Πώς θα καταλάβω ότι χρειάζεται να πάω σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο;

Δεν μπορώ να αποφασίσω αν χρειάζομαι ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Πριν από ενάμιση μήνα έχασα τη γυναίκα μου και βιώνω τη στενοχώρια μου στον ύψιστο βαθμό.

Αρνούμαι να βγω από το σπίτι και ευτυχώς που έχω τα παιδιά μου να με βοηθούν. Αναγνωρίζω πως κάτι μου συμβαίνει αλλά δεν ξέρω τι και πώς να το παλέψω.

Σε ποιον να απευθυνθώ καλύτερα; Ψυχολόγο ή Ψυχίατρο; Ή σε κανέναν;

Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος Έλενα Τσαμκόσογλου, Μ. Α

Αγαπητέ αναγνώστη,

Οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ ψυχολόγου και ψυχιάτρου είναι οι εξης:

Και οι δύο ασχολούνται με τα ψυχικά φαινόμενα: τη μελέτη, την περιγραφή, την ερμηνεία τους με βάση τους παράγοντες – αίτια που τα προκαλούν, την τροποποίησή τους. Κύριοι στόχοι είναι η διάγνωση, η πρόληψη και η θεραπεία των ψυχικών διαταραχών και ψυχολογικών προβλημάτων.

Ο ψυχολόγος έχει ολοκληρώσει σπουδές σε τμήμα ψυχολογίας και η συμβουλευτική /ψυχοθεραπευτική διαδικασία γίνεται μέσω του λόγου, της συζήτησης, ενώ ο ψυχίατρος έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ιατρική και μπορεί να συνταγογραφεί και φάρμακα όταν χρειάζεται.

Για να ασκήσουν συμβουλευτική/ψυχοθεραπεία, μετά από τις βασικές σπουδές, ακολουθούν μεταπτυχιακές σπουδές στην συμβουλευτική /ψυχοθεραπεία. Αυτό μπορεί να το κάνει και ο ψυχίατρος και ο ψυχολόγος και τότε λαμβάνει τον τίτλο του συμβούλου ψυχικής υγείας ή ψυχοθεραπευτή.

Τα 5 στάδια του πένθους

Η απώλεια της συζύγου σας είναι αναμενόμενο να σας οδηγήσει στη διαδικασία πένθους που βιώνετε από ό,τι αναφέρετε. Το να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχολόγο ή ψυχίατρο) θα σας ωφελήσει και θα σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε και να βρείτε τις απαντήσεις στα ερωτήματά σας «δεν ξέρω τι και πώς να το παλέψω».

Υπάρχουν πέντε στάδια της αποδοχής του πένθους και της απώλειας, όπως αυτά περιγράφτηκαν αρχικά το 1969 από την Elisabeth Kübler – Ross στο διαβόητο βιβλίο της «On Death and Dying». Στο πένθος μας, ο καθένας μας περνάει τα 5 στάδια με διαφορετικό ρυθμό , σε διαφορετική ένταση και πιθανόν με διαφορετική σειρά. Ο καθένας μπορεί να πενθεί με διαφορετικό τρόπο, άλλος να το εξωτερικεύει και άλλος πιο εσωτερικά.

Άρνηση

Η πρώτη αντίδραση συνήθως είναι η άρνηση, δηλαδή δεν μπορούμε να πιστέψουμε και να χωνέψουμε αυτό που συνέβη. Είναι μια φυσιολογική αντίδραση και ένας μηχανισμός άμυνας απέναντι σε ένα συντριπτικό συναίσθημα.

Θυμός

Ο θυμός μπορεί να στοχεύει σε άψυχα αντικείμενα, σε αγνώστους, ή και σε φίλους και στην οικογένεια. Ο θυμός μπορεί να κατευθύνεται ακόμα και στον ίδιο το άτομο που πέθανε, όσο αγαπημένο μας και αν ήταν αυτό. Ορθολογικά, γνωρίζουμε ότι το άτομο που πέθανε δεν πρέπει να κατηγορηθεί.

