Ο Δημήτρης Πλουμπίδης είναι ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ, σπούδασε και εργάστηκε στη Γαλλία, έχει πλούσιο συγγραφικό έργο, είναι πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει αφιερώσει τη ζωή του στην ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών. Βαρύ βιογραφικό, που γίνεται ακόμη βαρύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι γεννήθηκε σε συνθήκες παρανομίας και μεγάλωσε με το άδικο «στίγμα του πατέρα προδότη».
Κι όμως μετά τη γνωστοποίηση της υποψηφιότητάς του στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά μπορούν για κάποιους να σβηστούν. Υπάρχουν εκείνοι που δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «γιο του Πλουμπίδη», προσπαθώντας να αποσιωπήσουν όλα όσα έχει καταφέρει μόνος του. Καταφέρνουν να τον πλήξουν; Μάλλον όχι. Μάλλον «γελούν και τα πόμολα», όπως σχολίασε η Έλενα Ακρίτα. Ποια είναι όμως η ζωή και το έργο του Δημήτρη Πλουμπίδη;
Γεννήθηκε σε συνθήκες παρανομίας
Ο Δημήτρης Πλουμπίδης γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα στις συνθήκες παρανομίας των γονιών του, Νίκου Πλουμπίδη και Ιουλίας Παπαχρήστου. Συνάντησε τον πατέρα του μία μόνο φορά, όταν ήταν 8 χρονών.
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, στη ζωή του υπήρχαν ο Νίκος Μπελογιάννης και η Έλλη Παππά, όπως έχει αναφέρει ο ίδιος. «Πρώτα πίσω από τα κάγκελα της φυλακής Αβέρωφ, τα επισκεπτήρια στις μητέρες μας με τον Νίκο και αρκετά χρόνια αργότερα, οι συναντήσεις μας έξω από τη φυλακή».
Η μοναδική φορά που συνάντησε τον πατέρα του
Στο βιβλίο «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο Πόλεμο και την ελληνική αριστερά» του Στέλιου Κούλογλου, έχει καταγραφεί η συγκλονιστική ιστορία της πρώτης και τελευταίας συνάντησης του Δημήτρη Πλουμπίδη με τον πατέρα του, έτσι όπως την αφηγήθηκε η Έλλη Παππά.
«Ο Πλουμπίδης ήταν πολύ καλός συνωμότης. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το τι σκέφτηκε για να καταφέρει να δει το γιο του. Ο Δημήτρης, ο γιος του, ήταν παιδάκι τότε. Ο πατέρας του δεν τον είχε δει ποτέ από την αρχή της παρανομίας. Λαχταρούσε να τον δει, έστω κι από μακριά.
Έτσι ειδοποίησε τον Βρασίδα, τον αδερφό της Ιουλίας, της γυναίκας του, να φέρει το γιο του, σε ένα οικόπεδο, σε ένα άχτιστο μέρος στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Θα πηγαίναμε με ταξί μαζί με τον Πλουμπίδη προς το Θησείο και θα ανεβαίναμε τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Είχε κανονίσει να έχει ο Βρασίδας το παιδί κοντά στο δρόμο για να το δει από το αυτοκίνητο.
Μπήκαμε λοιπόν στο ταξί και εγώ ζήτησα από τον οδηγό να πηγαίνει πιο σιγά: «Για να δούμε λίγο την Ακρόπολη, επειδή ο κύριος δεν είναι από την Αθήνα». Και ο ταξιτζής πήγε σιγά. Ο Δημήτρης ήταν εκεί, σχεδόν μπροστά μας, ένα παιδάκι που κλώτσαγε μια πέτρα.. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά στη διάρκεια της παρανομίας που ο Πλουμπίδης είδε για λίγα δευτερόλεπτα κι από απόσταση το γιο του. Είναι κι αυτό μία μόνο ωχρή εικόνα εκείνης της παρανομίας που ήταν σκληρότατη».
Η επαγγελματική του πορεία
Αν και ξεκίνησε από μία τόσο δύσκολη αφετηρία, ο Δημήτρης Πλουμπίδης κατάφερε να διαπρέψει στον επαγγελματικό στίβο και να γίνει ένας κορυφαίος επιστήμονας. Το 1972 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ. Τον τίτλο της ειδικότητάς του τον έλαβε στη Γαλλία το 1973, όπου έζησε και εργάστηκε έως το 1986.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και για να ξεδιπλώσει το επιστημονικό του όραμα ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως κλινικός γιατρός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των ψυχικά ασθενών με έμφαση στην εξωιδρυματική ψυχοκοινωνική αποκατάσταση. Επικεντρώθηκε στην εξωνοσοκομειακή άσκηση της ψυχιατρικής και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών.
Επιπλέον, για πολλά χρόνια ήταν υπεύθυνος του Κέντρου ψυχικής υγιεινής Βύρωνα Καισαριανής, με μεγάλη κοινωνική προσφορά.
Το 1988 εκλέχτηκε λέκτορας της Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ και αφυπηρέτησε ως καθηγητής Ψυχιατρικής τον Αύγουστο 2015. Δημοσίευσε, επίσης, μελέτες για την ιστορία της Ψυχιατρικής στην Ελλάδα.
Σήμερα, ο Δημήτρης Πλουμπίδης είναι ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής και εκπρόσωπος της Ελλάδας για θέματα ψυχικής υγείας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αλλά και Πρόεδρος της Επιτροπής Ψυχικής Υγείας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας.
