Υπάρχει τρόπος να έρθω πιο κοντά με το παιδί μου όσο μεγαλώνει;

Συνηθισμένη απορία των γονιών είναι αν υπάρχει κάποιος «χρυσός» οδηγός με συμβουλές για το να έρθει πιο κοντά με το παιδί του, όσο και αν τα χρόνια περνούν και εκείνο μεγαλώνει, άρα ανεξαρτητοποιείται.

Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτυχθούν σωστά; Το κάθε στάδιο και κυρίως η εφηβεία είναι μια αναπτυξιακή περίοδος ιδιαίτερα ευαίσθητη στη ζωή του ανθρώπου. Μια διαδρομή που στη σημερινή εποχή έχει γίνει πιο περίπλοκη, και μερικές φορές πιο ριψοκίνδυνη.

Σήμερα το παιδί έχει να αντιμετωπίσει καινούρια προβλήματα και άγχη, εκφράζοντάς τα με διαφορετικό τρόπο, και από πολύ μικρή ηλικία. Μια άλλη σημαντική διαφοροποίηση στη σημερινή γενιά είναι η έλλειψη ενοχής, ένα εργαλείο που οι ενήλικοι στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν συχνά για να κερδίσουν την υπακοή των νέων. Οι έφηβοι σήμερα δεν φοβούνται τους ενήλικες, ενώ στο παρελθόν υποτάσσονταν από φόβο.

Μπορούμε, λοιπόν, να πλησιάσουμε τα παιδιά μας και να τα βοηθήσουμε να αναπτυχθούν σωστά; 

Αναμφισβήτητα, οι γονείς είναι απαραίτητο όχι μόνο να δεχτούν τις αλλαγές που βλέπουν, άλλα και να αλλάξουν την αντίληψη που έχουν για τις ανάγκες των παιδιών τους. Να συνειδητοποιήσουν ότι οι εξάρσεις θυμού, η έλλειψη διάθεσης και η σύγχυση είναι τυπικά χαρακτηριστικά όταν κανείς προχωρά από το ένα στάδιο στο άλλο.

paidia goneis

Είναι σημαντικό οι γονείς να μπορούν να διακρίνουν την «παραβίαση» που εκφράζει μια αυθεντική επιθυμία ανάπτυξης και αυτονομίας, από εκείνη που σηματοδοτεί μια πιο βαθιά δυσκολία στην προσωπικότητα του παιδιού τους.

Σε κάθε περίπτωση, μια εκπαιδευτική μέθοδος βασισμένη αποκλειστικά στον έλεγχο είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα αποτύχει και αρκετά συχνά ότι θα προκαλέσει αύξηση της παραβατικής συμπεριφοράς.

Τι είναι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά;

Αυτό που τα παιδιά μας χρειάζονται σε αυτήν την περίοδο της ζωής τους είναι να σταθούμε δίπλα τους, να ακούμε με υπομονή αυτό που σχεδόν δεν ξέρουν να εξηγήσουν, να κατανοήσουμε τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Η παρουσία, η διαθεσιμότητα, η εμπιστοσύνη, ο διάλογος είναι απαραίτητα στοιχεία για την εξελικτική πορεία των εφήβων.

Τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο είναι αναγκαίο να αναζητήσουν τρόπους που θα βοηθήσουν το παιδί να γνωρίσει και να πειραματιστεί με όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλακτικές λύσεις για κάθε σημαντικό θέμα της ζωής του (σπουδές, επαγγελματικές προοπτικές, διαπροσωπικές σχέσεις), και να το ενθαρρύνουν να κάνει τις δικές του επιλογές, διαγράφοντας τη δική του πορεία ζωής.

Ας βοηθήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας να συνειδητοποιήσουν τις επιλογές τους και ας δεχτούμε επαγρυπνώντας, το αναφαίρετο δικαίωμά τους για αυτονομία και ελευθερία.

*Το άρθρο επιμελήθηκε η επιστημονική ομάδα του Διατροφολόγου Ευάγγελου Ζουμπανέα.

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Η κόρη μου μού είπε ψέματα ότι τελείωσε τη σχολή της και το ανακάλυψα: Πώς να δεχτώ τη συγγνώμη της;

Είμαι σε σχέση και με τον σύντροφό μου ετοιμαζόμαστε να μείνουμε μαζί: Πώς να το πω στον πατέρα μου;

Είμαι ελεύθερο πνεύμα και δεν αντέχω την καταπίεση από τους γονείς μου: Τι να κάνω;

Σχετικά άρθρα