<p class="norm-12"><strong>Από τις πιο πρόσφατες διεθνείς δισκογραφικές κυκλοφορίες των τελευταίων τριών μηνών επιλέγουμε κάποια άλμπουμ που ξεχωρίζουν για την ποιότητα, τη φρεσκάδα, το κοινωνικο-αισθητικό impact τους κ.λπ. Χρονολογικά ταξινομημένα – προς τα πίσω…</strong></p>
<h1 class="main-title">Wu-Tang Clan: A Better Tomorrow</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/main.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Το άλμπουμ δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη –παρά το γεγονός ότι ­είχε ανακοινωθεί για τον Ιούλιο–, όμως υπάρχουν στο Διαδίκτυο κάποια δείγματά του που (θα) το αναγάγουν σε hip hop γεγονός.</p>
<h1 class="main-title">Pet Shop Boys: Electric</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/petshop.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Προσφάτως τους απολαύσαμε­ live και παράλληλα εντρυφήσαμε στο νέο τους δισκογραφικό πόνημα. Το «Electric» είναι το πιο χορευτικό τους άλμπουμ τα τελευταία χρόνια και ως τέτοιο έχει τη θέση του στα καλοκαιρινά κλαμπ.</p>
<h1 class="main-title">AlunaGeorge: Body Music</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/AlunaGeorge_BodyMusic.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα ηλεκτρονικής, pop, soul κ.ο.κ. αποτελούν η Aluna Francis και ο παραγωγός George Reid. Το πρώτο τους άλμπουμ είναι αυτό που δηλώνει ξεκάθαρα ο τίτλος και οι μουσικές τους αποπνέουν φρεσκάδα.</p>
<h1 class="main-title">Sigur Ros: Kveikur</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/kveikur-1000.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Το «χειμερινό» ισλανδικό γκρουπ που ταιριάζει με οποιαδήποτε εποχή του χρόνου είναι σε διαρκή διαδικασία δημιουργικής επανανακάλυψης και αναπροσαρμογής του ήχου του, πράγμα που είναι φανερό από την «απόσταση» (όχι χωρική ή χρονική, αλλά αισθητική) κάθε άλμπουμ από το προηγούμενο.</p>
<h1 class="main-title">Black Sabbath: 13</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/black-sabbath.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Κλασική αντιμετώπιση, με τον τίτλο να αναφέρεται στο τρέχον έτος και όχι στον αύξοντα αριθμό των άλμπουμ του γκρουπ. Πάντως, αν κάποιος θέλει ένα καλό σκληρό­ ροκ άλμπουμ τώρα, είναι αυτό. ­Δυνατό και με originality.</p>
<h1 class="main-title">Beady Eye: BE</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/BeadyEyeBe.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Από τα άλμπουμ που, ενώ τα αντιμετωπίζεις κάπως καχύποπτα στην αρχή, γίνονται όλο και καλύτερα έπειτα από κάθε ακρόαση. Είναι οι Oasis –χωρίς τον Noel Gallagher– και ηχούν σαν Oasis. Δεν γίνεται διαφορετικά…</p>
<h1 class="main-title">Queens of the Stone Age: Like Clockwork</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/queens-of-the-stone.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Με αυτό το γκρουπ έχεις την αίσθηση ότι η αναμονή αξίζει, αφού κάθε νέο του άλμπουμ φαίνεται σαν το καλύτερό του! Το «Like Clockwork» αφήνει μια έντονη γεύση καλλιτεχνικής πληρότητας – κι έχει ως guests από τον Elton John μέχρι τον James Lavelle.</p>
<h1 class="main-title">The Pastels: Slow Summits</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/pastels.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Μπορεί αυτό το «ακριβοθώρητο­» σκοτσέζικο γκρουπ να μην παίζει ως top όνομα διεθνώς, όμως η πρακτική, ο ήχος και τα τραγούδια του έχουν διαμορφώσει μια ολόκληρη γκαραζοποπ-noisy και γοητευτική jazzy ατμόσφαιρα από τα μέσα των ’80s μέχρι τις μέρες μας. Το «Slow Summits» τονίζει αυτήν την ατμόσφαιρα και είναι το πρώτο άλμπουμ που βγάζουν ύστερα από 16 χρόνια.</p>
<h1 class="main-title">Camera Obscura: Desire Lines</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/Camera-Obscura-Desire-Lines.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Η αλήθεια είναι ότι όλα τα άλμπουμ των Camera Obscura είναι πολύ καλά και η παράδοση συνεχίζεται με το φετινό «Desire Lines». Το σκοτσέζικο γκρουπ δείχνει ότι έχει ένα καλλιτεχνικό όραμα εστιασμένο στις καλύτερες όψεις της pop και αυτό­ υπηρετεί με συγκινητική ακρίβεια και συνέπεια.</p>
<h1 class="main-title">Daft Punk: Random Access Memories</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/daft-punk-random.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Περισσότερο ικανό να προκαλεί­ συζητήσεις παρά να παράγει­ ­αξιόλογη (δηλαδή αξιολογήσιμη­) μουσική, το ντούο των Γάλλων electronicians χρησιμοποιεί ένα ασύλληπτο καστ μουσικών guests. Βρίσκουμε από Giorgio Moroder και Nile Rogers μέχρι Julian Casablancas και Panda Bear.</p>
<h1 class="main-title">Primal Scream: More Light</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/primal-scream.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Συμβαίνει συχνά στη rock φιλολογία το καλλιτεχνικό προϊόν βαθμιαία να απομακρύνεται από τις αρχικές προβλέψεις ή τα καθαρά γεγονότα, όμως το «More Light» δείχνει να προσεγγίζει το κλασικό τους «XTRMNTR» του 2000. Καλά τραγούδια και υψηλή ενέργεια…</p>
<h1 class="main-title">Joshua Redman: Walking Shadows</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/walking-shadow.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Από τους καλύτερους σαξοφωνίστες του modern jazz mainstream με χαρακτηριστικό τα όμορφα και «χορταστικά» άλμπουμ. Εδώ συνδυάζει το κουαρτέτο του με ορχηστρικό σύνολο και είναι ιδιαίτερα γοητευτικό. Θα τον δούμε στο Παλλάς το φθινόπωρο.</p>
<h1 class="main-title">Tricky: False Idols</h1>
<div>
<div class="article-image-bckg"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/14942/Tricky_False.jpg" alt="" width="490" border="0" /></div>
</div>
<p class="norm-12">Δεν είμαστε πια στα ’90s και το trip hop μπορεί να μην έχει πια τη δυναμική που διέθετε. ­Πάντως, ο Tricky στο «False Idols» αναπολεί έμπρακτα τις ημέρες των Massive Attack και του δικού του «Maxinquaye». Η Francesca Belmonte αποδίδει με τον τρόπο που το έκανε παλιά η Martina Topley-Bird.</p>
<p class="norm-12"> </p>
<p class="norm-12">Πηγή: athinorama.gr</p>