Συναισθηματικά, όμως, νιώθουμε θυμό επειδή η απώλειά του μας προκαλεί πόνο. Ταυτόχρονα, αισθανόμαστε τύψεις επειδή ακριβώς είμαστε θυμωμένοι με το άτομο που χάσαμε και αυτό μας κάνει περισσότερο θυμωμένους, ακόμα και με τον εαυτό μας.

Διαπραγμάτευση

Μια φυσιολογική αντίδραση σε αισθήματα απελπισίας και αδυναμίας είναι συχνά η ανάγκη να ανακτήσουμε τον έλεγχο. Μπορεί να σκεφτόμαστε αν κάναμε όλα όσα μπορούσαμε, να νοηματοδοτήσουμε την απώλεια, να αναρωτηθούμε για τη θνητότητα γενικά και να προσπαθήσουμε να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις σε βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα. Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία αυτή και μπορεί να γίνει με την βοήθεια ψυχολόγου αυτή η διερεύνηση ώστε να καταλήξει η διαχείριση του πένθους στο τελευταίο στάδιο, δηλαδή στην αποδοχή της κατάστασης.

Κατάθλιψη

Η μεγάλη θλίψη όταν χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο είναι ένα από τα στάδια του πένθους. Μπορεί να έχουμε άγχος παράλληλα για το πώς θα κυλήσει η ζωή μας μια και τα πλάνα μας ανατρέπονται. Μπορεί να υπάρχει ανησυχία για τα παιδιά της οικογένειας που τώρα εξαρτώνται από εμάς.

Εάν αυτό το στάδιο κρατήσει πολύ καιρό και δούμε ότι το βαρύ συναίσθημα δεν ελαφραίνει, μπορεί να μας ωφελήσει η ψυχολογική υποστήριξη από έναν ψυχολόγο.

Αποδοχή

Πολλοί άνθρωποι μένουν για χρόνια ολόκληρα στα προηγούμενα στάδια. Το να αντιμετωπίσουμε την απώλεια είναι μια βαθιά προσωπική και μοναδική εμπειρία. Τα αγαπημένα πρόσωπα που μένουν γύρω σας μπορεί να σας βοηθήσουν να προχωρήσετε.

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να επιτρέψετε στον εαυτό σας να αισθανθεί ανεμπόδιστα την θλίψη που σας πλημμυρίζει. Με το να αντιστεκόμαστε απέναντι στο αναπόφευκτο, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να παρατείνουμε την φυσική διαδικασία της επούλωσης.

Τίποτα δεν σας εμποδίζει να σκέφτεστε το αγαπημένο σας πρόσωπο για να παίρνετε δύναμη από το παρελθόν. Επιτρέψτε παράλληλα στον εαυτό σας να ζει στο παρόν και να απολαύσει ό,τι ωραίο συμβαίνει τώρα. Πιθανόν να χρειαστείτε να νοηματοδοτήσετε εκ νέου τη ζωή σας.

Ας επαναπροσδιορίσετε τις ανάγκες και τις επιθυμίες σας μετά την απώλεια της συζύγου σας. Σε αυτή τη φάση μπορείτε να απευθυνθείτε σε ειδικό ψυχικής υγείας για να διερευνήσετε και να διαχειριστείτε τα ζητήματα που σας απασχολούν.

Έλενα Τσαμκόσογλου, Μ. Α
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
6972137475
[email protected]
www.psychologos-tsamkosoglou.gr
Facebook: ElenaTsamkosoglou Psychologos
LinkedIn: Elena Tsamkosoglou

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Τα 7 κριτήρια για να καταλάβεις αν χρειάζεται να πας σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο

Πότε ένας γονιός καταλαβαίνει ότι χρειάζεται να ζητήσει βοήθεια από ψυχολόγο;

Σχετικά άρθρα