Ο γιος μου είναι πολύ θυμωμένος μαζί μου και δεν θέλει καμία επαφή μαζί μου, ούτε με τον πατέρα του, ενώ πρώτα δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Μας αγαπούσε παρά πολύ. Ήταν βέβαια πάντα δύσκολο παιδί και πολύ ισχυρογνώμων. Εμένα με κατηγορεί ότι τον κατηγορώ στους φίλους του. Αυτό δεν ισχύει. Όσες φορές έχω επιχειρήσει να τον πάρω τηλέφωνο πάντα μου μιλάει προκλητικά και προσβλητικά και αυτό δεν το αντέχω. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Με πονάει πολύ και κλαίω συνέχεια. Σταμάτησα να τον παίρνω πια τηλέφωνο γιατί μετά αρρωσταίνω και περιμένω…
Με τον πατέρα του δεν θέλει να πάει για δουλειά, γιατί δεν περνάει το δικό του και έχει αποξενωθεί από την οικογένεια. Τον παίρνουμε τηλέφωνο να έρθει να φάμε στις γιορτές, δεν έρχεται ποτέ, στον πατέρα του δεν μιλάει, όπως εμένα επιθετικά. Του λέει δικαιολογίες . Του λέω πόσο μου λείπει και πόσο τον αγαπώ, αλλά είναι σαν να θέλει να με τιμωρήσει για κάτι που δεν έχω κάνει και θέλει να με κάνει να υποφέρω και το πετυχαίνει. Πόσο μπορεί να κρατήσει όλο αυτό; Κοντεύει χρόνος. Πώς να του δώσω να καταλάβει ότι δεν είναι έτσι όπως τα φαντάζεται; Δεν αντέχω άλλο την απόρριψη. Πώς να τον φέρω πολύ κοντά μου; Βοηθήστε με σας παρακαλώ .
Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Σκουρτέλη:
Αγαπητή αναγνώστρια,
ευχαριστώ για το ερώτημά σας.
Αναφέρετε πως οι δυσκολίες που περιγράφετε στη σχέση με τον γιο σας προέκυψαν ξαφνικά ενώ πρότινος δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Δεν είμαι τόσο σίγουρη για το κατά πόσο η σχέση ήταν όσο ιδανική όσο αναφέρετε, εξάλλου λέτε πως ανέκαθεν ήταν ένα δύσκολο παιδί. Η σκέψη μου είναι πως όταν ένα παιδί είναι αντιδραστικό συνήθως προσπαθεί να επικοινωνήσει κάτι μέσω μιας δύσκολης συμπεριφοράς, κάτι το οποίο είναι σημαντικό και φέρει κάποιο νόημα για εκείνο.
Επίσης ο θυμός και η αντιδραστική συμπεριφορά δεν αναιρεί την αγάπη μέσα σε μια σχέση. Όντως ο γιος σας φαίνεται να είναι ιδιαίτερα θυμωμένος και απορριπτικός κάτι το οποίο είναι πολύ επώδυνο. Αναρωτιέμαι εάν έχετε αποπειραθεί να μιλήσετε ποτέ στον γιο σας, όχι τόσο με σκοπό να εξαλείψετε τη συμπεριφορά του αλλά προκείμενου πραγματικά να καταλάβετε τι τον απασχολεί, τι τον θυμώνει τόσο, πώς νιώθει για τη σχέση μαζί σας ή αν του έχει συμβεί κάτι άλλο στη ζωή του. Το πώς «φαντάζεται τα πράγματα», όπως λέτε. δεν παύει να αποτελεί τη δική του πραγματικότητα, η οποία μπορεί να απέχει πολύ από τη δική σας.
Υπάρχει μια αίσθηση στην περιγραφή σας ότι ο γιος σάς τιμωρεί για κάτι και ότι είναι σαδιστικός απέναντι σας, δηλαδή ότι παίρνει ευχαρίστηση από την οδύνη σας. Αναρωτιέμαι εάν βρίσκετε τον εαυτό σας να νιώθει έτσι και σε άλλες σας σχέσεις. Ακούγεται πως στην παρούσα φάση ερμηνεύετε την κατάσταση από τη δική σας οπτική και όχι τόσο από τη δική του- κάτι το οποίο μπορεί να διαιωνίζει τη δυναμική αυτή στη σχέση σας. Θα πρότεινα αρχικά να προσπαθήσετε να του μιλήσετε και εάν αυτό δεν είναι εφικτό να αναζητήσετε η ίδια κάποια ψυχοθεραπεία, η οποία μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε βαθύτερα τον τρόπο με τον οποίο κάνετε σχέσεις.
