Τι κάνει ένα μικρό παιδί όταν η μαμά λέει «όχι» και ο μπαμπάς «ναι»;

11/12/2018
Ομάδα Σύνταξης
Παιδί

Ο σύζυγός μου δε λέει ποτέ “όχι” στο παιδί, δεν το μαλώνει όταν κάνει αταξίες και γενικότερα τα παίρνει όλα στην πλάκα. Έτσι, το παιδί όταν είναι εκείνος μπροστά μεταλλάσσεται, δεν ακούει, φωνάζει, δεν μας δίνει σημασία! Επίσης να πω ότι η συμπεριφορά του παιδιού χειροτέρεψε από όταν ήρθε σπίτι το δεύτερο παιδί!! Μιλάω στον άντρα μου αλλά δεν καταλαβαίνει… Επίσης έχει κόλλημα με τη μάνα του και συνέχεια την αναφέρει στο παιδί ακόμα κι αν μιλάμε για κάτι άσχετο! Πώς θα γίνει να μάθω στο παιδί να μη του δίνει σημασία και να ακούει έμενα γιατί ο σύζυγός μου δεν βάζει μυαλό; Ευχαριστώ!

Στο ερώτημά σας απάντησε η Κατερίνα Βασιλείου, Ψυχολόγος (MSc),Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια

Συχνά τα παιδιά έρχονται σε επαφή με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ανατροφής στο στενό και το ευρύτερό τους περιβάλλον. Ο κάθε γονέας έχει τις δικές του αντιλήψεις, ενώ συχνά οι παππούδες φέρονται διαφορετικά από τους γονείς. Αλλά και στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, στις εξωσχολικές δραστηριότητες τα παιδιά μαθαίνουν πως κάποια πράγματα που επιτρέπονται στο σπίτι, εκεί δεν επιτρέπονται ή και αντίστροφα. Η επαφή των παιδιών με εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αντιλήψεις για την ανατροφή είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Μάλιστα, όσον αφορά τους γονείς, συνήθως ο ένας είναι ο πιο αυστηρός με τα σκληρά όρια και ο άλλος για να εξισορροπήσει την κατάσταση γίνεται πιο ελαστικός. Έτσι,λοιπόν, συνήθως το παιδί τον πιο αυστηρό γονέα αρχίζει να τον αγνοεί και τον πιο ελαστικό να τον χειρίζεται με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα ντόμινο καταστάσεων που συντροφεύει το παιδί σε όλη του την ζωή.

Τι κάνει ένα μικρό παιδί όταν η μαμά λέει «όχι» και ο μπαμπάς «ναι» ή το αντίθετο;

Τι μαθαίνει για το σωστό και το λάθος, πώς τους αντιμετωπίζει, πόσο μπερδεύεται; Κάθε γονέας είναι αναμενόμενο να έχει τις απόψεις του, αλλά είναι η ανατροφή του παιδιού αντικείμενο για διαξιφισμούς; Τι μπορεί να συμβεί όταν οι γονείς είτε δεν έχουν αρμονική σχέση, είτε ανταγωνίζονται μεταξύ τους στο θέμα της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών;

Το να γίνει κάποιος γονέας αποτελεί πρόκληση. Με τον ερχομό ενός παιδιού, η ζωή των γονέων αλλάζει και θα πρέπει και οι ίδιοι να είναι έτοιμοι για αυτή τη μεταβατική περίοδο, να θεσπίσουν όρια και να αντέξουν τις όποιες αντιδράσεις του παιδιού τους. Επειδή όμως σπάνια οι διαφορετικές θέσεις των γονέων μένουν στα απλά και καθημερινά, τα παιδιά μπερδεύονται, δυσκολεύονται να καταλάβουν ποιο είναι το σωστό και το λάθος.Το παιδί πέρα από την αίσθηση της ελευθερίας χρειάζεται και το όριο, ενώ τις περισσότερες φορές η παροχή άπλετης ελευθερίας είναι ένα ενήλικο άλλοθι, καθώς ο γονέας δεν μπορεί να αναλάβει το ρόλο του πατέρα ή της μητέρας.

