Οι 4 τύποι πένθους για τους οποίους κανείς δεν σου μίλησε

Η λέξη θρήνος έχει γίνει αντιληπτή μόνο ως αντίδραση σε ένα θάνατο. Αλλά αυτή η στενή κατανόηση δεν καλύπτει το φάσμα των ανθρώπινων εμπειριών που τον προκαλούν.

Το να χάνεις κάποιο άτομο που αισθάνεσαι κοντά σου, είτε στο οικογενειακό είτε στο φιλικό είτε στο ερωτικό περιβάλλον, είναι αδιαμφισβήτητα κρίσιμο και ενίοτε καθοριστικό.

Όμως, δεν υπάρχει μόνο ο πόνος της απώλειας ενός προσώπου, ενός σημαντικού άλλου. Παρακάτω ακολουθούν τέσσερις τύποι θλίψης που βιώνεις και δεν έχουν καμία σχέση με τον θάνατο.

Όλες είναι απώλειες που δικαιολογούν την αίσθηση της θλίψης. Μπορούν, όμως, να βοηθήσουν τον καθένα να εργαστεί με το «μέσα» του. Και να θυμάσαι πως μπορείς να θρηνήσεις.

1. Η απώλεια της ταυτότητας

Ένα πρόσωπο που διέρχεται διαζύγιο και αισθάνεται την απώλεια του να μην είναι πλέον σύζυγος. Ένας επιζών από καρκίνο του μαστού που θρηνεί τη χαμένη αίσθηση της θηλυκότητας μετά από μια διπλή μαστεκτομή.

Ένας άδειος γονέας που θρηνεί τη χαμένη ταυτότητα της μητρότητας στην πιο άμεση μορφή του. Ένα άτομο που χάνει τη δουλειά του ή αλλάζει τη σταδιοδρομία του. Κάποιος που εγκαταλείπει μια θρησκευτική ομάδα.

Όλες οι παραπάνω καταστάσεις περιγράφουν άτομα που χάνουν μια πρωταρχική ταυτότητα και πενθούν μια χαμένη αίσθηση του εαυτού. Έχουν επιφορτιστεί με τη θλίψη που σκέφτονταν τι ήταν και καλούνται να φτιάξουν μια νέα ιστορία που να ενσωματώνει ό,τι συνέβη.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, η ταυτότητα αισθάνεται κλεμμένη, όπως στην περίπτωση με το διαζύγιο και τον καρκίνο του μαστού. Για τα άτομα αυτά, η θλίψη μπορεί να επιδεινωθεί από την έλλειψη ελέγχου.

2. Η απώλεια της ασφάλειας

Εδώ ανήκουν επιζώντες σωματικού, συναισθηματικού ή σεξουαλικού τραύματος που αγωνίζονται να αισθάνονται ασφαλείς στην καθημερινή ζωή. Επίσης, οικογένειες που βιώνουν έξωση αισθάνονται απροστάτευτες και ασταθείς.

Αφορά και τα παιδιά διαζυγίου που θρηνούν την απώλεια της ασφάλειας στην «άθικτη» οικογένεια. Ακόμα, τα μέλη μιας κοινότητας που αντιμετωπίζονται με βία, αισθάνονται αποσταθεροποιημένα και μη ασφαλή. Ένα άτομο που ανακαλύπτει τη ρομαντική απιστία του συντρόφου του που μπορεί να αισθάνεται συναισθηματικά ανασφαλής στη σχέση.

Σε βασικό επίπεδο, αναμένει κανείς να αισθάνεται ασφαλής στο σπίτι του και στις ομάδες στις οποίες ανήκει. Η χαμένη αίσθηση της ασφάλειας, είτε είναι σωματική είτε συναισθηματική μπορεί να κάνει τον κόσμο ενός ατόμου να αισθάνεται σαφώς χειρότερα.

Μάλιστα, για τους επιζήσαντες ενός τραύματος, το αίσθημα εσωτερικής ασφάλειας μπορεί να φαντάζει δύσκολο να αποκατασταθεί, ακόμα και αν σταθεροποιηθούν οι συνθήκες.

3. Η απώλεια της ικανότητας να διαχειριστείς τη ζωή σου

Ένα άτομο με εκφυλιστική ασθένεια που θρηνεί την απώλεια φυσικών ή γνωστικών ικανοτήτων. Ένας ηλικιωμένος ενήλικας που δεν είναι πλέον σε θέση να φροντίζει τον εαυτό του, βιώνοντας την παρακμή του. Ένα άτομο που αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα και στηρίζεται στη βοήθεια των άλλων.

Αυτός ο τύπος θλίψης «κόβει» την ικανότητα κάθε ανθρώπου να διαχειριστεί το σώμα και τη ζωή του, όντας αυτόνομος. Το ότι δεν είσαι πλέον ανεξάρτητος προκαλεί θλίψη για τη χαμένη αίσθηση του ελέγχου. Ο αγώνας για τη διατήρηση της αίσθησης του εαυτού γίνεται ακόμα πιο έντονος.

4. Η απώλεια των ονείρων και των προσδοκιών που δεν εκπληρώνονται

Ένα άτομο ή ζευγάρι που αγωνίζεται με τη στειρότητα. Ένας φοιτητής που προσπαθεί να βρει θέση στον «πραγματικό κόσμο». Ένα πρόσωπο του οποίου η πορεία της καριέρας του δεν αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες τους. Ένα πρόσωπο το οποίο πήρε μια ανεπιθύμητη κατεύθυνση.

Αυτός ο τύπος θλίψης χαρακτηρίζεται από μια βαθιά αίσθηση αποπροσανατολισμού. Οι περισσότεροι περπατούν με ένα όραμα για το πώς θα εξελιχτούν οι ζωές τους και πώς περιμένουν να λειτουργήσουν στον κόσμο. Όταν τα γεγονότα της ζωής, ωστόσο, παραβιάζουν τις προσδοκίες, κυριαρχεί μια βαθιά αίσθηση αδικίας και αποτυχίας.

Πηγή: psychologytoday

Ηλιάνα Φασόλη