Στη φιλία το πιο σημαντικό δεν είναι να χτίζεις δεσμούς αλλά να τους συντηρείς! Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το καταφέρουν, δεν έχουν φίλους  και εντέλει, υποφέρουν από αυτό.

Γιατί;

«Ακούω γύρω μου όλους να μιλούν για τον “κολλητό τους φίλο”, “την καλύτερή τους φίλη” και εγώ αναρωτιέμαι τι κάνω λάθος», παραδέχεται ο 33χρονος Ερίκ. Είναι ένας άνθρωπος της εποχής του, που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως “αναλώσιμους”. Πιστεύει στο ρητό: “Όποιος σταματά να είναι φίλος δεν ήταν ποτέ”.

Μια ανικανότητα να δίνεις και να παίρνεις

Στο βιβλίο του “Ψυχολογία της Φιλίας” (Puf, Que sais-je), o ψυχοκοινωνιολόγος Jean Maisonneuve  αναφέρει ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας της έλλειψης χρόνου. Η διατήρηση μιας φιλίας απαιτεί προσπάθεια. Η Μελανί, 40 ετών παραδέχεται: “Με αγχώνουν οι κλήσεις των μεν, τα ραντεβού των δε. Η φιλία απαιτεί χρόνο που δεν διαθέτω”. Και πέρα από τον χρόνο, απαιτεί προσοχή, φροντίδα και δόσιμο. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Gérard Apfeldorfer, «δίνουμε για να πάρουμε στη συνέχεια. Είναι μια σχέση πάρε-δώσε που επιτρέπει να “χτιστεί” η σχέση».

Αυτό το πάρε-δώσε ωστόσο είναι κάτι που προκαλεί προβλήματα σε πολλές προσωπικότητες. Από τη μια οι ναρκισσιστές θέλουν να παίρνουν τα πάντα αλλά δεν μπορούν να δώσουν. Από την άλλη, οι εξαρτημένες προσωπικότητες δίνουν πάρα πολλά, με τον μόνο στόχο να πάρουν πίσω όσα δίνουν, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό…

Μια ψευτο-ανεξαρτησία

Ο Gérard Apfeldorfer μιλάει για μια μερίδα ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους ανεξάρτητους και δεν θέλουν να εξαρτώνται από κανέναν. Ωστόσο, αυτή η κλίση προς την ανεξαρτησία δεν είναι παρά μια συγκάλυψη της αδυναμίας τους να φτιάξουν και να διατηρήσουν δεσμούς. Πρόκειται για προσωπικότητες που χαρακτηρίζονται από μια συναισθηματική υπερευαισθησία. Αποφεύγουν κάθε συναισθηματικό δεσμό, από φοβία στα συναισθήματα που τους προκαλεί. Η ψυχαναλύτρια Danièle Brun μιλάει για τα παλιά παιδικά τραύματα που μπορεί να επηρεάσουν κάποια άτομα: πληγώθηκαν από την πρώτη τους παιδική φιλία και δεν θέλουν να ζήσουν το ίδιο. Φοβούνται δηλαδή μην το ξαναζήσουν και γι΄αυτό δεν δένονται με τους άλλους.

Τι να κάνετε;

• Κάντε λίστα με προτεραιότητες στη ζωή σας: Τι έχει σημασία για σας; Καριέρα, αγάπη, οικογένεια; Η φιλία πού είναι μέσα σε όλα αυτά;
• Οργανωθείτε: Όσο πολυάσχολοι κι αν είστε, πρέπει να βρείτε χώρο και χρόνο για τους φίλους σας. Φτιάξτε το πρόγραμμά σας και γεμίστε δημιουργικά και… φιλικά τα κενά σας!
• Παραδεχτείτε τις αδυναμίες σας: Μιλήστε ανοιχτά στους φίλους σας για τις δυσκολίες σας να ανοιχτείτε, να επικοινωνήσετε, εξηγήστε τους και αν ενδιαφέρονται πραγματικά για εσάς θα σας καταλάβουν και θα βοηθήσουν την κατάσταση.

Νίκη Κοσκινά

Με πληροφορίες από psychologies. com