό” αλλά “αγαπώ τον τρόπο που προσπαθείς να απαλύνεις τον πόνο μου, η δική σου πληγή μου αρέσει”.

Αυτό ουσιαστικά αναιρεί τη θεωρία του Πλάτωνα στο Συμπόσιο, που θέλει τους ανθρώπους μη πλήρεις επειδή ουσιαστικά κόπηκαν σε δυο μέρη. Η αγάπη τότε θα ένωνε σε ένα “ολόκληρο” τα δυο μισά και άρα θα μας έκανε ευτυχισμένους. Αυτή είναι και μια από τις κυριότερες αιτίες των χωρισμών, σύμφωνα με τον  Patrick Lambouley. Τα ζευγάρια αισθάνονται ανικανοποίητα από την κατάσταση που βιώνουν, θεωρούν ότι δεν έχουν βρει το άλλο τους μισό και χωρίζουν για να το ψάξουν… Ωστόσο, ο ψυχαναλυτής εξηγεί: «Αγαπώ σημαίνει ότι βρίσκω τον άλλον ενδιαφέροντα”.

Φοβάσαι ότι θα τον χάσεις

Όταν αγαπάς πολύ κάποιον, είσαι συνεχώς κάτω από τον φόβο ότι θα τον χάσεις! Ο Φρόιντ το εξηγεί στο έργο του “Πολιτισμός, πηγή δυστυχίας”: όταν αγαπάς κάποιον, εξαρτάσαι από αυτόν καθώς περιμένεις ότι θα σε στηρίζει συνεχώς σε κάθε βήμα σου. Από την άλλη, η ψυχολόγος και ψυχαναλύτρια Monique Schneider εξηγεί: “Η αγάπη εμπεριέχει μέσα της ένα ρίσκο. Ένα συναίσθημα ζάλης και ενίοτε απόρριψης: μπορούμε να διαλύσουμε τον έρωτά μας για κάποιον, να τον μειώσουμε, να τον σαμποτάρουμε, μόνο και μόνο γιατί δεν αντέχουμε τη δύναμη που ασκεί πάνω μας”.

Άλλωστε ο έρως και ο θάνατος πάνε πάντα μαζί, σύμφωνα με τον Φρόιντ. “Σ’αγαπάω, σε καταστρέφω”. Ο έρωτας είναι η επιθυμία μας να ενωθούμε ερωτικά με τον άλλο. Θάνατος (thanatos) είναι η ώθηση θανάτου που μας έλκει να σπάσουμε αυτόν τον δεσμό για να μπορέσει το εγώ μας να παραμείνει πανίσχυρο. Καταλαβαίνουμε ότι αγαπάμε όταν αισθανόμαστε να μας πολιορκούν!

Η αγάπη επηρεάζει το είναι μας, αυτό που είμαστε στον κόσμο. Λίγοι το αντιλαμβάνονται. Βρίσκονται μόνοι τους και αισθάνονται καλά σε αυτήν την μοναξιά καθώς βρίσκονται μακριά από αυτήν την ώθηση θανάτου. Ωστόσο, όταν στην αγάπη έχουμε επιζήσει από τις εντάσεις, τις πληγές, τις μάχες, φτάνουμε σε μια εκπληκτική ζώνη, όπου κυριαρχεί το συναίσθημα!

Δέχεσαι να δεσμευτείς μαζί του στο άγνωστο!

Τίποτα δεν είναι δεδομένο στον έρωτα! Το πάθος που καίει και στη συνέχεια σβήνει και χάνεται είναι ένας μύθος. Ο έρωτας δεν παίρνει πάντα τον δρόμο μιας καθοδικής ανηφόρας! Πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν θα έχουμε πλήρη κυριαρχία στα συναισθήματά μας.  Η Monique Schneider εξηγεί ότι θα περάσουμε στιγμές με μεγάλες αντιθέσεις. Σαφώς όσο πιο εκστατικές είναι οι στιγμές που μπορεί να μας χαρίσει κάποιος, τόσο πιο… ανώμαλα θα πέσουμε σε κάτι λιγότερο εκστατικό στη συνέχεια!…

