Ο Θανάσης Λάλας διάβασε και σου προτείνει!

O Θανάσης Λάλας μας προτείνει αριστουργήματα της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας που ο ίδιος διάβασε και πιστεύει πως και εσύ αξίζει να διαβάσεις.

Η άνοδος της ασημαντότητας.

Κορνήλιος Καστοριάδης. Εκδόσεις Ύψιλον. 268 σελίδες, Μετάφραση Κώστας Κουρεμένος.

Σ’ αυτή την έκδοση όπως έγραφε ο ίδιος ο Καστοριάδης τον Ιούλιο του 1995 περιέλαβε πολλά κείμενα γύρω από τη σύγχρονη πραγματικότητα και το στοχασμό του πάνω στην κοινωνία και την πολιτική. Για μας ίσως, η πιο κατατοπιστική έκδοση για όσους θέλουν να κατανοήσουν τις βαθύτερες αιτίες της σημερινής κρίσης. Ένας μεγάλος στόχος της. Ένα προφητικό βιβλίο.

Η αόρατη συλλογή. Stefan Zweig.

Εκδόσεις Άγρα. Μετάφραση Μαρία Τοπαλη. 42 σελίδες

Μια υπέροχη νουβέλα που πρωτοεκδόθηκε το 1927 και αφηγείται την ιστορία ενός εμπόρου βιβλίων σπάνιων χαρακτικών, στη Γερμανία, την περίοδο του υπερπληθωρισμού της δεκαετίας του’ 20. Ένας ύμνος για τους συλλέκτες έργων τέχνης που αντανακλά το απόφθεγμα του Γκαίτε ότι, “οι συλλέκτες είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου”.

 

Μετά το σεισμό.

ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΠΟΥΡΑΚΑΜΙ. Εκδόσεις Ωκεανίδα. Μετάφραση Βασίλης Κιμούλης. 234 σελίδες.

Ιστορίες γραμμένες από έναν απ’τους μεγαλύτερους ένα ζωή Ιάπωνες συγγραφείς. Ένας συγγραφέας που έχει τη μαγική ικανότητα να κόβει κομματάκια την επιφάνεια του σύγχρονου κόσμου μας και να φανερώνει έτσι τη βία και τη γοητεία της ανθρώπινης ύπαρξης: μια σειρά από διηγήματα που ο συγγραφέας αποφάσισε να γράψει, γιατί όπως λέει ο ίδιος, ήθελε να γράψει διαφορετικές ανθρώπινες ιστορίες απ’ αυτές που έγραφε μέχρι τώρα. “Θέλω να γράψω για ανθρώπους που ονειρεύονται και περιμένουν να τελειώσει η νύχτα που λαχταρούν το φως για ν’αγκαλιάσουν αυτούς που αγαπούν. Εγώ διάλεξα την ιστορία με τίτλο ” όλα τα παιδιά του θεού μπορούν να χορέψουν” ως την καλύτερη. Διαβάστε την σαν να πίνετε μια γουλιά απ’το ωραιότερο κρασί του κόσμου.

 

Περί Πίστεως. Εμείς και οι δαιμονισμένοι.

Δημήτρης Δημητριάδης. Εκδόσεις Σαιξπηρικόν.  124 σελίδες.

Ένα βιβλίο δημόσιας συνάντησης η μια δημόσια συνάντηση που έγινε βιβλίο. Το ζητούμενο σ’ αυτό το βιβλίο, το θέμα της συζήτησης, η εκκρεμότητα προς αντιμετώπιση είναι το τι συμβαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους όταν αυτοί διερωτώνται τι δεν πήγε καλά στον κόσμο και τι δεν πάει καλά στη ζωή τους. Ο συγγραφέας του “Πεθαίνω σαν χώρα”, χτυπάει με δύναμη και πάλι τη γροθιά του στον καθρέφτη του κόσμου μας και τον συνθλίβει. Επιμύθιο για τον μελλοντικό αναγνώστη του βιβλίου. ” Δεν πρόκειται για αναζήτηση του Θεού αλλά για άνθρωπο που αναζητεί άνθρωπο”.

Σχετικά άρθρα