Το πρώτο βήμα για την ωριμότητα; Η συγχώρεση των λαθών των γονιών μας!

26/02/2019
Ομάδα Σύνταξης
Οικογένεια, Ψυχολογία

Από παιδί ντρεπόμουν πάρα πολύ σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν έπαιζα στα διαλείμματα με τα παιδιά και δεν έκανα καμία εξωσχολική δραστηριότητα, γεγονός που μεγαλώνοντας το μετάνιωσα. Τώρα έχω γίνει λίγο πιο κοινωνική, αλλά και πάλι έχω φοβίες και άγχη και δισταγμούς .

Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω πως γενικά στην οικογένεια μου υπήρχε και ακόμα υπάρχει πολλή αρνητική ενέργεια. Δεν με ενθάρρυναν να ξεκινήσω κάτι καινούργιο και πάντα τονίζουν τα αρνητικά μου σημεία. Καμιά φορά έπεφτε και ξύλο από τη μεριά του πατέρα μου. Έχω κλάψει πολλές φορές για τον εαυτό μου, που δε ξέρω να παίζω κάποιο μουσικό όργανο, δεν έκανα κανένα άθλημα και δεν ξέρω ποια είναι τα ταλέντα μου.

Επίσης, δεν έχω κάνει ποτέ σχέση στη ζωή μου. Δεν έχω φιλήσει ποτέ αγόρι. Τα αγόρια τα ντρέπομαι. Αυτή την περίοδο δεν μου αρέσει κανένας ερωτικά. Φοβάμαι μη με ρωτήσουν αν έχω κάνει ποτέ σχέση και δεν ξέρω τι να πω, μήπως καταλάβουν κάτι ακραίο για μένα. Ανησυχώ μήπως δεν κάνω ποτέ σχέση στη ζωή μου ή πιέσω τον εαυτό μου να κάνει σχέση με κάποιον που να μην είμαι ερωτευμένη.

Από πέρυσι ξεκίνησα μαθήματα οδήγησης και κόπηκα στο πρακτικό 2 φορές. Μετά άλλαξα σχολή οδηγών γιατί ο προηγούμενος δάσκαλος οδήγησης δεν ήταν καθόλου καλός και τώρα εάν κοπώ και τρίτη θα χρειαστεί να περάσει 1,5 χρόνος για να ξανά ξεκινήσω και είχε πει ο πατέρας μου στην αδερφή μου ότι εάν κοπώ πάλι θα πρέπει να δώσω με δικά μου λεφτά και θα χρειαστεί να δουλέψω που και αυτό με φοβίζει.

Έδωσα το Δεκέμβριο αγγλικά για το proficiency και μπορεί να μη το έχω περάσει και φοβάμαι. Όμως οι γονείς μου είναι θετικοί στο να δώσω τον Μάιο ξανά. Επίσης, πέρυσι πήγαμε για πρώτη φορά με την αδερφή μου στο εξωτερικό με τα λεφτά των γονιών μας και φέτος πάλι θα πάμε εξωτερικό με τα λεφτά των γονιών μας.

Πηγαίνω κρυφά από τους γονείς μου σε ψυχολόγο γιατί σαν ιδέα δε νομίζω πως θα τους αρέσει, ειδικά στον πατέρα μου και δε πιστεύω πως η εκκλησία ή ένας παπάς μπορεί να με βοηθήσει το ίδιο. Πηγαίνω σε γυναίκα ψυχολόγο από τα τέλη του 2017 μια φορά το μήνα σχεδόν και συνολικά 9 φορές το χρόνο. Θα ήθελα να πηγαίνω συχνότερα αλλά είναι και το οικονομικό θέμα. Δεν έχω δικά μου χρήματα και δεν θέλω να με απειλούν οι γονείς μου και κυρίως ο πατέρας μου που μου λέει ότι εκείνος με ταΐζει.

Γενικά το περιβάλλον είναι πολύ αποθαρρυντικό και κάποιες φορές δεν είναι εύκολο να έχει κάποιος τη δική του προσωπική ταυτότητα. Δεν αρέσει στον πατέρα μου και κάποιες φορές στην αδερφή μου που ακούω Μάικλ Τζάκσον. Θα ήθελα να γραφτώ σε ένα ωδείο για να μάθω να παίζω κιθάρα, αλλά δε θέλω και πάλι να βρίσκουν πάτημα να με «χτυπάνε» στο θέμα των χρημάτων.

Όταν έρχονται οι αρνητικές σκέψεις και με πιάνουν τα κλάματα, σκέφτομαι ότι δεν θέλω να ζήσω. Ζηλεύω τις άλλες γυναίκες που έχουν σύντροφο και εγώ δεν έχω, που έχουν ταξιδέψει τόσο πολύ και που εκφράζουν τη γνώμη τους χωρίς να φοβούνται ότι θα τις κρίνουν.

Διακατέχομαι πολλές φορές στη ζωή μου από ένα αίσθημα ηττοπάθειας και αυτολύπησης και δε ξέρω πως να τα αντιμετωπίσω. Τι μου προτείνετε να κάνω;

Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος Νίκος Βαμβακάρης:

Αγαπητή αναγνώστρια,

φαίνεται ότι αντιμετωπίζετε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση, κάτι που είναι συνηθισμένο σε πάρα πολλούς ανθρώπους επειδή η αυτοπεποίθηση εξαρτάται από τις προσωπικές εμπειρίες, τις σχέσεις που έχει ο καθένας μας με την οικογένεια του, τους φίλους και καθετί που καθορίζει τον άνθρωπο στα πρώτα του βήματα στη ζωή.

Πρώτα απ’ όλα είναι σημαντικό να επικεντρωθείτε στις λύσεις και να μην αφήνετε τον εαυτό σας να πέφτει «θύμα» των αδιεξόδων – προβλημάτων που θέλετε να αντιμετωπίσετε.

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που μπορείτε να κάνετε είναι να κατανοήσετε ότι πρέπει να συγχωρέσετε τους γονείς σας, ώστε να μπορέσετε να ωριμάσετε και να πάτε παρακάτω.

Εν συνεχεία θα ήταν σημαντικό κάποια στιγμή καθετί που αναλαμβάνετε και παίρνετε την ευθύνη του, όπως για παράδειγμα σπουδές ή κάποιες αποφάσεις σας για την επαγγελματική σας σταδιοδρομία και να το τηρείτε με σταθερότητα και σύνεση.

Κάτι άλλο που θα ήταν πολύ βοηθητικό θα ήτανε να μπορείτε να εκφράζετε συναισθήματά σας τους δικούς ανθρώπους με όμορφο και ήπιο τρόπο καθώς και σε νέους ανθρώπους που σιγά-σιγά θα βάζετε στη ζωή σας, όπως για παράδειγμα κάποιους νέους φίλους αλλά και να επαναφέρετε με συνέπεια την ψυχοθεραπεία σε εβδομαδιαία βάση και έτσι σιγά-σιγά θα αρχίστε να αποκτάτε βαθύτερη γνώση για τον εαυτό σας. Αυτό θα σας βοηθήσει να χαρείτε το κάθε σας βήμα.