Πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσεις για το μέλλον σου στα 17;

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω και να λέω τις σκέψεις που με βασανίζουν, που άπλα φοβάμαι για το μέλλον μου, γιατί αυτό με απασχολεί και προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες. Είμαι μαθήτρια της 3ης λυκείου και δεν σκοπεύω να δώσω Πανελλήνιες, πρώτον γιατί ξέρω πως δεν μου αρέσει το διάβασμα του σχολείου, και δεύτερον δεν πιστεύω πως είμαι ικανή, πως μπορεί εγώ κάπου να περάσω.

Τώρα θα αναρωτιέστε γιατί θέλω να έρθω σε επαφή με έναν ψυχολόγο, σε εσάς δηλαδή… Δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής απλά ενώ έχω ανθρώπους να μιλήσω φοβάμαι πως δε θα με καταλάβουν. Ξέρω πως εκεί έξω υπάρχουν χειρότερα προβλήματα από τις δικές μου σκέψεις για το μέλλον μου, για το ότι δεν θέλω να μείνω εδώ στο νησί που μένω, αλλά λόγο έλλειψης χρημάτων δηλαδή που δεν έχω και που οι δικοί μου θέλουν να δουλέψω εδώ στην επιχείρηση τους.

koritsi diabazei koimatai

Δεν θέλω να το κάνω θέλω να ζήσω μόνη μου αυτόνομη, όμως όλοι αντί να με εμψυχώνουν αντιθέτως μου ρίχνουν την αυτοπεποίθηση και απλά θέλουν να μείνω εδώ.

Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος Μάριος Παππάς

Η αλήθεια είναι πως και εγώ παρατηρώ ότι έχεις μια δυσκολία το να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια σειρά. Θα ήθελα να ξεκινήσω με κάτι όμως που θα σε καθησυχάσει. Η ηλικία σου είναι κομβική και η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών στα 17 κάνουν σκέψεις για το μέλλον τους. Μπορεί να μην φοβούνται όλοι όπως εσύ, αλλά σίγουρα έχουν μια αβεβαιότητα ή μια ανασφάλεια γι’ αυτό. Επομένως δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο σε σένα.
Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν σκοπεύεις να δώσεις Πανελλήνιες. Βάσει των όσων λες, διακρίνω μια μικρή αντίφαση. Από τη μία δεν θέλεις να δώσεις λες γιατί δεν σου αρέσει το διάβασμα και από την άλλη λες πως δεν είσαι ικανή κάπου να περάσεις. Σκέφτομαι μήπως τελικά αυτή η σκέψη ότι δεν είσαι ικανή να περάσεις κάπου,σε αποθαρρύνει. Αλλά σαφώς αν δεν διαβάσεις δεν θα μπορέσεις να περάσεις κάπου και δεν είναι θέμα ανικανότητας αυτό, αλλά λογική συνέπεια του μη διαβάσματος.
koritsi lypimeno skeftetai
Το ότι έχεις ανθρώπους να μιλήσεις είναι καλό, τώρα το αν θα σε καταλάβουν είναι άλλο θέμα. Συνήθως οι άνθρωποι που μας αγαπάνε και νοιάζονται για μας,μας καταλαβαίνουν, αρκεί και εμείς να έχουμε ξεκάθαρα τα πράγματα στο μυαλό μας. Σαφώς και υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα εκεί έξω όπως λες αλλά για σένα αυτό είναι το πρόβλημα τώρα και αυτό είναι σεβαστό απόλυτα.
Για μένα το μεγαλύτερο πρόβλημα που διακρίνω είναι ότι είσαι μπερδεμένη και δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Από τη μια είναι η οικογένεια σου που θέλει να παραμείνεις εκεί και να εργαστείς στην οικογενειακή επιχείρηση και από την άλλη εσύ που θέλεις να είσαι ανεξάρτητη και να ζήσεις αλλού χωρίς όμως να έχεις σκεφτεί ένα ρεαλιστικό σενάριο για το μπορείς να το επιτύχεις. Οι δυνατότητες πάντα υπάρχουν να πετύχεις αυτό που θέλεις, αλλά αυτό γίνεται μόνο αν θέσεις στόχους και πάρεις αποφάσεις για το μέλλον σου και πιστέψεις στις δυνατότητες σου.
Αυτοί που όπως λες σε πιέζουν να μείνεις στο νησί και σου ρίχνουν την αυτοπεποίθηση έχω την αίσθηση πως απλά σου καθρεφτίζουν την έλλειψη εμπιστοσύνης που εσύ πρωτίστως έχεις στον εαυτό σου. Νομίζω η βάση του να λύσεις το πρόβλημα που σε απασχολεί είναι να επικεντρωθείς στις δυνατότητές σου να θέσεις ρεαλιστικούς στόχους και τρόπους που μπορείς να τους πετύχεις και μετά και το περιβάλλον σου θα αρχίσει να σε αντιμετωπίζει διαφορετικά. Αν δεν μπορείς να το κάνεις μόνη σου ή με τη βοήθεια ανθρώπων του περιβάλλοντος σου,η συνεργασία με ένας ειδικό θα σε βοηθήσει να πας ένα βήμα παραπέρα.

Σχετικά άρθρα