Κλεπτομανία στα παιδιά: Πώς να το χειριστεί ο γονέας;

Όπως οι ενήλικες έτσι και τα παιδιά μπορεί να κλέψουν για να κατακτήσουν κάτι που δεν έχουν. Αυτό το αντικείμενο συνήθως προέρχεται από μια βαθύτερη ανάγκη του εαυτού να “πάρει κάτι μονομιάς”, “να γεμίσει ένα κενό”, “να πάρει τον έλεγχο που νιώθει να του λείπει”, “να νιώσει στιγμιαία την χαρά και την ευφορία που δεν νιώθει”. Έτσι πίσω από την κλεπτομανία στα παιδιά υποκρύπτεται η μοναξιά, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η πίστη του παιδιού ότι δεν το αγαπάνε, η ανασφάλεια, το αίσθημα απόρριψης, η έντονη ανάγκη αποδοχής, κ.α. Συνεπώς, όταν το παιδί κλέβει, δεν κλέβει μόνο το αντικείμενο αυτό καθ’ αυτό, αλλά το συναίσθημα που συνοδεύει την κατάκτησή του.

Γράφει η Δρ. Μυρσίνη Κωστοπούλου, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

myrsini kostopoulou
Το παιδί που κλέβει δυσκολεύεται να αντισταθεί στις εσωτερικές του παρορμήσεις. μπορεί μάλιστα να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον στο οποίο απουσιάζουν τα όρια. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται αυτά που κλέβει, άλλωστε πρόκειται συχνά για άχρηστα και περιττά αντικείμενα. Κυριαρχεί όμως μέσα του μία άρρητη επιταγή που του λέει «πάρε ότι μπορείς κρυφά», «γέμισε το κενό γρήγορα», μια ανάγκη στην οποία στηρίζεται ο συναισθηματικός του κόσμος. Νιώθει μια αυξημένη ένταση πριν κλέψει ενώ κατά την διάρκεια της πράξης η ένταση κλιμακώνεται και γίνεται ικανοποίηση και ευχαρίστηση.

Έχει συχνά δυσκολία να μοιραστεί τα προσωπικά του αντικείμενα, επιμονή να κρύβει τα παιχνίδια του, ενίοτε λέει ψέματα για τον εαυτό του και τις πράξεις του ενώ τείνει να εκδηλώνει έντονο και δυσανάλογο ενδιαφέρον για αντικείμενα που ανήκουν σε άλλους ή που βλέπει στα καταστήματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις η κλεπτομανία μπορεί να οφείλεται σε συναισθηματικές ή άλλες παιδοψυχιατρικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή κλπ.

parents children

Πώς μπορούν οι γονείς να αντιμετωπίσουν το παιδί που κλέβει;

Οι περισσότεροι γονείς νιώθουν μέσα τους ιδιαίτερα στιγματισμένοι όταν το παιδί τους κλέβει. Ντρέπονται, νιώθουν υπεύθυνοι, μπορεί να φοβούνται λανθασμένα ότι το παιδί τους είναι “τρελό” ή ότι θα εξελιχθεί σε έναν επικίνδυνο και αντικοινωνικό ενήλικα. Εγκλωβίζονται συχνά σε δυσεπίλυτα συναισθήματα θυμού, ενοχών, απόγνωσης και αμφιθυμίας απέναντι στο παιδί τους, αποκρύπτοντας το πρόβλημα από τους δασκάλους και το υπόλοιπο περιβάλλον.

Το αποτέλεσμα είναι η χρήση αναποτελεσματικών και δυνάμει επικίνδυνων μεθόδων διαπαιδαγώγησης, όπως η τιμωρητικότητα, ο εξευτελισμός του παιδιού, το να τον αποκαλούν «κλέφτη», να το αποκλείουν από τη συναναστροφή του με άλλα παιδιά, που τελικά συντηρούν το πρόβλημα μέσα στον χρόνο.

Το παιδί που κλέβει έχει συναισθηματικά κίνητρα και ελλείψεις

Ο γονιός θα πρέπει να καταλάβει ότι όταν το παιδί του κλέβει εκείνο μάλλον έχει συναισθηματικά κίνητρα και ελλείψεις τα οποία θα πρέπει πρωτίστως να αναγνωρίσει και να σεβαστεί, πρώτου σπεύσει να το κατηγορήσει. Είναι σημαντικό βέβαια να μάθει στο παιδί του να βάζει όρια στην συμπεριφορά του και να κατανοεί τόσο την ηθική διάσταση της κλοπής όπως και τις συνέπειές της.

koritsi fwnazei

Χρησιμοποιώντας απτή γλώσσα, μπορεί να το βοηθήσει να μάθει την έννοια της ιδιοκτησίας και να επιστρέφει πάντα αυτό που πήρε ζητώντας “συγνώμη”. Ο καθημερινός συναισθηματικός διάλογος ανάμεσα στον γονιό και στο παιδί κρίνεται απαραίτητος όπως και η διαρκής προσπάθεια του γονιού να ενδυναμώνει την αυτοεκτίμησή του.

Η ψυχοθεραπεία του παιδιού σε συνεργασία με παιδοψυχολόγο και η παράλληλη συμβουλευτική στήριξη του γονιού μπορεί να είναι ιδιαίτερα βοηθητικές και ανακουφιστικές διαδικασίες όταν η κλεπτομανία επιμένει μέσα στον χρόνο.

Δρ. Μυρσίνη Κωστοπούλου
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
email: [email protected]
website: www.myrsinikostopoulou.com

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Κλεπτομανία στο παιδί: τι μήνυμα θέλει να μας περάσει με αυτήν την πράξη;

Ο 15χρονος γιος μού κλέβει χρήματα από το πορτοφόλι μου. Πώς να το διαχειριστώ;

Κλεπτομανία: Από τι μπορεί να προέρχεται;

 

Σχετικά άρθρα