Μπορεί το ξημέρωμα της 19ης Μαρτίου 2019 να σήμαινε το ξεκίνημα μιας νέας ημέρας για τον περισσότερο κόσμο, όμως για την οικογένεια Γιαννακόπουλου ήταν η μαύρη αυλαία του πένθους που έπεφτε για να σημάνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Και τούτο, γιατί γύρω στις δέκα το πρωί ανακοινώθηκε ότι ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ένας από τους πιο πετυχημένους επιχειρηματίες στην χώρα μας και από τους πλέον σημαντικούς αθλητικούς παράγοντες του τόπου, είχε φύγει από τη ζωή. Ο τελευταίος που «έφυγε» μετά από την Βασιλική, τον Κώστα και τον Παύλο κατά σειρά.
Αιτία, το βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που τον είχε βρει πριν από δύο μήνες περίπου και από το οποίο, σύμφωνα με το ανακοινωθέν του ιδιωτικού θεραπευτηρίου όπου νοσηλευόταν τους τελευταίους δύο μήνες, δεν μπόρεσε τελικά να συνέλθει.
«Σήμερα Τρίτη 19 Μαρτίου 2019 κατέληξε στο ΥΓΕΙΑ ο Αθανάσιος Γιαννακόπουλος μετά από μακρά νοσηλεία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Είχε υποστεί βαρύ θρομβωτικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο από το οποίο, παρά την έγκαιρη και επιτυχή θρομβεκτομή, δεν μπόρεσε να συνέλθει», ανέφερε επί λέξει η σχετική ανακοίνωση.
Ο «Σπαρτιάτης» που δεν λύγισε ποτέ
Γεννημένος στην Αθήνα το 1931, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έδειχνε από μικρός ότι είχε τη σπίθα για να ξεχωρίσει και να τα καταφέρει σε μια δύσκολη εποχή για την Ελλάδα και την οικονομία της. Εξάλλου, με καταγωγή από τη Λακωνία, βέρος απόγονος των Σπαρτιατών, δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, έχοντας για «όπλα» του, όχι το ακόντιο και το σπαθί, όπως κάποτε ο βασιλιάς Λεωνίδας απέναντι στον Ξέρξη, αλλά την εργατικότητα, την εξυπνάδα, το πείσμα και την αφοσίωσή του.
Μαζί με τα δύο του αδέλφια, τους επίσης συγχωρεμένους Παύλο και Κώστα, ξεκίνησε την πορεία του από το μικρό φαρμακείο του πατέρα τους, Δημήτρη, που είχε ξεκινήσει το 1924 στην Πειραιώς, όπου σιγά – σιγά η οικογένεια Γιαννακόπουλου απέκτησε τόσο καλό και αξιόπιστο όνομα, που έρχονταν από κάθε άκρη της Αθήνας, όχι μόνο για να προμηθευτούν τα φάρμακά τους και άλλα είδη, αλλά και για να ανταλλάξουν μια κουβέντα με τον Δημήτρη, αλλά και με τους γιους του, που από τότε έδειχναν ότι θα έκαναν το κάτι παραπάνω, το κάτι ξεχωριστό στην ζωή τους.
Εξάλλου, το κοφτερό μυαλό, αλλά και η δίψα για μάθηση τόσο του ίδιου του Θανάση, όσο και του αδερφού του Παύλου, ήταν τα «κλειδιά» για να ανοίξει η πόρτα της Ανώτερη Εμπορικής, όπου και φοίτησε. Όπως ήταν άριστος μαθητής, έτσι συνέχισε και εκεί να αριστεύει δείχοντας την κλίση του προς τον επιχειρηματικό στίβο.
Τα δύσκολα χρόνια
Όπως συβαίνει στη ζωή κάθε άξιου ανθρώπου, τα πράγματα δεν ήρθαν εύκολα για τον Θανάση Γιαννακόπουλο, αλλά και τα αδέρφια του. Ο αναπάντεχος χαμός του πατέρα τους Δημήτρη, το 1950, αποτέλεσε ταυτόχρονα τέλος και αρχή για την οικογένεια. Τέλος, γιατί το φαρμακείο στην Πειραιώς πτώχευσε και τα αδέλφια υποχρεώθηκαν να το κλείσουν, και αρχή γιατί το τραγικό αυτό συμβάν αποτέλεσε το κομβικό σημείο για την επιχειρηματική αναγέννηση της οικογένειας Γιαννακόπουλου.
Με πρωτοστάτη τον Παύλο, ο Θανάσης συμμετέχει στην ίδρυση της εταιρείας ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ (μετέπειτα ΒΙΑΝΕΞ), μέσω της οποίας ασχολήθηκαν αποκλειστικά με την εισαγωγή φαρμάκων στην χώρα μας. Μαζί τους, φυσικά, και ο αδελφός τους Κώστας, δημιουργώντας μια τριάδα που ήταν αποφασισμένη να κατακτήσει όχι μόνο την ελληνική αγορά, αλλά να ανοίξει τα φτερά της και να κάνει το όνομα Γιαννακόπουλου γνωστό σε όλον τον κόσμο! Και, όντως, το κατάφεραν.
Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος μαζί με τα αδέρφια του, έκαναν τη ΒΙΑΝΕΞ την κορυφαία εισαγωγική φαρμάκων στα Βαλκάνια και από τους κορυφαίες στην Ευρώπη, κινούμενοι σωστά, μεθοδικά και πάνω από όλα με ήθος, τιμιότητα και αξιοπιστία. Το τρίπτυχο, δηλαδή, που δεν θα μπορούσαν να μην ακολουθούν και να τιμούν, πιστοί στις ρίζες τους και στο σπαρτιάτικο αίμα που έτρεχε στις φλέβες τους. «Είμαστε από την Σπάρτη κι έχουμε μάθει στη ζωή μας να παλεύουμε», συνήθιζε να λέει.
