Οι 17 εξομολογήσεις της Έλλης Πασπαλά

Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη, συστήθηκε με την τέχνη ξεκινώντας μαθήματα υποκριτικής αλλά και τραγουδιού με τη σοπράνο Τζούντιθ Ράσκιν. Παντρεύτηκε τον μουσικό David Lynch ο οποίος παρέμεινε και συνεργάτης της για πολλά χρόνια. Το πρώτο της δισκογραφικό παιδί λεγόταν  “Στη λάμψη του φεγγαριού”. Έτσι ξεκίνησε τη δισκογραφική της πορεία. Έπειτα ήρθε στη ζωή ο γιος της, ο Θωμάς. Αυτή η λάμψη της  μεγάλωνε ολοένα και πιο πολύ…”Πριν γίνω μάνα”, έχει δηλώσει, γοητευόμουν από το σκοτάδι, γοητευόμουν από σκοτεινές μουσικές και στίχους. Τώρα δεν το αντέχω δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με αυτό. Έχω ευθύνη να μη ζήσουν τα παιδιά το σκοτάδι τούτο”. 

Η Έλλη Πασπαλά απαντά στο ερωτηματολόγιο του boro.gr

Μπορώ να ρωτήσω;

Πώς βρεθήκατε εδώ που είστε;
Ταξιδεύοντας…

Πιστεύετε στο πεπρωμένο ή μόνοι ανοίγουμε το δρόμο που θα περπατήσουμε στη ζωή;  
Μόνοι μας ανοίγουμε το δρόμο του πεπρωμένου μας

Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή σας που η ζωή σας είχε πάει αλλού από εκεί που τελικά πήγε;
Καθημερινά μου συμβαίνει!

Τα ατυχήματα ή η τύχη χτίζουν το ενδιαφέρον της ζωής;
Τελικά τα ατυχήματα είναι τυχερά. Οπότε και τα δυο χτίζουν το ενδιαφέρον. Τα ατυχήματα μπορεί να είναι οδυνηρά την ώρα που συμβαίνουν αλλά μας αναγκάζουν να δράσουμε με διαφορετικό τρόπο που μπορεί να είναι και καλύτερος.

Μία επιλογή που σας καθόρισε; 
Το να μείνω στην Ελλάδα. Άλλαξε ολόκληρη τη ζωή μου.

Μια βασική επιρροή σας;
Ο γιος μου.

Πιστεύετε στο ένστικτο; 
Πιστεύω βαθύτατα στο ένστικτο. Το ένστικτο είναι ο πρωτόγονος εαυτός μας, ο βαθύτατος εαυτός μας. Μας βοηθά στο να είμαστε ειλικρινείς και αυθεντικοί απέναντι στο “σύμπαν”, είτε λέγεται αυτό κοινωνία, είτε λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται φίλος, είτε λέγεται σχέση, είτε δουλειά, είτε φύση. Είναι μάλλον, αυτό που μας ενώνει με την φύση.

Το λάθος περιέχει περισσότερη γνώση από το σωστό;
Το λάθος …όχι, όχι.

Τι είναι λάθος και τι είναι σωστό; 

Ζούμε για να μάθουμε τι είναι λάθος και τι είναι σωστό. Πώς να το απαντήσει κανείς με ευκολία.  Το κάθετί θέλει ένα ζύγισμα. Μια ανάλυση, μια αναζήτηση. Τα λάθη μας βέβαια, μας στιγματίζουν. Οπωσδήποτε μας καθορίζουν την ζωή. Έχω κάνει σε συνεργασίες μου για παράδειγμα αλλά  ένιωσα ότι κέρδισα πάρα πολλά. Ίσως δεν ήταν ό,τι καλύτερο σαν επιλογή καλλιτεχνική αλλά έκανα και φιλίες  μέσα από αυτά τα λάθη και δεν μου στοίχησαν.

Γιατί ζούμε;
Έλα ντε. Ζούμε εγώ πιστεύω ότι ζούμε για να φτάσουμε πολύ ψηλά, πνευματικά. Ζούμε για να γίνουμε πνεύμα. Για να γίνουμε ένα με το σύμπαν.

Αν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα στον έρωτα και την δημιουργία τι θα διαλέγατε;
Δεν θα διάλεγα. Γιατί το ένα φέρνει το άλλο. Είναι αλληλένδετα. Δεν υφίσταται η επιλογή ανάμεσα στα δυο. Υπάρχουν και τα δυο παράλληλα. Ο έρωτας υπάρχει μέσα στην δημιουργία. Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω.

