Δημήτρης Λιγνάδης: «Δεν έρχεται το ξεβλάχεμα από Κωστόπουλους»

Μπορεί να επιχειρηματολογεί ώρες ατελείωτες για τη μορφοπαιδευτική αξία του δραματικού κειμένου και δευτερόλεπτα πριν να σου έχει προτείνει πού θα φας το καλύτερο βρόμικο στην πόλη. Συζητώντας με τον Δημήτρη  Λιγνάδη το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πλήττεις. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό People φανερώνει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του.

Ξέρεις τι εντύπωση έχω για εσένα; Ότι είσαι μια rock περσόνα εγκλωβισμένη μέσα σε ένα διανοούμενο.

Σιχαίνομαι τη λέξη «διανοούμενος».

Γιατί;

Διανοούμενος γιατί είμαι; Επειδή σκέφτομαι; Δηλαδή εσύ δεν σκέφτεσαι; Απλά έχω μάθει να μιλάω καλά τα ελληνικά γιατί μου αρέσει η ελληνική γλώσσα, γιατί μεγάλωσα με αυτόν τον πατέρα, γιατί ανέκαθεν μου άρεσε να διαβάζω πολλά βιβλία – παρεμπιπτόντως το τσιγάρο που καπνίζω αυτή τη στιγμή είναι αίσχος. Προσπαθώ να το ελαττώσω στο ένα πακέτο και κάνω και IQOS. Τέλος πάντων, τι λέγαμε; Α, ναι, για τη γλώσσα! Αγαπώ τόσο πολύ τη γλώσσα που καμιά φορά μού αρέσουν περισσότερο οι λέξεις από τα αντικείμενά τους. Ας πούμε η λέξη «έλκηθρο» μου αρέσει πιο πολύ από το αντικείμενο «έλκηθρο». Τώρα, αν αυτό με καθιστά διανοούμενο, ωραίο είναι να το ακούω για την πάρτη μου, αλλά δεν είμαι. Φοβάμαι ότι είμαι κανονικός.

Ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο ερωτεύσιμο στοιχείο επάνω σου;

Νομίζω ο λόγος μου. Αυτό που είπες πριν, το «διανοούμενος και ροκ». (γέλια) Και την ίδια στιγμή που μιλάμε για επανάσταση και ένα γυμνό σώμα να βαριέμαι να με ακούω και να σου πω «δεν πάμε για κανένα σουβλάκι;». Αυτό πες το κυνισμό ή αυτοακύρωση. Καμιά φορά μπορεί να είναι γοητευτικό. Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Πες μου και μια παραξενιά σου. Από αυτές που συνήθως αποκτούμε μεγαλώνοντας…

Υπάρχουν πλέον διάφορα πράγματα που μου τη σπάνε πολύ. Μάλλον κακομεγαλώνω γιατί βλέπω πως, όσο περνά ο καιρός, με εκνευρίζουν ακόμη περισσότερα πράγματα. Ένα από αυτά είναι η ατάκα «κοιτάμε μπροστά». Τι θα πει αυτό; Το μπροστά έρχεται ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι τι πρόσημο θα του δώσουμε. Η εξέλιξη δεν είναι κατ’ ανάγκην και πρόοδος. Κάτι άλλο που με εκνευρίζει πολύ είναι τα υποκοριστικά. Τώρα αυτό είναι βίτσιο δικό μου. Πήγα τις προάλλες στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσω και μου λέει η υπάλληλος «Αποδειξούλα θέλετε;», «Σακουλίτσα να σας βάλω;». Μου ήρθε να της πω «Ευχαριστούλια». (γέλια)

Με τους ηθοποιούς σου, κάθε φορά που σκηνοθετείς, έχεις την ίδια καλή αίσθηση του χιούμορ τις πρόβες ή τους βγάζεις λίγο την πίστη;

Ναι, όπως έχω βγάλει την πίστη και στον εαυτό μου το βράδυ που έχει προηγηθεί, όταν πετάγομαι από το κρεβάτι και λέω «Πώς το έκανες έτσι, ρε μαλάκα;». Όμως έχω μεγάλη πίστη στους ηθοποιούς μου και πρέπει να σου πω εδώ ότι πολλές φορές τους λέω «Παιδιά, στέρεψα, δεν έχω να σας προτείνω κάτι, μέχρι εδώ φτάνω σήμερα, πείτε μου εσείς κάποια ιδέα, που σίγουρα θα είναι καλύτερη». Και την ακούω πάντα. Δεν οχυρώνομαι πίσω από μία αυθεντία. Γιατί δεν είμαι ηλίθιος. Ματαιόδοξος είμαι, εγωκεντρικός είμαι, να με χειροκροτούν θέλω, να με θαυμάζουν επίσης, ηλίθιος όμως δεν είμαι. Γιατί ξέρω ότι αυτά χρειάζονται και τον άλλον για να συμβούν.

Τι ετοιμάζεις τώρα, εκτός από τον Βυσσινόκηπο;

Eκτός από τον Οιδίποδα Τύραννο που θα κάνω το καλοκαίρι και τον Μάκβεθ το χειμώνα, θα ανεβάσω το Μάιο το δεύτερο μέρος των Μαθημάτων Πολέμου, το οποίο πραγματεύεται αυτή τη φορά τη Σικελική Εκστρατεία. Έχω αγαπήσει πάρα πολύ το συγκεκριμένο project. Μαζί με μένα και κάποιο ελληνικό κοινό, κυρίως όμως οι ξένοι. Δυστυχώς στα έργα που είναι αρχαιόθεμα οι ξένοι είναι αυτοί που δείχνουν πιο γρήγορα το ενδιαφέρον τους. Εμείς ακούμε «Ελλάδα» και κάτι παθαίνουμε. Ίσως γιατί είμαστε ακόμη βαθιά βλάχοι.

Δεν μας ξεβλάχεψε ο Κωστόπουλος;

Δεν έρχεται το ξεβλάχεμα από Κωστόπουλους…

Πηγή: peoplegreece.com

Σχετικά άρθρα