Το μυστικό της επιτυχίας τους, εξάλλου, συμπληρωνόταν από την συνεχή επένδυση που έκαναν στην επιχείρησή τους, με αποτέλεσμα η ΒΙΑΝΕΞ να φτάσει σε σημείο να προάγει και να αναπτύξει την έρευνα, οπότε και άρχισε να παράγει και να εμπορεύεται τα δικά της σκευάσματα και φάρμακα.
Πιστός στην οικογένεια και τους συνεργάτες του
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, όπως και τα αδέρφια του, τήρησε πάντα έναν βασικό κανόνα, έναν μέρος του δικού του κώδικα τιμής, που ποτέ μα ποτέ δεν παρέβη. Την πίστη στην οικογένεια. Το δέσιμό του με τα αδέρφια του, Παύλο και Κώστα, ήταν τόσο δυνατό και έντονο που ο ένας κυριολεκτικά συμπλήρωνε τον άλλον. Ηρεμία, αλλά και παρορμητισμός, σκέψη και σθένος μαζί, καθώς και η επιμονή τους για να πετύχουν με ό, τι και αν καταπιάνονταν τους έκανε μια ισχυρή ομάδα, που όμοιά τους σπάνια συναντά κανείς στα επιχειρηματικά – κι όχι μόνο – χρονικά.
Η μεγάλη του αγάπη, φυσικά, μαζί με τη σύζυγο του, Ιωάννα, ήταν η μονάκριβή κόρη του, η Κατερίνα, για την οποία καμάρωνε και την είχε σχεδόν πάντα στο πλευρό του, ειδικά όταν πήγαινε στο γήπεδο για να δει τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό.
Όμως και τους συνεργάτες του ο Θανάσης, όπως και οι δύο αδερφοί του, τους έβλεπε επίσης σαν οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στη ΒΙΑΝΕΞ ήταν μαζί με την οικογένεια από το ξεκίνημά της και στη συνέχεια είχαν δώσει τη θέση τους στα παιδιά τους, συνεχίζοντας μια ξεχωριστή παράδοση.
«Χαλάλι τα εκατομμύρια»
Εκτός όμως από την οικογένεια και την επιχείρησή τους, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε κι εκείνος ένα ασίγαστο πάθος, μια ατελείωτη αγάπη, όπως και τα υπόλοιπα αδέλφια του, για τον Παναθηναϊκό. Αγάπη που τους είχε εμφυσήσει ο πατέρας τους, Δημήτρης, και η οποία έκανε τον ίδιο και τον αδελφό του Παύλο, να αναλάβουν στα τέλη της δεκαετίας του 80, τις τύχες του «πράσινου» τμήματος μπάσκετ.
Και εκεί, ο Θανάσης και ο Παύλος Γιαννακόπουλος λειτούργησαν με γνώμονα τη λογική, αλλά και το πάθος, την ψυχραιμία, αλλά και την εκρηκτικότητα. Συνδυασμός που μετά από μερικά χρόνια αγωνιών και άτυχων αποτελεσμάτων, είχε τελικά αποτέλεσμα και μάλιστα λαμπρό. Δεν είναι τυχαίο ότι επί των ημερών τους, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός βαπτίστηκε «Εξάστερος» με τις τροπαιοθήκες στα γραφεία της ομάδας να πρέπει να μεγαλώνουν κάθε χρόνο κατά μερικά… μέτρα για να χωράνε τα τρόπαια που κατακτούσε αδιαλείπτως το Τριφύλλι. Έξι Κύπελλα πρωταθλητριών, 1 Διηπειρωτικό, δεκάδες πρωταθλήματα και κύπελλα συνθέτουν ένα λαμπερό φόντο, αλλά και σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι αν και κατά την ενασχόλησή της με τον Παναθηναϊκό, η οικογένεια είχε ρίξει αμέτρητα εκατομμύρια στην ομάδα, ο Θανάσης, όπως και ο Παύλος, συνήθιζε να λέει «χαλάλι τους τα εκατομμύρια«, βλέποντας τα χαμόγελα στα χείλη των οπαδών και τους πανηγυρισμούς μετά από κάθε τρόπαιο που σηκωνόταν στον ουρανό του ΟΑΚΑ κι όχι μόνο.
«Είμαι ένας από εσάς»
Ήταν αρχές καλοκαιριού του 2013, όταν ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, στο πλαίσιο των πανηγυρισμών για μια ακόμα κατάκτηση πρωταθλήματος σε βάρος του «αιωνίου» αντιπάλου έπαιρνε το μικρόφωνο και απευθυνόμενος στις χιλιάδες των οπαδών του Παναθηναϊκού, έλεγε το αλησμόνητο «είμαι ένας από εσάς».
Και όντως, έτσι ήταν. Δεν ήταν, μάλιστα, λίγες οι φορές που ο παρορμητικός Θανάσης έμπαινε ακόμα και στο παρκέ, εάν αισθανόταν αδικημένος. Εξ ου και το προσωνύμιο «Τυφώνας» που του είχε αποδώσει ο φίλαθλος κόσμος, που παράλληλα, ανεξάρτητα οπαδικών προτιμήσεων τον αντιμετώπιζε με σεβασμό και αναγνώριση για την προσφορά του στον αθλητισμό.
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
«Έφυγε» από τη ζωή ο Θανάσης Γιαννακόπουλος
Πότε και πού θα γίνει η κηδεία του Θανάση Γιαννακόπουλου;
