Δε απαντώ όταν κάποιος με προκαλεί. Το ρίχνω και το κρατώ μέσα μου, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μου ανεβαίνει η πίεση από το στρες . Γενικά πιάνω τον εαυτό μου, να έχει ενοχικό σύνδρομο. Όλη την ημέρα σκέφτομαι ένα γεγονός, και διερωτώμαι γιατί το ένα ή γιατί δεν είπα αυτό .Τι μου συμβαίνει; Ευχαριστώ.
Στο ερώτημά σας απαντά ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής:
Αγαπητέ αναγνώστη,
Με αφορμή την αναφορά σου στο ενοχικό σύνδρομο θα ήθελα να παραθέσω κάποια στοιχεία για να δούμε το θεωρητικό υπόβαθρο του. Αρχικά λοιπόν να αναφέρουμε ότι η ενοχή έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί τόσο εσωτερικά προβλήματα στη ψυχοσύνθεση των παιδιών όσο και κοινωνικά προβλήματα που συνοδεύουν το παιδί στην ενήλικη ζωή. Η ενοχή συνδέεται με κρίσεις πανικού, εσωστρέφεια, διαταραχές ύπνου όπως αϋπνία, ντροπή, έλλειψη πρωτοβουλίας και απώλεια της αυτοεκτίμησης.
Οι ενοχικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που επιζητούν τη κοινωνική αποδοχή και για αυτό το λόγο δεν μπορούν να που τη λέξη «όχι» στους άλλους. Η ενοχή είναι κυρίως ασυνείδητη και σχετίζεται άμεσα από την ανάγκη μας να μας αποδεχτούν οι άλλοι και εμφανίζεται όταν είμαστε πλέον σε θέση να αντιληφθούμε το κοινωνικά σωστό και το λάθος. Η υγιής ενοχή είναι φυσιολογικό συναίσθημα και απαραίτητο να συμβαίνει. Όταν όμως μας διακατέχει διαρκώς το συναίσθημα αυτό, τότε η ενοχή είναι τοξική. Όσο πιο αυστηρή είναι η διαπαιδαγώγηση, τόσο μεγαλύτερες ενοχές μπορεί να αναπτύξει ένα παιδί που έχει την τάση να γίνει ενοχικό στο άμεσο μέλλον, επειδή νιώθει άσχημα για πράγματα που κάνει λάθος ή επειδή απογοητεύει τους γονείς του. Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να αποδέχονται τις ιδιαιτερότητες του παιδιού τους με αγάπη και σεβασμό στη διαφορετικότητα του. Πρέπει να υπάρχουν λογικά «όρια», «πρέπει» και «μη» που θέτουμε σε ένα παιδί.
Το πρώτο βήμα τώρα για να απαλλαγούμε από τις ενοχές είναι η αυτογνωσία, να κατανοήσουμε δηλαδή τι μας συμβαίνει. Είναι γεγονός ότι οι διαρκείς τύψεις δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε τη ζωή μας όπως θα θέλαμε. Όταν νιώθουμε αυτό το συναίσθημα πρέπει να αναλογιστούμε τι συνέβη, τι πέρασε από το μυαλό μας, τι μας δημιούργησε αυτές τις υπερβολικές και διαστρεβλωμένες σκέψεις που ενδεχομένως έχουμε και να προσπαθήσουμε να τις αμφισβητήσουμε με τη λογική σκέψη. Το δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι δεν γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους. Χρειάζεται να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι και να τον αγαπήσουμε γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι για εμάς, πώς μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους κάτι τέτοιο.
Τέλος, για να απαλλαχθεί ένας άνθρωπος από το ενοχικό σύνδρομο, θα χρειαστεί να περάσει μέσα από το ταξίδι της αυτογνωσίας ούτως ώστε να ενδυναμώσει την αυτοεκτίμησή του, να ανακαλύψει τις πραγματικές του ανάγκες και επιθυμίες και να προσπαθήσει να τις καλύψει, να αναγνωρίσει και να εκφράσει ανοιχτά τα συναισθήματα ενοχής, να σεβαστεί και να κατανοήσει τον εαυτό του, να επεξεργαστεί και να αναλύσει τα αρνητικά βιώματα και τις συναισθηματικές ελλείψεις της παιδικής του ηλικίας, να αποβάλλει τον φόβο της απόρριψης, να εκφράσει ελεύθερα τις αντιλήψεις του, να ιεραρχήσει τους στόχους και τις απαιτήσεις που έχει από τον εαυτό του, να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του, να αποδεχτεί τα λάθη του και να δώσει ερμηνεία στην συμπεριφορά του.
Νίκου Ιωάννης
Ευρυδάμαντος 33, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 213 0456530
