Από το αφτί και στον κηδεμόνα τους

<p>Κανονικά ο Μίτσελ θα έπρεπε να έχει επιβάλει ήδη στους παίκτες του να ζητήσουν από τις αεροσυνοδούς κατά την επιστροφή από την Αγγλία μερικές κόλλες χαρτί για να γράψουν ασταμάτητα ώστε να το εμπεδώσουν: «Δεν θα ξανακάνω αστεία πουλήματα μπάλας». Κι άμα δεν «πιάσει» ούτε αυτό, ας φροντίσουν από εδώ και πέρα που αδειάζει η κλεψύδρα ως το εναρκτήριο λάκτισμα των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων, να… προσέλθουν στον προπονητή με τον κηδεμόνα τους! Ειδάλλως, τι να πει κανείς; Ας κοιτάξει ο Ισπανός να βρει τις απαιτούμενες λύσεις, αφού αυτός είναι αποκλειστικά πια εκείνος που – μπορεί να μη φαίνονται στο κομψό παρουσιαστικό του, αλλά πώς να το κάνουμε; – έχει τα γένια και τα χτένια.<br /><br />Η διοίκηση έχει προχωρήσει υπέρ του δέοντος – και θα έλεγα εκτός της μίζερης ελληνικής πραγματικότητας – δυναμικά και ανατρεπτικά στη μεταγραφική περίοδο. Αγόρασε Σαβιόλα, Ντομίνγκες, Βάις, παίκτες υψηλότατου και πολυδιαφημισμένου status, καθώς και Κάμπελ, Ρομπέρτο, Μεντζανί, Σαλίνο, αξιόλογες προσθήκες. Που μαζί με τις «ανοιξιάτικες», ουσιαστικά, προσθέσεις των Σάμαρη, Ολαϊτάν, Ντε Βινσέντι, μιλάμε για μια 11άδα φρέσκων προσώπων στο Ρέντη, η οποία έχει (σχεδόν βέβαιη) προοπτική περαιτέρω αύξησης κατά ένα ή και δύο μέλη (αμυντικός μέσος ίσως και Μιγκέλ Τόρες για τον οποίο πιέζει και επιμένει ο Μίτσελ να τον «κατεβάσει» Πειραιά).<br /><br />Εύλογα, λοιπόν, ο «κλήρος» πέφτει τώρα στον επικεφαλής του «ερυθρόλευκου» τεχνικού τιμ, ο οποίος δίχως διάθεση απόδοσης ευθυνών για την μέχρι στιγμής «γκρίζα εικόνα» της ομάδας, υποχρεούται να βρει τρόπους να δέσει το σύνολο και να εμφυσήσει τον κατάλληλο προσανατολισμό και την ενδεδειγμένη χημεία μεταξύ της παλιάς και της νέας φρουράς.</p>
<p><span style="text-decoration: underline;"><strong>Τι κρατάει, τι πετάει</strong></span></p>
<p>Δεν είναι επικριτική στον Μίτσελ. Δεν είναι στοχοποίηση του προπονητή. Δεν πρόκειται για εξεύρεση «εξιλαστήριου θύματος» Κάθε άλλο. Τουλάχιστον από τη δική μου γραφίδα, που δεν συνηθίζει να καταφεύγει ούτε σε προφάσεις εν αμαρτίαις, ούτε σε πρόχειρες καταδίκες, αφού συνηθίζεται να βομβαρδίζεται πάντα το «εύκολο θύμα»… Εδώ το πράμα «μιλάει» από μόνο του: Ο Ολυμπιακός διαθέτει το καλύτερο υλικό της δεκαετίας τουλάχιστον και, με εξαίρεση το φιλικό κόντρα στην Στουτγάρδη, η συνολική λειτουργία της ομάδας δεν πείθει. Υπολείπεται στίγματος και σαφούς πλάνου και το χειρότερο, δεν αφήνει ακόμα και με περίσσεια αισιοδοξία να διακρίνει κανείς άμεσα αποτελέσματα προόδου…<br /><br />Από το ιστορικό παιχνίδι του «Άνφιλντ», οι νταμπλούχοι κρατούν:</p>
<ul>
<li>
<p><span style="font-size: medium;">Ένα βρετανικό απόγευμα υψηλού ποδοσφαιρικού επιπέδου και τους πόντους αναβάθμισης στον τομέα κύρους και πρεστίζ τους</span></p>
</li>
<li>
<p><span style="font-size: medium;">Την ύψιστη τιμή να δηλώνει ο μεγάλος αρχηγός της Λίβερπουλ, «</span><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US">Stevie</span></span><span style="font-size: medium;"> </span><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US">G</span></span><span style="font-size: medium;">», ότι «ο Ολυμπιακός είναι στην καρδιά μου»</span></p>
</li>
<li>
<p><span style="font-size: medium;">Τα εγκωμιαστικά σχόλια του αγγλικού και το τοπικού Τύπου του μεγάλου λιμανιού του νησιού, για τον πρωταθλητή Ελλάδας, τον πρόεδρό του και τη φιλανθρωπική του δράση</span></p>
</li>
<li>
<p><span style="font-size: medium;">Αγωνιστικά, το </span><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US">come</span></span><span style="font-size: medium;"> </span><span style="font-size: medium;"><span lang="en-US">back</span></span><span style="font-size: medium;"> του Αβραάμ Παπαδόπουλου, ο οποίος στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε θύμισε ποιος είναι ο πραγματικός «καπετάνιος» της άμυνας. Τον ανταγωνισμό δύο υπέροχων τερματοφυλάκων (Μέγιερι, Ρομπέρτο) με την ελπίδα να συνεχιστεί πέρα από τα όρια αυτού ενός μόνο αγώνα. Την επιθετική σφραγίδα δύο παικτών κλάσης, όπως ο Σαβιόλα και ο Βάις, ένα δίδυμο που δείχνει έτοιμο για πολύ μεγάλα πράγματα. Και θα πω – παρόλο που επιμένω ότι είναι αργός για τη θέση – την φανερή πρόοδο του Φέισα στο ρόλο του κόφτη, αν και αυτός δεν απέφυγε τα εξοργιστικά λάθη, εκείνα τα πουλήματα μπάλας, τα οποία και απαγορευτικά είναι στην Ευρώπη, αλλά και τόσο εκνευριστικά που σου έρχεται να… σπάσεις την τηλεόραση.</span></p>
</li>
</ul>
<p><br />Αυτά. Από κει και πέρα, τι άλλο να πει κανείς για έναν Ολυμπιακό στο ματς με τη Λίβερπουλ, που «έφαγε» καμιά 15αριά φάσεις, που «πονούσε» κυρίως αμυντικά, γενικά ανασταλτικά, ενώ ήταν και «νεκρός» επιθετικά;<br /><br />Τίποτα περαιτέρω. Είπαμε: Ο λόγος ανήκει στον Μίτσελ.</p>
<p> </p>
<p>ΠΗΓΗ sportdog.gr</p>

Σχετικά άρθρα