Αδικία: Για τη βοήθεια που πρόσφερα εισέπραξα μόνο κατηγορίες

Πριν 4 χρόνια έπιασα δουλειά και εκεί γνώρισα έναν συνάδελφο που είχε πολλά παιδιά, όπως και ο μπαμπάς μου με την μαμά μου. Αρχίσαμε να μιλάμε, γνωρίστηκε και με τον άντρα μου και κάναμε παρέα πολύ καλή, ώσπου ζήτησε να βρεθούμε να γνωριστούμε και με την οικογένεια του. Έτσι και έγινε!

Από την πρώτη στιγμή που με είδε η γυναίκα του, ένιωσα την άρνηση της, προσπάθησα να την προσεγγίσω αλλά εκείνη με απέτρεπε, με φράσεις όπως: «Δεν θέλω κόσμο», «Δεν θέλω να ακουμπάνε τα ντουλάπια της κουζίνας μου» και άλλα πολλά. Πήγαμε δυο χρονιές και βοηθήσαμε τον φίλο μας στα χωράφια, που είχαν,  για να μπορέσουν να κάνουν τον γάμο του παιδιού τους. Μόλις τελειώσαμε λοιπόν με πιάνει η γυναίκα του και μου λέει: «Νομίζω στο μέλλον κάτι θα γίνει με εσένα και τον άντρα μου, γιατί έχετε πολλή αγάπη και συνεννόηση και εγώ δεν το έχω αυτό και θέλω να αραιώνετε». Της είπα ότι κάνει μεγάλο λάθος και ποτέ δεν της έδωσα το δικαίωμα αυτό, τότε άρχισε να με κατηγορεί και να καταριέται το μονάκριβο παιδί που έχω και εμένα. Σηκώθηκα και έφυγα λέγοντάς της: «Χάρηκα για τη γνωριμία και συνάμα λυπάμαι πολύ».

Μετά απείλησε τον άντρα της πως θα τον χωρίσει αν συνεχίσει να μιλάει μαζί μου, ακόμα και στο τηλέφωνο. Στα παιδιά της και στους οικείους της με κατηγόρησε άδικα για να μην με θέλουν και μια μέρα, ακατάλληλη ώρα, με πήρε τηλέφωνο και αρνήθηκε ότι τα είπε όλα αυτά. Της απάντησα ότι λέει ψέματα και να πάρει πίσω τις κατάρες που έδωσε στο παιδί μου.

Επίσης είπε στον άντρα της να πάει να δει μήπως του έκανα κάτι και δεν μπορεί να τον κουμαντάρει όπως το έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός έδειξε στην αρχή θυμωμένος μαζί της, αλλά μετά άρχισε να συμβιβάζεται λόγω των παιδιών που έχουν.

Νιώθω χάλια, αδικημένη και ότι πιάστηκα κορόιδο. Είναι πολλά που μου έκανε αυτή η γυναίκα που ντρέπομαι να τα γράψω γιατί δείχνουν τον άσχημο χαρακτήρα της. Κάτι που ξέχασα να γράψω είναι, ότι της εξήγησα ότι οι λόγοι μου είναι αγνοί που τους βοήθησα γιατί και ο αδελφός μου έχει καρκίνο και δέχθηκε η οικογένεια μου βοήθεια από ανθρώπους, έτσι και εγώ όποτε μπορώ βοηθάω χωρίς δεύτερη σκέψη. «Δεν με νοιάζει», μου απάντησε. Να μην σας κουράζω άλλο. Σας ευχαριστώ εκ των πρότερων!

Στο ερώτημα απαντά η ψυχοθεραπεύτρια, Δήμητρα Φιλοπούλου:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Καταλαβαίνω πως υπήρξαν παρεξηγήσεις για πράγματα που έγιναν ή που δεν έγιναν, για πράγματα που ειπώθηκαν, ή που δεν ειπώθηκαν. Με άλλα λόγια, φαίνεται να έχει δημιουργηθεί ένα αρνητικό μάλλον κλίμα ανάμεσα σε εσένα και την κοπέλα αυτή. Δεν μπορώ να εντοπίσω αν φταίει όντως κάποιος ή αν όλο αυτό είναι θέμα παρεξήγησης. Όπως και να έχει, έχεις βρεθεί σε μία κατάσταση όπου η οικογένεια αυτή μάλλον θέλει να απομακρυνθεί – μάλλον για δικούς τους λόγους. Ακόμα και αν συμβαίνει αυτό, θα σου πρότεινα απλώς να το αφήσεις. Όσοι σε ξέρουν καλά θα μπορούν να διαχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα, και όσοι δεν σε ξέρουν και δεν μπουν στον κόπο να διασταυρώσουν αυτά που ακούν δεν αξίζει να ασχοληθείς μαζί τους. Γενικότερα, όλα είναι μέσα στη ζωή. Πότε βρίσκουμε ανθρώπους που να ταιριάζουμε και άλλοτε καταλαβαίνουμε στην πορεία πως ίσως δεν κάνουμε καλή παρέα.

Το θέμα με τη βοήθεια που προσφέρουμε είναι ότι πρέπει να την θέλει και ο άλλος. Αν η σύζυγος του φίλου σου δεν ήθελε τη βοήθεια σου, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα σου αναγνωρίσει ούτε την καλή πρόθεση αλλά ούτε και την προσφορά σου.

Αφού έχεις την καλή διάθεση να προσφέρεις, ψάξε στον περίγυρο σου άτομα ή και οργανισμούς που να χρειάζονται βοήθεια. Είμαι σίγουρη πως θα βρεις τρόπο να διοχετεύσεις όλη σου τη θετική σκέψη και ενέργεια! Μην στεναχωριέσαι για πράγματα που δεν είναι στον έλεγχο σου. Πάρε το χαμόγελο σου και την καλή διάθεση και επένδυσε τα σε κάποιον που να θέλει να τα αναγνωρίσει!

Με εκτίμηση,

Δήμητρα Φιλοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Παπαδιαμάντη 7, Άνω Πατήσια
Τηλ.: 213 0 292167, 6956 297109
Facebook: facebook.com/dimitraefilopoulou

 

 

Δήμητρα Φιλοπούλου

Σχετικά άρθρα