Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να γράψω και τι θέλω να πω,νομίζω ότι φοβάμαι και η ίδια να αναγνωρίσω τι μπορεί να μου συμβαίνει… Γι’ αυτό κιόλας το προσπερνάω… Εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έπαψα να νιώθω καλά με τον εαυτό μου, δεν με γεμίζει τίποτα, θεωρώ τη ζωή μου ρουτίνα και όταν τυχαίνει να ξεφύγω από αυτό, θέλω να κλάψω που θα τελειώσει.
Πάντα είμαι κουρασμένη, ποτέ δεν θέλω να συζητήσω και ποτέ δεν έχω κάτι που να μπορώ να πω. Κάνω πράγματα ασυναίσθητα, νιώθω ευχάριστα να πληγώνω τους άλλους γύρω μου γιατί βοηθάω εμένα να ξεπεράσω την άσχημη σκέψη της ημέρας.
Υπάρχουν βραδιά σαν αυτό που κάθομαι στο κρεβάτι κλαίω με τις ώρες, θέλω να τσιρίξω και αναρωτιέται γιατί υπάρχω και πρέπει να τα αντιμετωπίζω όλα μόνη μου, δεν κρύβω πως νιώθω μόνη μου και δεν θέλω να μιλάω ούτε με τους γονείς μου, βλέπω τις καινούριες μου υποχρεώσεις σαν βουνό και λέω πως δεν θα το ξεπεράσω, τη σχολή μου σαν αγγαρεία και τους φίλους μου σαν τσουβάλια που θα πετάξω μέσα όλες μου τις κακίες…
Σκέφτομαι όλους τους ανθρώπους σε μια ζωή χωρίς εμένα, μετά το ξανασκέφτομαι και τους λυπάμαι, μετά δεν ξέρω…. Μετά απλά θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να μην τα ανοίξω το πρωί, χωρίς να χρειαστούν πολλές κουβέντες.
Έχω καταλήξει υπερβολικά απαισιόδοξη και ζηλιάρα για την ευτυχία των άλλων σε σημείο που απλά από μέσα μου εύχομαι να τελειώσει!
Δεν ξέρω αν περιμένω κάποια απάντηση για όλο αυτό το αβέβαιο κείμενο πάντως είχα την ανάγκη ένας άγνωστος να διαβάσει ένα απόσπασμα από την μιζέρια μου.
Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος Λουκία Αποστολίδη
Θα έλεγα πως είναι ίσως η ώρα να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να αρχίσεις να τον εκφράζεις. Να ξεκινήσεις να ψάχνεις ποια είσαι, γιατί είσαι σε αυτήν τη θέση, γιατί αισθάνεσαι έτσι. Να διερευνήσεις από πότε ξεκίνησε όλη αυτή η αίσθηση, και ποια ακριβώς είναι τελικά, είναι θλίψη, είναι θυμός, είναι φόβος;
Ποια είναι τα συναισθήματα που σε κυριεύουν και για ποιους λόγους. Να επιτρέψεις στον εαυτό σου να εκδηλώσει ό,τι έχει μέσα του χωρίς να αυτολογοκρίνεσαι σχετικά με το γιατί βρίσκεσαι σε αυτήν την θέση.
Φαίνεται πως έχεις συσσωρεύσει πολλά μέσα σου όλα αυτά τα χρόνια που είναι ανέκφραστα, άρα βρίσκονται σε σκοτάδι και ό,τι βρίσκεται στο σκοτάδι δεν βλέπουμε τι είναι πραγματικά και ποιο είναι το μέγεθός του, οπότε είναι προτιμότερο ό,τι σκέφτεσαι και νιώθεις να το φέρεις στην επιφάνεια, να το φωτίσεις ώστε να καταλάβεις τί είναι. Ισως να είναι κάτι αντιμετωπίσιμο, κάτι ξεκάθαρο που μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό.
Όλο αυτό που σου συμβαίνει ίσως είναι μια ευκαιρία να βρεις ακριβώς από την αρχή τι αγαπάς, τι απολαμβάνεις, τι σου ταιριάζει και σου κάνει καλό, που ενδεχομένως δεν το έχεις βρει μέχρι τώρα.
Ζήτησε τη βοήθεια ενός ειδικού Ψυχικής Υγείας για να σε βοηθήσει να βρεις εσένα, να εκδηλωθείς, να έχεις μια βοήθεια που θα σε κάνει πιο δυνατή και ολοκληρωμένη!
Λουκία Αποστολίδη,
Ψυχολόγος, Msc Ψυχολόγος της Υγείας, Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, Δραματοθεραπεύτρια
[email protected],
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Μοναξιά ή μοναχικότητα; Βάσανο ή δρόμος προς την αυτογνωσία;
Θλίψη: Κλαίω μέσα στη νύχτα για να σταματήσω να σκέφτομαι και να κοιμηθώ
Δεν με καταλαβαίνει κανείς. Νιώθω μόνη και εγκλωβισμένη!
Κανείς δεν με στηρίζει στην οικογένειά μου. Νιώθω τόσο μόνη…
