Μαλθακά αγόρια: Τα χαρακτηριστικά τους και η ευθύνη των γονιών

14/02/2019
Ομάδα Σύνταξης
Παιδί

Η μαλθακότητα των αγοριών είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο, που παρατηρείται όλο και πιο συχνά στην κοινωνία μας.

Γράφει ο Στέλιος Μαντούδης, αναπτυξιακός εργοθεραπευτής

Τα σύγχρονα αγόρια αναθρεμμένα από υπερπροστατευτικές μητέρες, ανύπαρκτους ή αποδυναμωμένους πατέρες, μεγαλώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον διαπαιδαγώγησης, που διαμορφώνει ευάλωτους χαρακτήρες και διακρίνονται τόσο για τη μαλθακότητα, όσο και για την πραότητα.

Πώς διαπαιδαγωγούν οι γονείς τα μαλθακά αγόρια;

Στα αγόρια που μεγαλώνουν με αυτό τον τρόπο δε θα δοθεί ποτέ η ευκαιρία να τσακωθούν.
Αν τσακωθούν, οι γονείς τους τα επιπλήττουν και τους ζητούν να είναι πάντα συγκαταβατικά.
Αν χτυπήσουν ένα παιδί τους ζητούν να πουν συγγνώμη ακόμα και αν είχαν δίκιο.
Αν αντιμιλήσουν, τα προσβάλουν πολύ έντονα με αποτέλεσμα να νιώθουν ενοχές.
Δε λερώνονται ποτέ γιατί αυτή η πράξη θεωρείται σοβαρό παράπτωμα.
Ζουν σε ένα πράο αποστηρωμένο περιβάλλον που τα διαπαιδαγωγεί να είναι μαλθακά άνευρα υποχωρητικά και καλόβολα.

Η μαλθακοποίηση των αγοριών είναι αποτέλεσμα μιας διαστρεβλωμένης διαπαιδαγώγησης που ζητά από τα παιδιά να υιοθετούν σαν στάση ζωής, τον ρόλο του πράου στο όριο του παθητικού. Οι γονείς, συνήθως, συστήνουν στο παιδί τους να αποφεύγει τη σύγκρουση, τον ανταγωνισμό και τη βία.

Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν με μονομερή αντίληψη για το περιβάλλον, την κοινωνία και τις σχέσεις. Συνήθως, οι γονείς προσπαθούν να μην τους λείπει τίποτε και φροντίζουν κάθε παιδί να έχει τα δικά του, ώστε να αποφεύγονται οι συγκρούσεις και γενικά προλαβαίνουν κάθε επιθυμία του παιδιού τους .

Παρεμβαίνουν στις προσωπικές τους σχέσεις με τους φίλους και τους συνομήλικους, για να επιλύουν τις διαφορές, αντί να τα αφήσουν να αυτενεργήσουν, να διεκδικήσουν και να βιώσουν τον ανταγωνισμό, αλλά και την απογοήτευση.

Τους μιλούν συχνά για τους κινδύνους να τα κλέψουν, να τα απαγάγουν, να αρρωστήσουν, με αποτέλεσμα να νιώθουν ανασφάλεια και φόβο σε καθετί που κάνουν, να μην παίρνουν πρωτοβουλίες και συχνά να διακατέχονται από μια κοινωνική συστολή.

Πώς μεγαλώνει το μαλθακό αγόρι;

Τα ίδια τα παιδιά μετά από τη χρόνια διαπαιδαγώγηση στη μαλθακότητα, την υιοθετούν σαν στάση ζωής. Στο δημοτικό κι ενώ θα περίμενε κανείς να αρχίζουν να ανεξαρτητοποιούνται και να αυτονομούνται, αντίθετα συχνά διαπιστώνουμε ότι δυσκολεύονται να κάνουν παρέα με αγόρια που έχουν έντονη εκρηκτική συμπεριφορά, δε συμμετέχουν σε ομαδικά παιχνίδια όπως το ποδόσφαιρο, φοβούνται να απομακρυνθούν μόνα τους, ακόμα και σε ένα γνωστό περιβάλλον, επιδεικνύουν συνεχώς μια ασφάλεια στη λήψη αποφάσεων που τα αφορούν, δεν παίρνουν πρωτοβουλίες, συχνά ακολουθούν τους άλλους και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Η μαλθακοποίηση των αγοριών συνήθως οφείλεται στη σχέση του παιδιού με τους γονείς.

Όταν ο πατέρας απουσιάζει συχνά, είναι απόμακρος, επιφανειακός ή δεν συμμετέχει στη διαπαιδαγώγηση του αγοριού, τότε δεν μπορεί να προσφέρει το αρσενικό πρότυπο που χρειάζεται ένα αγόρι. Παρόμοια κατάσταση μπορεί να συμβεί ακόμα και όταν είναι παρών στην οικογένεια, αλλά ο ρόλος του να είναι υποβαθμισμένος από τη σύζυγο, κάνοντάς τον να λειτουργεί συγκαταβατικά και άβουλα.

Όταν, από την άλλη, η μητέρα έχει την τάση να προσκολλάται στο γιο και να συμπεριφέρεται συναισθηματικά σα να είναι ο σύζυγός της, τότε αυτή η σχέση στο αγόρι λειτουργεί ανασταλτικά για την ανάπτυξη της αρρενωπότητάς του.

Πώς να αποτρέψουμε τη μαλθακοποίηση των αγοριών;

Η μητέρα πρέπει να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος της και ποια τα όριά της. Η πολλή φροντίδα και η υπερπροστατευτικότητα ευνουχίζει το αγόρι και δεν το βοηθά να μεγαλώσει σωστά.

Τα αγόρια πρέπει να περνούν χρόνο με τον μπαμπά τους. Ο πατέρας για τα αγόρια λειτουργεί ως πρότυπο. Η συζήτηση μαζί του και η ενασχόληση με «αντρικές δραστηριότητες» είναι πράγματα που διαμορφώνουν την αρρενωπότητα ενός αγοριού.

Οι γονείς πρέπει να προτρέπουν τα αγόρια να παίζουν εκτός σπιτιού και ομαδικά. Συχνά, επειδή φοβούνται μη χτυπήσουν ή λερωθούν, τα κρατάνε στο σπίτι κι έτσι τα απομακρύνουν από την ενεργητικότητα, την κοινωνικοποίηση και την αλληλεπίδραση με τους συνομηλίκους τους.

Τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται ακόμα και για τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής, όπως ο θάνατος, η φτώχια, η κακοποίηση, οι ληστείες, ανάλογα πάντοτε με το αναπτυξιακό τους στάδιο. Η απόκρυψη τέτοιων γεγονότων λειτουργεί αρνητικά, γιατί αν ακούσουν κάτι τυχαία, θα τους είναι ακόμα πιο δύσκολο να το χειριστούν.

Επίσης, οι γονείς πρέπει να τα αφήνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες. Συχνά, καλύπτουν τα λάθη τους και τα δικαιολογούν, αντί να τα αφήσουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ισότιμα και με αξιοπρέπεια.

Πρέπει, τέλος, να μην εμπλέκονται στις φιλικές παρέες τους σχολιάζοντας συμπεριφορές. Υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις, που οι γονείς παρακολουθούν τα παιδιά τους όταν βγαίνουν με την παρέα τους, αποτρέποντας έτσι τη δυνατότητα να αυτονομηθούν.

Στέλιος Μαντούδης
Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής
Επιστημονικά Υπεύθυνος των Αναπτυξιακών Κέντρων Mandou
www.mandou.gr