Η ανταγωνιστική σχέση μεταξύ των δυο γονέων

Πολύ συχνά τα διπλά μηνύματα των γονέων αντανακλούν παθογένειες της δικής τους σχέσης που αναδεικνύει το παιδί με την ύπαρξή του. Η συχνότερη παθογένεια είναι μια σχέση ανταγωνιστική μεταξύ των γονέων, που έχει τις ρίζες της στις δικές τους σχέσεις με τους γονείς τους. Με παρόμοιο τρόπο το ενήλικο παιδί-σύντροφος αναπαράγει αυτό που έμαθε ως οικογενειακό μοτίβο. Όταν οι συγκρούσεις είναι έντονες και όταν υπάρχει κακής ποιότητας σχέση στο ζευγάρι,τότε συνήθως κάτω από την επιφάνεια μπορούμε να ανιχνεύσουμε δύο ενήλικες που συνειδητά ή ασυνείδητα υποτιμούν τη στάση του ανθρώπου με τον οποίο επέλεξαν να περάσουν τη ζωή τους. Συχνά, η έλευση ενός παιδιού δυναμιτίζει την ήδη εύθραυστη δομή. Μια πρώτη ανάσα στο συγκεκριμένο ζήτημα θα ήταν να αναρωτηθεί κανείς για την ουσία της σχέσης, γιατί διάλεξε να ζήσει με αυτόν τον άνθρωπο, ποια προβλήματα υπάρχουν στη μεταξύ τους σχέση και πώς μπορούν να διορθωθούν.
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό από τους γονείς ότι το να μπορούν να πουν «όχι» στο παιδί τους δεν τους κάνει κακούς γονείς, αρκεί να μην κάνουν κατάχρηση και να μάθουν να το χρησιμοποιούν εποικοδομητικά, προκειμένου να καταστήσουν σαφές στο παιδί ποια είναι τα όρια στη συμπεριφορά του. Το πρώτο βήμα, λοιπόν,για να μπορέσουν οι γονείς να μεγαλώσουν παιδιά σωστά οριοθετημένα είναι να είναι οι ίδιοι οριοθετημένοι ως άτομα.

Τα όρια στο παιδί – Η σύμπνοια και η συνεννόηση των γονέων

Χρειάζεται, λοιπόν, να αντιληφθούν ότι για το καλό των παιδιών τους πρέπει να λένε «όχι» εκεί που αρμόζει χωρίς να αισθάνονται ενοχές για τη δυσαρέσκεια που προκαλείται στο παιδί. Εξάλλου, η διατύπωση μπορεί να γίνει με τρόπο ειρηνικό κι όχι απαραίτητα με τρόπο εχθρικό. Επομένως, χρειάζεται να αναγνωρίσουν πότε έχουν δίκιο να πουν «όχι», έτσι ώστε να του προσφέρουν την καλύτερη δυνατή διαπαιδαγώγηση.

Το πλέον σημαντικό όμως είναι να υπάρχει αποφασιστικότητα και από τους δύο γονείς και απόλυτη συνεννόηση μεταξύ τους για την επιτυχή εφαρμογή των κανόνων και των ορίων.Χρειάζεται, λοιπόν, από κοινού να τηρούν και να εφαρμόζουν τους κανόνες διαπαιδαγώγησης, τους οποίους θα έχουν συμφωνήσει μαζί, διαφορετικά τα παιδιά θα πηγαίνουν προς το μέρος του γονέα που τους κάνει τα χατίρια. Με τα απαραίτητα «όχι» και από τους δυο γονείς οριοθετούμε σωστά το παιδί, του προσφέρουμε σταθερότητα που έχει τόσο ανάγκη και το εφοδιάζουμε για τη μετέπειτα εξέλιξη και πορεία του στην κοινωνία. Έρευνες δείχνουν ότι τα οριοθετημένα παιδιά έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση, επειδή είναι συνήθως πιο πειθαρχημένα, υπεύθυνα, συγκροτημένα και πιο δημοφιλή. Ξέρουν που τελειώνουν τα δικά τους όρια και που ξεκινούν τα όρια των άλλων. Γνωρίζουν εκ των προτέρων τις συνέπειες αν παραβιάσουν τους κανόνες που έχουν γνωστοποιηθεί, κάτι που παρέχει μια αίσθηση προσωπικής ασφάλειας. Έτσι,λοιπόν, καθώς καλλιεργείται ο σεβασμός και η επικοινωνία με τους άλλους, ως ενήλικες θα είναι σε θέση να σέβονται τους ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες με τους οποίους θα έρθουν αντιμέτωποι.

Καλό θα ήταν λοιπόν στα θέματα που αφορούν τα παιδιά σας, να επιστρατεύετε όση κατανόηση και διαλλακτικότητα υπάρχει μέσα σας και να προσπαθήσετε να βρείτε μια κοινή γραμμή αντιμετώπισης με το σύζυγό σας. Συζητήστε λοιπόν αυτό που σας προβληματίζει σχετικά με τη στάση του απέναντι στο παιδί, μιλήστε του για τους δικούς σας φόβους, εξηγήστε του πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές που να είναι δεσμευτικές από όλα τα μέλη της οικογένειας για το καλό του παιδιού και έπειτα προσπαθήστε να έρθετε στη θέση των παιδιών,ώστε να καταλάβετε και οι δυο πως νιώθει το παιδί.

Και να θυμάστε, πως αυτό που έχει σημασία είναι τα παιδιά να εισπράττουν το μήνυμα ότι υπάρχει σύμπνοια, αρμονία και πάνω από όλα ένα περιβάλλον κατανόησης, επικοινωνίας και αποδοχής στην οικογένεια.

Βασιλείου Κατερίνα

Ψυχολόγος (MSc), Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια

Email: [email protected]

Tηλ.: 2155457340

Facebook: Βασιλείου Κατερίνα- Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια