Whitney Museum: Ένα καταπληκτικό μουσείο σύγχρονης τέχνης στην καρδιά της Νέας Υόρκης

Το Whitney Museum στη Νέα Υόρκη φιλοξενεί έργα του αξεπέραστου Andy Warhal αλλά και άλλων καλλιτεχνών της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης!

Στην καρδιά της Νέας Υόρκης, κοντά στο Empire State Building, το Whitney Museum ξεχωρίζει όχι μόνο για τις ιδιαίτερες συλλογές του και τις εκθέσεις που διοργανώνει αλλά και για την αρχιτεκτονική του και την υπέροχη θέα του!

Μια ενδιαφέρουσα installation από το Μουσείο:

https://youtu.be/WIEyNg05BKQ

Πάρτε μια… φωτογραφική γεύση από μερικά εκθέματα που ξεχώρισα στο Μουσείο:

Η έκθεση “Where We Are: Selections from the Whitney’s Collection, 1900–1960”

Στον τρίτο όροφο του Μουσείου θα βρει κανείς μια έκθεση πάνω στις συλλογές του Μουσείου: “Where We Are: Selections from the Whitney’s Collection, 1900–1960” (Επιλογές από τη Συλλογή του Witney Museum, 1900-1960).

Με αφορμή ένα ποίημα του Auden, με τον τίτλο “1η Σεπτεμβρίου 1939”, η έκθεση επικεντρώνεται στο πώς αντιμετώπιζαν οι καλλιτέχνες τις σχέσεις τους, τους θεσμούς αλλά και τις δραστηριότητας της καθημερινότητας. Η έκθεση καλύπτει την περίοδο 1900-1960 και φιλοξενεί εκθέματα αποκλειστικά από τη συλλογή του Μουσείου.

Το “Where we are”, δηλαδή «Πού βρισκόμαστε», αντλεί τον τίτλο του από το παραπάνω ποίημα του Auden. Με καταγωγή από την Αγγλία, ο Auden, έγραψε το ποίημα αυτό λίγο αφού είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, στις απαρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο τίτλος του μάλιστα αποτελεί την ημερομηνία που η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία. Αν και το θέμα του είναι η αρχή του πολέμου, ο Auden ουσιαστικά γράφει το πώς η σκιά μιας παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τις πιο λεπτές ισορροπίες στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

«Κύματα θυμού και φόβου κυκλοφορούν πάνω από τα λαμπερά και σκοτεινά συνάμα εδάφη των ανθρώπων, καταδυναστεύοντας τις ιδιωτικές μας ζωές…», λέει ο ποιητής.

Σε άλλο σημείο του ποιήματος, κατακεραυνώνοντας τους δικτάτορες του κόσμου, ο Auden γράφει: «Ο εξόριστος Θουκυδίδης ήξερε όσα μπορεί να πει πραγματικά ένας λόγος για τη Δημοκρατία και τι κάνουν οι δικτάτορες με τις ξεπερασμένες ανοησίες που λένε»!

Ωστόσο, αν και πένθιμο, το ποίημα έχει μια αισιοδοξία. Τελειώνει αναφέροντας πως το άτομο έχει μια ικανότητα “να εκφράζει μια εσωτερική φλόγα”. Έτσι εκφράζει μια συγκρατημένη αισιοδοξία, μαζί με κάποιους άλλους καλλιτέχνες που το έργο τους μπορεί να μας οδηγήσει μπροστά!

Διαβάστε εδώ όλο το ποίημα:

Σχετικά άρθρα