Πώς να προσεγγίσω τον γιο μου που είναι στην εφηβεία;

05/03/2019
Ομάδα Σύνταξης
Παιδί

Έχω έναν γιο στην εφηβεία και συγκεκριμένα στην ηλικία των 17 χρόνων. Είναι κλειστός χαρακτήρας και δεν λέει αυτά που νιώθει, καταλαβαίνω κατά καιρούς ότι κάτι τον απασχολεί και προσπαθώ διακριτικά να τον πλησιάσω και ίσως μπορέσω και να τον βοηθήσω αλλά μάταια … Πάντα μου λέει πως είναι όλα καλά… Πιστεύω ότι το παιδί μου έχει δυσκολία λόγου (ανωριμότητα). Πώς μπορώ να το βοηθήσω; Ευχαριστώ!!

Η απάντηση του ειδικού στο ερώτημά σας

Τα παιδιά στην εφηβεία τείνουν να κατακλύζονται τόσο από τα συναισθήματά τους, ώστε να μην μπορούν να τα αναγνωρίσουν. Μπορείτε να βοηθήσετε τον γιο σας να αρχίσει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, εάν προσπαθείτε να του περιγράφετε πώς εσείς τον βλέπετε και πως τον νιώθετε.

Για παράδειγμα : «Σε βλέπω σκεπτικό. Νιώθω πως κάτι σημαντικό σε απασχολεί. Είμαι εδώ για να σε ακούσω όποτε εσύ θελήσεις ».

Δεν είναι τόσο απλή διαδικασία να καταφέρεις να ακούσεις τον άλλο…

Το να ακούσουμε τον άλλο δεν είναι τόσο απλή διαδικασία. Συνήθως περιμένουμε από τον άλλο να σταματήσει να μιλάει, ώστε να μπορέσουμε να πούμε αυτά που θέλουμε.
Τις περισσότερες φορές προσπαθούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας ή και φίλους μας χρησιμοποιώντας τρόπους που εμποδίζουν την επικοινωνία. Κάποιοι τέτοιοι τρόποι είναι: δίνοντας συμβουλές, ηθικολογώντας, καθησυχάζοντας, ή υποβάλλοντάς τους ερωτήσεις.

Πώς μπορεί να ερμηνεύσει το παιδί στην εφηβεία τους τρόπους προσέγγισής του;

Η συμβουλή μπορεί να ερμηνευτεί από το παιδί ως ένδειξη ότι ο γονέας δεν εμπιστεύεται την κρίση ή την ικανότητά του να βρει δική του λύση.
Η ηθικολογία, για παράδειγμα: «δεν θα έπρεπε να μιλήσεις έτσι», προκαλεί συναισθήματα ενοχής. Καθησυχάζουμε και παρηγορούμε τα παιδιά μας, γιατί δεν αισθανόμαστε άνετα όταν εκείνα νιώθουν πληγωμένα, ταραγμένα κ.λ.π. Τέτοια μηνύματα λένε στο παιδί ότι θέλουμε να πάψει να αισθάνεται όπως αισθάνεται.
Τα παιδιά θεωρούν κάποιες ερωτήσεις ως προσπάθεια «να αποκαλυφθούν», μόνο και μόνο για να τους κάνουμε παρατήρηση, ή μπορεί να υποψιαστούν ότι συγκεντρώνουμε στοιχεία για να λύσουμε εμείς το πρόβλημά τους.

Συχνά τα παιδιά δεν θέλουν να βρίσκουν οι γονείς τις απαντήσεις στα προβλήματά τους.

Εν κατακλείδι…

Ακούμε τα παιδιά μας, τι έχουν να μας πουν για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, πώς αισθάνονται, ποιες λύσεις μπορούν εκείνα να βρουν για το πρόβλημά τους. Τα βοηθάμε να επεξεργαστούν τις λύσεις που εκείνα προτείνουν εστιάζοντας στις συνέπειες που έχει ο κάθε τρόπος επίλυσης του προβλήματος.
Και όταν ο έφηβός μας κάνει κάποιο λάθος ας το χρησιμοποιήσουμε ως μια διδακτική στιγμή. Τι νομίζει ο ίδιος ότι θα μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικά;

Πηγή: Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα. Εκδόσεις: Μάρτης& Gordon Hellas

Γιάννα Αγγελάκου

Κοινωνική Λειτουργός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Μail:[email protected]
Τηλ: 6982160384, 2731027590