«Σημαντικό το όνομα, αλλά κρίνομαι για την πορεία μου»
Σχολιάζοντας ο ίδιος όλα όσα ακούστηκαν για την απόφαση του να λάβει θέση στα πολιτικά τεκταινόμενα, αποδεχόμενος την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, ανέφερε: «Οπωσδήποτε, φέρω το όνομα του πατέρα μου, κάτι πολύ σημαντικό και τιμητικό. Αλλά δεν κρίνομαι για τη δική του πορεία, κρίνομαι για τη δική μου», και πρόσθεσε: «Είμαι αρκετά μεγάλος σε ηλικία, τα ακούω αυτά πάρα πολλά χρόνια, είμαι προπονημένος και γι’ αυτό δεν με αγγίζουν».
«Έχουμε μπροστά μας μία πολύ σημαντική μάχη, που θα καθορίσει την πορεία της χώρας από εδώ και πέρα. Πίστεψα ότι έπρεπε να είμαι εκεί σε αυτή τη μάχη» σημείωσε ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, τονίζοντας παράλληλα τη σημασία της παρουσίας σ’ αυτή τη μάχη «καθώς οι Βρυξέλλες καθορίζουν τις τύχες μας και πρέπει […] να κάνουμε πράγματα εκεί, μαζί με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης», κατέληξε ο υποψήφιος ευρωβουλευτής.
Τι είπαν Ακρίτα και Χωμενίδης για την υποψηφιότητά του;
«Όταν κολλάμε την στάμπα του νεποτισμού σε έναν κορυφαίο επιστήμονα όπως ο Δημήτρης Πλουμπίδης, γελάνε και τα πόμολα και γελάνε πολύ. […] Τα βαριά ονόματα τα φέρουν “κληρονόμοι”. Άνθρωποι αξιόλογοι και γελοίοι, σπουδαίοι κι ασήμαντοι, χρήσιμοι κι άχρηστοι. Κι αναλόγως πορεύονται: κάποιοι μένουν για πάντα “ο γιος/η κόρη του/της Τάδε”. Και κάποιοι χτίζουν τη δική τους ζωή και το δικό τους όνομα. Όπως ο συγκεκριμένος. Που δεν είναι ο γιος του Νίκου Πλουμπίδη. Είναι ο Δημήτρης Πλουμπίδης», ανέφερε η Έλενα Ακρίτα, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις για την υποψηφιότητα του.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Χρήστος Χωμενίδης ανέφερε: «Ο Δημήτρης Πλουμπίδης δεν είναι γόνος. Είναι εξαιρετικός ψυχίατρος. Το γεγόνος πως όντας γιός του μαρτυρικού Νίκου Πλουμπίδη κατάφερε -τα φοβερά εκείνα χρόνια- να χαράξει τον δικό του δρόμο στη ζωή, τον τιμάει διπλά».
Ποιος ήταν ο Νίκος Πλουμπίδης;
Όσοι από τους νεώτερους δεν γνωρίζουν την ιστορία του Νίκου Πλουμπίδη, αξίζει να την μάθουν καθώς πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές και αδικημένες φυσιογνωμίες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Ο Νίκος Πλουμπίδης υπήρξε θύμα όχι μόνο του μετεμφυλιακού ελληνικού κράτους αλλά και του ίδιου του κόμματος του, της ηγεσίας Ζαχαριάδη. Αντιμετώπισε από το πρώτο την κατηγορία της κατασκοπίας και από τους δεύτερους την κατηγορία του προδότη, του χαφιέ, του εχθρού του λαού.
Η σύλληψη και η καταδίκη σε θάνατο του φίλου και συντρόφου του Νίκου Μπελογιάννη αποτέλεσε για τον Πλουμπίδη ένα πολύ δυνατό χτύπημα. Για να τον σώσει από το εκτελεστικό απόσπασμα, κάνει την ύστατη προσπάθεια. Με το γράμμα του στου συνηγόρους του Μπελογιάννη, Τσουκαλά και Γαλέο, που δημοσιεύεται στον τύπο, δηλώνει ότι ο ίδιος και όχι ο Μπελογιάννης είναι ο καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και υπόσχεται να παρουσιαστεί στις αρχές και να δικαστεί αν μετατραπούν οι θανατικές καταδίκες του φίλου και συντρόφου του.
Μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη, συνελήφθη στις 25 Νοεμβρίου 1952, και ο Πλουμπίδης. Στις 27 του μηνός ο κομματικός ραδιοφωνικός σταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα», εγκαταστημένος πια στο Βουκουρέστι, άρχισε να μεταδίδει ότι ήταν από δεκαετίες χαφιές της Ασφάλειας, πράκτορας του εχθρού στις γραμμές του κόμματος. Το Π.Γ. της Κ.Ε. στις 25 Ιουλίου 1952 τον είχε διαγράψει από μέλος του ΚΚΕ.
Ο Νίκος Πλουμπίδης λίγο πριν πέσει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος, στις 14 Αυγούστου του 1954, δήλωσε στο βασιλικό επίτροπο: «Υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για το καλό του λαού και για το κόμμα μου. Αφήνω στο γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα».
Το 1956, μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη, αποφασίστηκε η επανεξέταση της υπόθεσης από επιτροπή η οποία κατέληξε σε δυο διαφορετικά πορίσματα, τα οποία συνέκλιναν στην απαλλαγή του Πλουμπίδη, την αποκατάστασή του ως μέλος του ΚΚΕ και της ΚΕ και στην απόδοση ευθυνών στους Ζαχαριάδη, Μπαρτζώτα και Βλαντά. Η μνήμη του αποκαταστάθηκε με απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ.
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
ΣΥΡΙΖΑ: Ανακοινώθηκαν οι πρώτοι υποψήφιοι για τις Ευρωεκλογές
