Είμαι 27 χρόνων και ο αρραβωνιαστικός μου είναι 37. Μένουμε σε μια μικρή πόλη αλλά περνάμε πολύ όμορφα μαζί. Αγαπιόμαστε και ένας προσέχει τον άλλο.
Ωστόσο, έχει ένα παιδί από προηγούμενο γάμο, ενώ βρίσκεται και σε δικαστική διαμάχη με την πρώην σύζυγό, γεγονός που τον κουράζει και του χαλάει πολύ τη διάθεση.
Σε όλα αυτά να προσθέσω ότι το παιδί του έρχεται στο σπίτι μας βδομάδα πάρα βδομάδα. Στην αρχή είχα πάρει θετικά το ότι είχε ένα παιδί και δεν με ενοχλούσε, αλλά πλέον προσπαθώ να απομακρυνθώ λόγω του ότι δε μου αρέσει ο χαρακτήρας που διαμορφώνει. Εφόσον δεν έχω αισθήματα γι’ αυτό το παιδί δεν νομίζω ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την νταντά του.
Επιπλέον, φοβάμαι ότι θα μας δημιουργήσει πρόβλημα στη νέα οικογένειά μας. Ζήτησα, λοιπόν, από τον σύντροφό μου όταν θα έρχεται το παιδί του να πηγαίνω στους γονείς μου, διότι βρίσκονται σε άλλο νομό ώστε να τους δω όπως και τις φίλες μου.
Αισθάνομαι ότι πλέον απομακρυνόμαστε. Πρώτα με τα δικαστήρια, από τα οποία επιστρέφει κουρασμένος και έπειτα από τα σαββατοκύριακα του παιδιού. Έτσι, πολλές φορές δεν κοιμόμαστε καν μαζί ενώ όταν φεύγει τον παιδί για να επιστρέψει στη μητέρα του δεν έχει καμία διάθεση.
Πάνω κάτω 11 μέρες τον μήνα δεν έχει διάθεση και τις υπόλοιπες μέρες δουλεύει, οπότε επίσης δεν έχει διάθεση ή είναι κουρασμένος με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και η ανύπαρκτη πλέον σεξουαλική μας ζωή.
Όλα αυτά μας προκαλούν εντάσεις συχνά. Υποτίθεται ότι πρέπει να σκέφτομαι τον επικείμενο γάμο μας, αλλά εγώ σκέφτομαι μήπως σωστότερη απόφαση είναι να τον αφήσω.
Στο ερώτημα απαντά η ψυχοθεραπεύτρια, Δήμητρα Φιλοπούλου:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Ο σύντροφος σας έχει ένα παιδί. Αυτό δεν θα σταματήσει να υπάρχει. Είναι μέρος του, κομμάτι της ζωής του, σημαντικό τμήμα της καρδιάς του.
Ας υποθέσουμε ότι σας «έκανε το χατίρι» και ξέχναγε το παιδί του. Ότι δεν στεναχωριόταν όταν έφευγε, ότι δεν το αναζητούσε, ότι δεν πάλευε για εκείνο, ότι το έκανε πέρα για χάρη της «δικής σας» οικογένειας. Τώρα αναρωτηθείτε, είναι αυτός ένας άνθρωπος με τον οποίο θέλετε να κάνετε οικογένεια; Κάποιον που το έχει εύκολο να προσπερνάει παιδιά; Από αυτά που περιγράφετε, εγώ βλέπω έναν πατέρα που αγαπάει και παλεύει για το παιδί του. Και σε αυτό θα έπρεπε να έχει δίπλα του τη σύντροφο του. Δίπλα του, όχι απέναντι και με μούτρα.
Έχετε κάθε δικαίωμα να φτιάξετε μια οικογένεια όπως εσείς τη θέλετε. Έχετε κάθε δικαίωμα να θέλετε να δημιουργήσετε μία οικογένεια «από την αρχή». Όμως δεν έχετε κανένα δικαίωμα να κάνετε ένα παιδί να νιώθει βάρος. Ειδικά ένα παιδί που οι γονείς του δεν είναι μαζί.
Ο σύντροφος σας είναι και πατέρας και θα είναι για πάντα. Το ερώτημα είναι αν εσείς μπορείτε να είστε δίπλα του. Ίσως, όλο αυτό να είναι πολύ για εσάς. Το παιδί αυτό είναι μέλος της οικογένειας του συντρόφου σας. Αν θεωρείτε ότι δεν μπορείτε να το αποδεχτείτε και να νιώσετε κάποια αγάπη για το παιδί αυτό, αλλά και κατανόηση για το γεγονός ότι πάντα θα υπάρχει αυτό το παιδί, ακόμα και όταν κάνετε μαζί οικογένεια, τότε ίσως να είναι όντως καλύτερα να συζητήσετε ειλικρινά και να σκεφτείτε τι θέλετε αλλά κυρίως τι μπορείτε.
Δήμητρα Φιλοπούλου
Ψυχοθεραπεύτρια MSc
Παπαδιαμάντη 7, Άνω Πατήσια
Τηλ.: 213 0 292167, 6956 297109
Facebook: facebook.com/dimitraefilopoulou
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Γάμος με έναν χωρισμένο με παιδί: Πώς θα κρατήσεις τις ισορροπίες;
Χωρισμένος μπαμπάς: Προβλήματα που αντιμετωπίζει με το παιδί
