Είμαι παντρεμένη και πρόσφατα έγινα και μαμά! Μένω με τον άντρα μου στο πατρικό του. Οι γονείς του μένουν στον πρώτο όροφο εμείς στο ισόγειο και φτιάχνουμε το σπίτι μας στον δεύτερο και τελευταίο όροφο του σπιτιού. Ο άντρας μου έχει άλλες τρεις αδελφές, από τις όποιες οι δυο είναι παντρεμένες σε άλλη πόλη και η μικρότερη είναι ανύπαντρη και μένει με τους γονείς της από πάνω μας.
Η μεσαία και η μικρότερη αδελφή του άντρα μου σχολιάζουν το παραμικρό πάνω μου. Όχι με άμεσο τρόπο αλλά μέσω της πλαγίας οδού. Από τα παραπανίσια μου κιλά μέχρι και τον τρόπο που ντύνομαι και μεγαλώνω το παιδί μου. Έχουν πετάξει πολλά υπονοούμενα σχετικά με τα κιλά μου, που δεν είναι και τραγικά παραπάνω από τα δικά τους, και μου δίνουν μεγάλα νούμερα σε ρούχα, ακόμα μεγαλύτερα και από αυτά που φοράω. Σχολιάζουν για το παιδί μου που βάζει τα χεριά του στο στόμα επειδή δεν ήθελε το ίδιο να πάρει πιπίλα αλλά και εγώ δεν ήθελα να τον πιέσω και προσπαθούν να επιβάλουν τη γνώμη τους.
Έχω κουραστεί με το όλο θέμα και από αναδρομές μου στο παρελθόν παρατήρησα ότι είναι πολλές οι φορές που δεν έχω μιλήσει για να μην στεναχωρώ αυτούς που με κοροϊδεύουν και κατάλαβα ότι πρέπει να μάθω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και τις επιλογές μου απλά δεν ξέρω το πώς. Φταίει το ότι μεγάλωσα σε οικογένεια με εντάσεις, συγκρίσεις και τσακωμούς. Δεν υπερασπίζομαι τις απόψεις μου και πολλές φορές δεν τις εκφράζω. Δεν θέλω όλο αυτό να επηρεάσει το παιδί μου καθώς μεγαλώνει. Θέλω να είμαι ψυχικά υγιής για να μεγαλώσει σωστά. Πώς θα τα καταφέρω να μην φοβάμαι να εκφράζω και να υπερασπίζομαι τις απόψεις μου αλλά και να απαντάω όταν και όπως πρέπει;
Ευχαριστώ!
Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Μαρία Σκαρλάτου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Στην τελευταία σας παράγραφο αναφέρεται σημαντικές πληροφορίες που μου δείχνουν ότι έχετε συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργείτε. Με τον ίδιο τρόπο που μάθατε να έχετε αυτές τις αντιδράσεις, μπορείτε να μάθετε καινούργιες, απέναντι σε καταστάσεις που σας πιέζουν και σας ενοχλούν.
Οι αδερφές του συζύγου σας πιθανότατα, σας φέρονται έτσι, με «πλάγιο» τρόπο όπως λέτε, επειδή έχουν καταλάβει ότι δεν μιλάτε και δεν αντιδράτε όταν κάτι σας ενοχλεί.
Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνετε είναι να μάθετε να εκφράζεται τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις ανάγκες σας. Πιο απλά όταν κάτι σας ενοχλεί, να το δηλώνετε. Η αυτοεκτίμησή μας χτίζεται σταδιακά, κάτι που μας είναι δύσκολο να κάνουμε σήμερα, μετά από λίγο μπορεί να γίνει άνετο και εύκολο. Αρκεί να κάνουμε την αρχή, ακόμη κι αν οι πρώτες απόπειρες να βάλετε όρια είναι αδέξιες, με υπομονή θα το καταφέρετε.
Ίσως όπως λέτε λόγω του τρόπου με τον οποίο μεγαλώσατε μάθατε να μην μιλάτε για να αποφύγετε τις εντάσεις και τους τσακωμούς. Τότε ήσασταν παιδί, τώρα είστε ενήλικη γυναίκα και μητέρα. Ίσως στο παρελθόν αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης των εντάσεων να ήταν βοηθητικός, τώρα όμως παύει να είναι.
Δεν θέλετε λέτε, η μη έκφραση αναγκών κι ο φόβος να μιλήσετε να επηρεάσει και το παιδί σας. Τα παιδιά πάντα επηρεάζονται από αυτό που ζουν. Αν δεν θέλετε κάτι τέτοιο, υπάρχει μόνο μια λύση: να βάλετε τα όριά σας και να αρχίσετε να εκφράζεται τις ανάγκες σας. Να μην ανέχεστε συμπεριφορές που σας προσβάλλουν. Δεν χρειάζεται να αντιδράσετε με θυμό ή με φωνές, αλλά με σταθερή φωνή και κάνοντας ξεκάθαρες τις θέσεις σας.
Καλή συνέχεια!
Μαρία Σκαρλάτου
Ψυχολόγος
6945916860
E-mail: [email protected]