Τα 10 πράγματα που θα κάνατε για ένα χρόνο εάν δεν δουλεύατε;
Άρχισα  να σκέφτομαι 10 πράγματα και δεν μπόρεσα να συμπληρώσω μια λίστα…Καταρχάς θα ταξίδευα, βέβαια εάν δεν δούλευα δεν θα είχα λεφτά να ταξιδεύω. Τα ταξίδια θα ήθελα να τα κάνω με τον γιό μου. Ένα από τα μεγαλύτερα μου όνειρα είναι να πάω στον Νότιο Ειρηνικό. Στην Ταϊτή, σε πολύ απομονωμένα μέρη και νησιά του Νότιου Ειρηνικού. Θα θελα να πάω στη Νότια Αμερική, Βραζιλία, Αργεντινή, Περού, Χιλή, Βολιβία, και Βενεζουέλα… Στη Βενεζουέλα υπάρχει ένας  πολύ σπουδαίος άνθρωπος, λέγεται Αμπρέου, είναι μεγάλος πάνω από 80 ετών πια. Έκανε μαθήματα μουσικής σε φτωχά παιδιά. Ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια με 11 παιδιά κ αυτή τη στιγμή έχουν εκπαιδευτεί 300.000 παιδιά μαζί του και συμμετέχουν σε ορχήστρες, σε χορωδίες. Θα ήθελα πάρα πολύ να πάω εκεί, να το δω και να το ζήσω από κοντά αυτό το πράγμα.

Θα άδειαζα το σπίτι μου από περιττά πράγματα. Νιώθω ότι έχω πολλά περιττά πράγματα. Και βέβαια θα καθάριζα τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή. Θα ήθελα να κάνω μαθήματα πληροφορικής, θα τελειοποιούσα τα γαλλικά μου και θα διάβαζα! Τον “Οδυσσέα” του James Joyce θα ήθελα να διαβάσω.

 Μια ήττα που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη νίκη σας;

Ο χωρισμός μου με τον άντρα μου.

Επιτυχία η ευτυχία;
Ευτυχία.

Τι φοβάστε περισσότερο;
Την αρρώστια και ίσως και την επιτυχία. Η επιτυχία φοβάμαι ότι κλέβει από την ευτυχία μου. Γι΄αυτό και την προτιμώ την ευτυχία. Έχει σαφώς μεγαλύτερη αξία. Την αρρώστια τη φοβάμαι γιατί φοβάμαι τον θάνατο.  Ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου το τι σημαίνει θάνατος όταν ήμουν πολύ μικρή και με έπιασε φόβος. Ένιωσα το τι σημαίνει να τελειώνει αυτή η ζωή. Ήμουν πολύ μικρή.Το θεώρησα ως το “απόλυτο παράλογο”. Ο παραλογισμός στην απόλυτη μορφή του… Ήταν δύσκολο.  Ήταν η εποχή που πέθαναν ο παππούς μου και μετά η γιαγιά μου. Δεν θυμάμαι πως αντέδρασα τότε… αλλά το ένιωσα πολύ βαθιά μες στην ψυχή μου και με κλόνισε.

Τι είναι η ευτυχία για σας;
Δεν είναι ένα πράγμα. Είναι η χαρά των σχέσεων, η αγάπη, να νιώθω ότι με αγαπάνε και ότι αγαπώ. Ευτυχία για μένα είναι ο γιος μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Είναι  να έχω την υγεία μου ώστε να μπορέσω να κάνω την δουλειά που αγαπώ. Την ευτυχία την βρίσκω στην μουσική.

Ποιο ελάττωμά σας αγαπάτε και πιο προταίρημά σας μισείτε;

Είναι ένα και το ίδιο. Το πείσμα μου. Το θεωρώ ελάττωμα αλλά το θεωρώ και προτέρημα. Πολλές φορές το αγκαλιάζω. Γιατί μου κάνει καλό, με βγάζει σε καλά σημεία και πολλές φορές μου έχει κάνει κακό και το μισώ στον εαυτό μου. Αλλά είναι ένα και το ίδιο.  Το πείσμα είναι  ένας παράγοντας ανασταλτικός και δύσκολος. Και δημιουργεί εμπόδια. Στήνει τοίχους. Αν στυλώνεις τα πόδια σου από πείσμα είναι λάθος. Αν όμως το πείσμα σου σε κάνει να προσπαθείς περισσότερο ή να  επιμένεις σε κάτι που πιστεύεις πραγματικά τότε σε βοηθά.  Δεν είμαστε τέλειοι. Πολλές φορές πεισμώνουμε ενώ θα πρέπει να πάρουμε μια ανάσα και να κάνουμε ένα βήμα πίσω.

 

 

Σχετικά άρθρα