Στέλνω το παιδί μου στον παιδικό σταθμό εδώ και μια εβδομάδα. Είναι 3 ετών. Έχουμε διάφορες αντιδράσεις… Κλάμα πολλά νεύρα στο σπίτι όταν γυρνάει σπίτι. Όταν δε είναι να μπούμε στο σχολικό εκεί δεν ξεκολλάει από πάνω μου… Ρώτησα την δασκάλα τι κάνει μετά.. Και μου είπε ότι κρατάει περίπου 5 λεπτά όλο αυτό και μετά ξεχνιέται. Το θέμα μου είναι ότι όταν πάμε για ύπνο πίνει γάλα και μετά της έρχεται να κάνει εμετό.
Κι όταν περνάμε από το σημείο που την παίρνει το σχολικό με ρωτάει πολλές φορές αν την πάω σχολείο. Είναι το πρώτο μου παιδί. Έχω άπειρες τύψεις… Γιατί την αφήνω κι αρκετές ώρες λόγω δουλειάς… Δυστυχώς λείπω και το σαββατοκύριακο -8ωρο βέβαια- αλλά δεν υπάρχει 1 κοινή μέρα να καθίσουμε μαζί. Νιώθω ότι έχει πάρα πολύ άγχος. Πώς πρέπει να της συμπεριφερθώ;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Στο ερώτημά σας απάντησε η Μαρία Κούκνη, MA Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος
Η πρώτη ένταξη του παιδιού στον παιδικό σταθμό είναι ουσιαστικά και ο πρώτος αποχωρισμός από το οικογενειακό περιβάλλον και το σπιτικό σας που αποτελεί πηγή ασφάλειας για αυτό.
Όσο εμείς σαν γονείς δείξουμε εμπιστοσύνη στο σχολικό πλαίσιο ότι μπορεί να εμπεριέχει το παιδί μας συναισθηματικά και κοινωνικά, τόσο το ίδιο το παιδί θα ακολουθήσει ψυχικά αυτή τη μη λεκτική συμπεριφορά.
Σίγουρα για τη μικρή σας δεν είναι εύκολη η στιγμή που σας αφήνει. Αλλά το θετικό είναι ότι η μέρα της κυλάει στο σχολείο με χαρά.
Ενδεχομένως η πρωινή αυτή δυσκολία φαίνεται να είναι ένα «χειριστικό τρικ» να σας μεταδώσει τη στεναχώρια της και να σας ενισχύσει όλο αυτό το κομμάτι των τύψεων .
Ρωτήστε την μέσα στην ημέρα της, χωρίς αγωνία, πώς περνάει στο σχολείο. Ενισχύστε τη θετική εικόνα του και κυρίως βρείτε μια «ώρα» της ημέρας που θα είναι η κοινή στιγμή σας και το μοίρασμά σας . Αυτό θα αποτελέσει και το συναισθηματικό αποκούμπι του παιδιού σας να αντιμετωπίζει με ευκολία την κάθε μέρα του.
Μαρία Κούκνη
MA Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος
Ειδ. Εικαστική θεραπεύτρια
