«Οι… άντρες δεν κλαίνε»: Πώς θα προστατεύσεις το παιδί σου από τέτοια στερεότυπα;

23/05/2019
Ομάδα Σύνταξης
Παιδί

Η… κλασική έκφραση που θα ακούσει από μικρό από τη γιαγιά και τον παππού και φυσικά θα την «κρατήσει» μέσα του μεγαλώνοντας: Οι άντρες δεν κλαίνε. Μπορεί όσο είναι μικρός να έκλαιγε σαν όλα τα μωρά, αλλά μεγαλώνοντας το θεωρεί ντροπή να κλάψει! Φοβάται πως θα τον κοροϊδέψουν, θα τον κακοχαρακτηρίσουν… Ένα από τα πολλά στερεότυπα που αναπαράγονται από γενιά σε γενιά και δεν έχουν καμία βάση!

Τα στερεότυπα μιας άλλης εποχής

Τα κλάματα είναι για τα κορίτσια. Οπότε αν ένα αγόρι κλαίει, τότε ουσιαστικά απειλείται ο ανδρισμός του, σύμφωνα με τα κλισέ μιας άλλης γενιάς: τα κορίτσια κλαίνε ενώ τα αγόρια νευριάζουν. Όπως έλεγε κάποτε ο παππούς μου, οι άντρες δεν κλαίνε. Εκνευρίζονται, φωνάζουν, χτυπάνε. Κι αν υπάρξουν κάποια δάκρυα, αυτά είναι δάκρυα θυμού. Αντιθέτως οι γυναίκες κλαίνε, δεν νευριάζουν, δεν χτυπάνε, δεν φωνάζουν. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή για μια γυναίκα. Έτσι έλεγε ο παππούς μου, που είχε μεγαλώσει σε μια άλλη εποχή.

Πόσο έντονα, ωστόσο, είναι ακόμα αυτά τα στερεότυπα; Πώς μπορείς να προστατεύσεις το παιδί σου από αυτά και να το μάθεις να εκφράζει τα συναισθήματά του;

Μάθε στα παιδιά σου να ζουν τα συναισθήματά τους!

Έχεις έναν γιο και μια κόρη. Είναι σε κοντινές ηλικίες, βιώνουν τις ίδιες εμπειρίες. Μπορείς να τα μάθεις να εκφράζονται διαφορετικά λόγω διαφοράς φύλου; Όχι βέβαια! Το αγόρι θα τρέξει, θα παίξει, θα λερωθεί, θα γλιστρήσει, θα πέσει, δεν του απαγορεύεται να γκρινιάξει γιατί λερώθηκε ή να κλάψει γιατί χτύπησε! Το ίδιο θα κάνει και η κόρη σου αν βρεθεί στην ίδια θέση. Θα πεις στον έναν να κλάψει και στον άλλον όχι; Μπορείς να βάλεις φρένο στα συναισθήματά τους;

Όχι βέβαια! Ώθησε τα παιδιά σου να ζουν τα συναισθήματά τους και για να τα ζουν θα πρέπει να τα εκφράζουν: να πηδάνε από χαρά, να φωνάζουν από θυμό, να κλαίνε από θλίψη! Είναι σημαντικό βέβαια να δίνεις κι εσύ αυτό το παράδειγμα γιατί είσαι πάντα το πρότυπό τους…

Μην καταπιέζεις την έκφραση των συναισθημάτων τους!

Μάθε τους τα μέσα για να εκφράζονται: πρέπει να έχουν τις λέξεις αλλά και τον τρόπο να εκφραστούν και αυτό πρέπει να το μάθουν από εσάς. Και φυσικά πρέπει να τα αφήνεις να εκφραστούν ελεύθερα. Αν τους φρενάρεις την ώρα που γελάνε ή φωνάζουν, τότε ουσιαστικά είναι σαν να τους λες ότι δεν πρέπει να εκφράζονται! Και είναι πολύ σημαντικό για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά η ενσυναίσθηση…

Αν δεν αφήσεις τον γιο σου να κλάψει, πώς θα αντιδράσει αν δει στην αυλή του σχολείου ένα αγοράκι να κλαίει; Τι μηνύματα θα δώσει εκείνος με τη σειρά του στα δικά του παιδιά; Και το σημαντικότερο, αν δεν μπορεί να κλάψει, με ποιον τρόπο θα εκφράσει τη θλίψη του;

Αφήστε τα αγόρια ελεύθερα να κλάψουν!

Ν.Κ.