Ο υπεζωκότας είναι ένα είδος περιβλήματος γύρω από τους πνεύμονες που έχει δύο στρώματα. Οι πρώτες γραμμές του εσωτερικού του θωρακικού τοιχώματος και η δεύτερη καλύπτουν τον πνεύμονα. Η πλευρική κοιλότητα αντιπροσωπεύει το χάσμα μεταξύ αυτών των δύο στρωμάτων.
Περιέχει υγρή «ζελατίνα», που μειώνει την τριβή μεταξύ του πνεύμονα και του τοιχώματος σε κάθε αναπνευστική κίνηση. Ο πνευμοθώρακας, επομένως, αντικατοπτρίζει μια ανώμαλη παρουσία αέρα σε αυτόν τον υπεζωκοτικό χώρο. Πρόκειται για μια σχετικά κοινή παθολογία, αλλά μπορεί να αποτελεί ζωτική δυσφορία στις πιο σοβαρές περιπτώσεις.
Πνευμοθώρακας: Ποιες είναι οι βασικές αιτίες;
Ο πνευμοθώρακας μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα με χρόνια πνευμονικές παθήσεις όπως άσθμα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (COPD) ή λοιμώξεις, όπως η φυματίωση.
Συχνά είναι ένα «αυθόρμητο» φαινόμενο και προκύπτει ακόμα και σε νέους άνδρες (κάτω των 40 ετών), χωρίς εμφανή αιτία. Ουσιατικά, πρόκειται για συνέπεια της ρήξης μικρών φυσαλίδων αέρα που υπήρχαν στην άκρη των πνευμόνων, οι οποίες και «σπάνε» στην υπεζωκοτική κοιλότητα.
Αυτός ο τύπος πρωτογενούς πνευμοθώρακα επηρεάζει κυρίως ψηλά, λεπτά άτομα με στενό στήθος. Το κάπνισμα παραμένει ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Τέλος, υπάρχουν επίσης τραυματικές αιτίες για την εμφάνιση πνευμοθώρακα, όπως κάταγμα των νευρώσεων.
Βασικά συμπτώματα πνευμοθώρακα: Έντονος πόνος και δυσκολία στην αναπνοή
Όταν είναι από τη μια πλευρά, ο πνευμοθώρακας προκαλεί οξύπόνο στη μία πλευρά του θώρακα. Μπορεί να αυξηθεί με βήχα και μπορεί να γίνει αισθητό ακόμη και χωρίς καμία προσπάθεια.
Δύσπνοια μπορεί μερικές φορές να υπάρξει, ακόμη και ασφυξία στις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Οι αναπνευστικές δυσκολίες είναι τα πρώτα σημάδια σοβαρότητας. Ο διμερής πνευμοθώρακας παραμένει, από την πλευρά του, μια εξαιρετική κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως.
Θεραπείες προσαρμοσμένες ανάλογα με τη σοβαρότητα του πνευμοθώρακα
Η θεραπεία του πνευμοθώρακα συνίσταται στην εκκένωση του αέρα που υπάρχει στην υπεζωκοτική κοιλότητα. Αλλά οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται διαφέρουν ανάλογα με τη σοβαρότητά τους. Ένας ήπιος αυθόρμητος πνευμοθώρακας σε ένα νέο άτομο μπορεί να οδηγήσει σε θεραπευτική αποχή. Παίρνετε αναλγητικά και ξεκουράζεστε χωρίς απότομες κινήσεις.
Ο ακτινολογικός έλεγχος είναι ακόμα απαραίτητος. Σε περίπτωση πιο σοβαρού τραυματισμού, χρειάζεται αφαίρεση του αέρα με μικροεπέβαση. Αυτό γίνεται με τοπική αναισθησία και επιτρέπει την απομάκρυνση του αέρα με σύριγγα ή με ένα μικρό καθετήρα.
Τέλος, εν όψει ενός σοβαρού και πλήρους πνευμοθώρακα, η αποστράγγιση παραμένει ο καλύτερος τρόπος για να αφαιρεθεί ο αέρας από τον υπεζωκοτικό χώρο. Περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός σωλήνα μικρής διαμέτρου μεταξύ δύο πλευρών, συνδεδεμένων σε ένα σύστημα συνεχούς αναρρόφησης. Ο ασθενής αναισθητοποιείται τοπικά και παραμένει υπό παρακολούθηση για αρκετές ημέρες.
Με πληροφορίες από e-sante.fr
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Βρογχοπνευμονία: Πώς προκαλείται και ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;
