Κλειστοφοβία: Πώς εκδηλώνεται στο παιδί και γιατί είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί;

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα παιδία είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει κάποιες φοβίες. Μια από αυτές είναι και η κλειστοφοβία, η οποία μπορεί να οφείλεται είτε σε κάποιο τραυματικό βίωμα είτε να του προέκυψε για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

Τι είναι η κλειστοφοβία;

Η κλειστοφοβία είναι μια φοβία που μπορεί να παρατηρηθεί τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά (ιδιαίτερα κορίτσια). Πρόκειται ουιαστικά για τον φόβο που εκφράζεται μέσω του πανικού, μήπως βρεθεί κάπου κλειδωμένος/η.

Δυστυχώς, οι κλειστοφοβικοί άνθρωποι συνήθως δεν είναι σε θέση να έχουν φυσιολογικη΄ζωή, καθώς φοβούνται πολύ να μπουν σε ασανσέρ, σε αεροπλάνο, μετρό ή τραίνο. Γενικά, οι άνθρωποι που υποφέρουν από κλειστοφοβία πανικοβάλλονται από κλειστούς χώρους και δεν έχουν έξοδο κινδύνου. Το άγχος προέρχεται από την αίσθηση ότι δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τα γεγονότα (δεδομένου ότι κάποιος δεν βρίσκεται στους ελέγχους της αμαξοστοιχίας για παράδειγμα) και επειδή προβάλλουν τον εαυτό τους στα χειρότερα πιθανά σενάρια.

Τα συμπτώματα της κλειστοφοβίας

Η κλειστοφοβία εκδηλώνεται μέσω του πανικού, με ταχυπαλμίες, εφίδρωση, υπεροξυγόνωση, υπέρταση, δύσπνοια και ζαλάδες. Είναι, λοιπόν, εύκολο να εντοπιστεί η κλειστοφοβία στο παιδί, καθώς θα έχει τα παραπάνω συμπτώματα. Αυτό που θα πρέπει να εξετάσει ο γονιός είναι εάν το παιδί παρουσιάζει και αγοραφοβία, δηλαδή την φοβία του να είναι ανάμεσα σε κόσμο, που συνήθως με την κλειστοφοβία συνδέονται.

Πώς θα την αντιμετωπίσετε;

Η ανιμετώπιση της κειστοφοβίας στο παιδί, αλλά και καθε άλλης φοβίας, απαιτεί μακροχρόνια παρακολούθηση από ειδικό παιδοψυχολόγο, ο οποίος θα προσπαθήσει να φτάσει στα βαθύτερα αίτια της ύπαρξης κλειστοφοβίας στο παιδί. Αυτό σε πολλές περιπτώσεις γίνεται και μέσω της ύπνωσης.

Το βασικότερο πρόβλημα στην ανιμετώπισή της είναι ο φόβος του παιδιού για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται τα συμπτώματα της κλειστοφοβίας. Ο πρώτος στόχος της θεραπείας είναι να αιτολογήσει το ίδιο το παιδί τον φόβο του να βρεθεί για παράδειγμα μέσα στο μετρό. Στη συνέχεια αυτόν τον φόβο θα πρέπει να τον περιγράψει με λόγια, να δώσει δηλάδη μια προφορική υπόσταση στον φόβο που το καταλαμβάνει.

Σταδιακά θα καταφέρει να αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται για μια τόσο σοβαρή και επικίνδυνη κυρίως κατάσταση, αλλά για μια καθημερινή συνήθεια από την οποία δεν κινδυνεύει να πάθει κάτι. Πρόκειται δηλαδή για την αντίληψη της διαφοράς μεταξύ του φόβου και του πραγματικού κινδύνου.

Στην πορεία, πρέπει να προσπαθήσει ο γονίος, με την βοήθεια του ειδικού, να πείσει το παιδί ότι τα πράγματα φαίνονται επικίνδυνα για εκείνο, επειδή φοβάται και όχι το αντίστροφο. Στη συνέχεια, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τον φόβο του και να προσπαθήσει να τον καταπολεμήσει θέτοντας τον εαυτό του σε τέτοιες καταστάσεις. Καθώς το παιδί περνάει στάδια (σε εβδομάδες ή και μήνες), η δυσκολία θα αυξηθεί. Σε γενικές γραμμές, ακόμα και αν δεν ανακάμψει πάντα από την κλειστοφοβία, ο άνθρωπος μαθαίνει να ελέγχει καλύτερα τον φόβο του.

Με πληροφορίες από e-sante.fr

 

Σχετικά άρθρα