Τελείωσα το Πανεπιστήμιο και αυτή τη στιγμή κάνω ιδιαίτερα σε ένα παιδάκι του Δημοτικού.  Πάντα στη ζωή μου είχα θέματα με τους γονείς μου… φωνές, ξύλο κτλ, αλλά πάντα ήμουν έναν παιδί αισιόδοξο και δεν είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω κακό στον εαυτό μου… Εδώ και 2 χρόνια άρχισα να σκέφτομαι αλλιώς.

Το πρώην αγόρι μου με το οποίο ήμασταν αυτά τα 2 χρόνια μαζί ήταν ψυχολόγος και μου μιλάμε για τη μετά θάνατον ζωή… τον κόσμο… και γενικά μου έλεγε πως όσα ζω μπορεί να είναι ψέμα… Πως μπορεί να μην είναι αληθινή αυτή η ζωή κτλ. Δε θα πω ψέματα, επηρεάστηκα.  Ο θάνατος ήταν πάντα ο φόβος μου, αλλά στην επιφάνεια ήρθαν και άλλοι μου φόβοι όπως ότι δε ζω πραγματικά… όλα  γύρω μου είναι ψέμα κτλ.

Πιστεύω πως έχω κατά κάποιον τρόπο τρελαθεί και χρειάζομαι βοήθεια.  Έχω σκεφτεί πολλές φορές να πεθάνω, γιατί δε μου αρέσει  η ζωή μου και δε με κάνουν πολλά πράγματα ευτυχισμένη.  Έχω πάει σε ψυχολόγο, αλλά έδινα πολλά λεφτά και δε το αντέχω οικονομικά και είχα απευθυνθεί σε ψυχίατρο,  αλλά μου είπαν ότι είναι της ηλικίας και ότι δε μπορούν να μου δώσουν χάπια.  Χρειάζομαι άμεσα τη βοήθεια σας. Να μιλήσω σε κάποιον.  Ευχαριστώ!

Στο ερώτημά σας απαντά ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής:

Αγαπητή Γιάννα,

Διαβάζοντας όσα αναφέρεις στην παραπάνω περιγραφή σου αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ πιθανό να έχεις υποστεί συναισθηματική κακοποίηση και ψυχικό τραυματισμό μέσα από τα «θέματα» με τους γονείς σου. Όπως ίσως να γνωρίζεις το τραύμα μπορεί να είναι συναισθηματικό, σωματικό ή περιβαλλοντικό και μπορεί να ποικίλλει από τη συναισθηματική παραμέληση έως την εμπειρία ενός καταστροφικού γεγονότος. Τα γεγονότα της παιδικής μας ηλικίας, είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο για εμάς τότε απ’ ό,τι σήμερα, επειδή δεν μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε με την εμπειρία ενός ενήλικα. Ως συνέπεια της ανατροφής σε ένα δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον, οι άνθρωποι συχνά υποφέρουν από περαιτέρω τραύματα λόγω δυσλειτουργικών σχέσεων με άλλους ανθρώπους οι οποίοι ενδέχεται να τους εγκαταλείπουν, να τους εκμεταλλεύονται, να έχουν κάποιο είδος εθισμού ή ψυχικές ασθένειες.

Ακόμη, η ίδια η παιδική ηλικία μπορεί να είναι τραυματική όταν δεν νιώθουμε ασφαλείς να είμαστε αυθόρμητοι, ευαίσθητοι και αυθεντικοί. Μας είναι συναισθηματικά επιζήμιο όταν μας αγνοούν, μας προκαλούν αίσθηση ντροπής ή μας τιμωρούν για την έκφραση των σκέψεων ή των συναισθημάτων μας, την «ανωριμότητά» μας ή τα λάθη μας, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Ορισμένοι άνθρωποι παραμελούνται ή εγκαταλείπονται συναισθηματικά ή σωματικά και καταλήγουν να μην μπορούν να εμπιστευθούν κανέναν. Κρύβουν τον πραγματικό τους παιδικό εαυτό και παίζουν τον ρόλο του ενήλικα πριν καν να είναι έτοιμοι. Ο μη κατάλληλος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των εμπειριών δημιουργεί τραύματα. Όλοι μας καταφέρνουμε να μεγαλώσουμε, αλλά οι πληγές παραμένουν και δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις μας και την αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Η βαθιά επούλωση του τραύματος απαιτεί εκ νέου το άνοιγμα αυτών των πληγών, τον καθαρισμό τους και την εφαρμογή του φαρμάκου της «ενσυναίσθησης».

Τα συμπτώματα του ψυχικού τραύματος μπορεί να έρθουν και να φύγουν και μπορεί να μην εμφανιστούν ακόμα και για χρόνια μετά το συμβάν. Μερικά από αυτά συμπτώματα του τραύματος είναι τα κάτωθι:

• Ευκολία εκδήλωσης φόβου και τρόμου.
• Υπερβολικός φόβος.
• Ακρόαση και θέαση πραγμάτων που δεν υπάρχουν.
• Περιορισμένα συναισθήματα. Μερικές φορές συναισθήματα απάθειας, ουδέτερα συναισθήματα ή αποστασιοποίηση από συναισθήματα, άλλους ανθρώπους ή γεγονότα.
• Αίσθηση «αποπροσωποποίησης»: απώλειας του εαυτού ή αποκόλλησης από το σώμα και το περιβάλλον.
• Αναδρομές σε σκηνές ή αναβίωση παρελθοντικών γεγονότων.
• Όνειρα ή εφιάλτες από το παρελθόν.
• Αϋπνία.
• Κρίσεις πανικού.
• Η υπερβολική αντίδραση σε ερεθίσματα που υπενθυμίζουν το τραύμα.
• Αποφυγή οποιασδήποτε σκέψης ή συζήτησης αναφορικά με το τραύμα.
• Αποφυγή δραστηριοτήτων που κάποτε το άτομο απολάμβανε.
• Αίσθημα απελπισίας για το μέλλον.
• Απώλεια μνήμης ή αδυναμία ανάκλησης γεγονότων του τραύματος.
• Δυσκολία συγκέντρωσης.
• Δυσκολία διατήρησης στενών σχέσεων.
• Διαρκές αίσθημα εκνευρισμού ή θυμού.
• Αίσθηση ενοχής ή ντροπής.
• Αυτοκαταστροφικές τάσεις.

Σύμφωνα λοιπόν με όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω θα πρότεινα να διερευνήσεις το ενδεχόμενο να επισκεφθείς έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας-ψυχοθεραπευτή προκειμένου να επεξεργαστείς με τη βοήθεια του εκείνα τα γεγονότα του παρελθόντος που επηρέασαν τον ψυχισμό σου και τον συναισθηματικό σου κόσμο. Κλείνοντας θέλω να σε ενημερώσω πως είναι πολλά τα κέντρα ψυχικής υγείας που παρέχουν υπηρεσίες είτε δωρεάν είτε με συμβολικό αντίτιμο στα πλαίσια της πρακτικής των ψυχοθεραπευτών καθώς και αρκετοί οι δημόσιοι φορείς που μπορείς να απευθυνθείς.

Νίκου Ιωάννης
Ευρυδάμαντος 33, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 213 0456530