Είμαι 19, σπουδάζω στην Αθήνα και προέρχομαι από ένα μικρό νησί, όπου η παρέα μου πάντα ήταν πολύ λίγα άτομα λόγω μικρού πληθυσμού. Όταν λέμε λίγα άτομα εννοούμε 4. Με τον κολλητό μου τσακώθηκα φέτος επειδή με παρενόχλησε σεξουαλικά ενώ κοιμόμουν και το αντελήφθην στο μέσον της νύχτας. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Η κοινωνική μου ζωή μολονότι φαίνεται καλή είναι χάλια.
Έρχομαι πίσω στον τόπο μου και δεν έχω να βγω με κανέναν καθώς οι 3 φίλοι μου δουλεύουν και ο 4ος όπως σας είπα είναι πλέον άγνωστος για εμένα. Δεν θέλω να εστιάσω στην ποσότητα αλλά προφανώς η ποιότητα υπερτερεί. Ωστόσο όταν θέλεις να βγεις και δεν έχεις παρέα, τι κάνεις; έχω γνωστούς που θα χαιρετήσω σχεδόν όλο το νησί αλλά με κανέναν δεν έχω την οικειότητα να βγω. Και στην Αθήνα έχω κάνει 3 δυνατές φιλίες, έχω και το αγόρι μου αλλά και πάλι είμαι υπερβολικά κοινωνική ώστε να μιλάω και να χαιρετώ τους πάντες αλλά παρέα πάλι έχω αυτές τις 4 κοπέλες που είναι ξεχωριστά, όχι δηλαδή παρέα όλες μαζί, και άλλη μια παρέα 15 ατόμων (φάση πρώτο έτος) που βγαίνουμε πού και πού
Είμαι απόλυτα απογοητευμένη από την κοινωνική μου ζωή, νιώθω μόνη..
Στο ερώτημά σας απάντησε ο Μάριος Παππάς, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής
Θα ξεκινήσω από το προφανές. Από τη στιγμή που ο κολλητός σας έκανε κάτι τέτοιο χωρίς τη δική σας συναίνεση είναι απολύτως κατανοητό ότι δεν θέλετε να έχετε καμία σχέση μαζί του.
Είναι ρεαλιστικές οι προσδοκίες σας;
Λέτε πως η κοινωνική σας ζωή, μολονότι φαίνεται καλή, είναι χάλια. Σαφώς λοιπόν αυτό πιθανότατα είναι η υποκειμενική αίσθηση που βιώνετε και θα πρέπει να δείτε αν και αντικειμενικά έχει βάση βλέποντας τι γίνεται γύρω σας.
Σαφώς σε αυτό το ζήτημα θα πρέπει να σκεφτείτε αν οι προσδοκίες που έχετε περί κοινωνικότητας είναι ρεαλιστικές.
Στο νησί σας όπως λέτε έχετε πλέον 3 φίλους αλλά όταν εσείς επιστρέφετε αυτοί δουλεύουν και δεν βρίσκεστε. Είναι τόσο πολύ απαιτητικό το εργασιακό τους πρόγραμμα που δεν έχουν χρόνο για να βρεθείτε; Αυτοί λοιπόν όλο το χρόνο στο νησί μόνο δουλεύουν και δεν βγαίνουν ποτέ; Μήπως πίσω από αυτό υπάρχει τελικά πρόβλημα στις σχέσεις σας (αυτό που λέτε ποιότητα) και δεν είναι ο χρόνος το πρόβλημα; Από την άλλη, ενώ έχετε γνωστούς σχεδόν όλο το νησί τι είναι αυτό που σας εμποδίζει να νιώσετε την οικειότητα ώστε να έρθετε λίγο πιο κοντά και να βγείτε με κάποιους από αυτούς; Κάνετε κάποιες σκέψεις που σας δυσκολεύουν να έρθετε πιο κοντά τους; Μήπως λόγω αυτού που έγινε με τον φίλο σας έχετε χάσει την εμπιστοσύνη σας; Όπως βλέπετε, θέτω πολλά ερωτήματα, αν και είμαι εδώ για να σας απαντήσω, για να σας δώσω αφορμές να σκεφτείτε λίγο βαθύτερα τι μπορεί να συμβαίνει.
Θέμα ποιότητας και όχι ποσότητας
Σαν φοιτήτρια ήδη εδώ έχετε κάνει φιλίες ενώ έχετε και μια σχέση. Γιατί εδώ καταφέρατε να έχετε αυτές τις φιλίες ενώ στο νησί σας η οικειότητα είναι ζητούμενο;
Νομίζω πως αριθμητικά οι φιλίες σας είναι αρκετές… Το θέμα λοιπόν έρχεται σε αυτό που είπατε προηγουμένως περί ποιότητας.Είστε τελικά ικανοποιημένοι από αυτές τις σχέσεις;Παίρνετε αυτά που περιμένετε; Οι σχέσεις ποτέ δεν είναι αριθμητική… Μπορεί να περιτριγυριζόμαστε από δεκάδες ανθρώπους αλλά τελικά να νιώθουμε μόνοι αν δεν καλύπτονται οι ανάγκες μας.
Οι σχέσεις δεν είναι αριθμητική!
Επομένως αυτό που θα πρότεινα είναι όχι να προσπαθείτε αέναα να χτίζετε επιφανειακές σχέσεις χάριν της ποσότητας, αλλά να επικεντρωθείτε σε αυτά που θα θέλατε να σας παρέχουν οι σχέσεις σας ώστε να νιώθετε ευτυχισμένη.
Ίσως και η συνεργασία με έναν ειδικό να σας βοηθούσε να θέσετε αυτούς τους στόχους μαζί,αφού ανακαλύψετε μέσω αυτής της διαδικασίας κάποια πράγματα για εσάς.
Διαβάστε σχετικά άρθρα:
Οι φίλες μου με απομάκρυναν. Νιώθω τόσο πληγωμένη…
Πόσο δύσκολο είναι να βρω ένα «παρεάκι» να περνάμε καλά και να με καταλαβαίνουν;
Η κολλητή μου φίλη κάνει παρέα με άλλα παιδιά. Πώς θα κρατήσω τη φιλία μας;