Ωστόσο αυτό που μας έχουν κληροδοτήσει όλοι οι παλιοί διανοητές είναι ότι ο έρωτας δεν είναι ποτέ κάτι το σίγουρο και το ασφαλές. Ο Φρόιντ μάλιστα λέει ότι για να αγαπήσεις αληθινά πρέπει να πιστεύεις στα θαύματα! Χρειάζεται υπομονή και αναμονή. Πρέπει να συντηρήσεις τη φλόγα που μπορεί να αποδυναμωθεί και να ξαναρχίσεις από την αρχή, χωρίς να αναμένεις άμεση ικανοποίηση…

Τον ποθείς ερωτικά

Όταν αγαπάς κάποιον, είναι σίγουρο ότι τον ποθείς ερωτικά. Jean-Jacques Moscovitz υποστηρίζει: “Το να κάνεις έρωτα με κάποιον σε βοηθάει να τον αγαπήσεις. Αν δεν υπάρχει σαρκική επαφή, κάτι δεν γίνεται σωστά στο ζήτημα του έρωτα. Ο έρωτας ζητά ικανοποίηση καθώς υπάρχει πόθος. Από την ερωτική συνεύρεση χάνεται η διαφορά των φύλων: τα δυο κορμιά γίνονται ένα! Χωρίς αγάπη, η ερωτική επαφή είναι απλώς η ικανοποίηση μιας σωματικής έντασης. Όταν αγαπάς, αισθάνεσαι κατά την ένωση των δυο σωμάτων όλες τις “δονήσεις”, τα ρίγη μιας πολύ έντονης εμπειρίας.

Η μη δυνατή ερωτική επιθυμία σημαίνει και… σβήσιμο του έρωτα; Η Monique Schneider εξηγεί ότι αυτό δεν ισχύει. Μπορεί να είναι τόσο δυνατό το συναίσθημα εκείνη την περίοδο που να καλύπτει τα πάντα και να μην αισθάνεσαι έντονα την ανάγκη ερωτικής συνεύρεσης.

Αισθάνεσαι ότι υπάρχεις χάρη σ’ εκείνον!

“Όταν σε αγαπούν, αισθάνεσαι ότι υπάρχεις πραγματικά”, υποστήριζε ουσιαστικά ο Σάρτρ. Η αληθινή αγάπη είναι μια εμπειρία νομιμοποίησης του κόσμου, αυτή η ψευδαίσθηση ότι η αγάπη μας είναι μοναδική. Ο άλλος είναι το ιδανικό μας και εμείς υπάρχουμε μέσα από τα μάτια του. Ξαναγινόμαστε παιδιά που πιστεύουμε στην παντοδυναμία του έρωτα και είμαστε πεπεισμένοι πως αν δεν υπήρχε, κάτι θα έλλειπε από τον κόσμο!

Επιλέγουμε τον άλλο και μας επιλέγει, όπως υποστηρίζει ο Φρόιντ. Του αναγνωρίζουμε τη μοναδική σπουδαιότητά του. Τον σεβόμαστε, τον θαυμάζουμε, τον θεωρούμε αναντικατάστατο. Θεωρούμε ότι έχουμε κάνει μια ανακάλυψη, βρήκαμε έναν θησαυρό! Και δεν είμαστε ποτέ μόνοι!

Ο άλλος μας προσφέρει επίσης τον κόσμο του, ένα άνοιγμα σε ορίζοντες που δεν υπήρχαν πριν για μας, συναισθήματα που δε βιώναμε άλλοτε με την ίδια ένταση. Ουσιαστικά, ο άλλος “ξυπνάει” τον καλύτερο εαυτό μας. Και η Monique Schneider καταλήγει: “Το να αγαπάς αληθινά ενδυναμώνει την αίσθηση ότι υπάρχεις”!…

 

Νίκη Κοσκινά

Με πληροφορίες από psychologies.com

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Αγάπη ή φιλία: Ποια είναι η βασική τους διαφορά;

Μήπως έχω αρχίσει να τον ερωτεύομαι;

Μήπως ήρθε η στιγμή να του πεις «Σ’αγαπώ»;