Η φράση «έχω ημικρανία» είναι κάτι που επαναλαμβάνουμε αρκετά συχνά, ίσως λόγω της έντονης καθημερινότητας που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη για όλους, εκτός των βιολογικών παραγόντων που μπορεί να επηρεάζουν.

Σε κάθε περίπτωση, η ημικρανία είναι μία οργανική (ή αλλιώς σωματική) πάθηση, με την ίδια έννοια που το άσθμα και ο διαβήτης είναι οργανικές παθήσεις, και όχι μία ψυχική πάθηση. Ένας μεγάλος «μύθος» λοιπόν, που πρέπει πλέον να καταρριφθεί είναι ότι «η ημικρανία οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους».

Γράφει ο νευρολόγος Μιχάλης Βικελής

Αν και δεν ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες για το πώς προκαλείται η ημικρανία, η ιατρική άποψη σήμερα είναι ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων με ημικρανία είναι λίγο διαφορετικός από των υπολοίπων ανθρώπων και, συγκεκριμένα, είναι πιο «ευαίσθητος» σε κάποια εξωτερικά ερεθίσματα.

Έτσι, ένα ερέθισμα που σε κάποιον άνθρωπο χωρίς ημικρανία δεν θα προκαλούσε καμία αντίδραση, σε έναν άνθρωπο με ημικρανία μπορεί να προκαλέσει μία έντονη αντίδραση, δηλαδή μία κρίση ημικρανίας (με πόνο και όλα τα άλλα συμπτώματα). Αν και η ιατρική έρευνα πάνω στο θέμα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, είναι κοινή πεποίθηση ότι αυτή η «υπεραντιδραστικότητα» του εγκεφάλου των ανθρώπων με ημικρανία οφείλεται σε γενετικούς λόγους, δηλαδή, στα γονίδια μας.

Ημικρανία χωρίς αύρα     

Μερικοί άνθρωποι με ημικρανία (λιγότεροι από έναν στους τέσσερις) ίσως έχουν αύρα πριν από μερικές από τις κρίσεις πονοκέφαλού τους. Συχνά, άνθρωποι με ημικρανία αποκαλούν λανθασμένα ως «αύρα» την ακαθόριστη και μη συγκεκριμένη αίσθηση ότι θα έρθει μία ημικρανική κρίση. Όμως, ο όρος αναφέρεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. «Αύρα», στην ημικρανία, είναι κάποια συγκεκριμένα νευρολογικά συμπτώματα, από την όραση, την αισθητικότητα, την κίνηση ή την ομιλία.

Συνήθως προηγούνται του πόνου, τα βασικότερα από τα οποία θα αναφερθούν ακολούθως. Η πιο κοινή αύρα αποτελείται από οπτικά συμπτώματα (οπτική αύρα). Συχνά, ο άνθρωπος που έχει οπτική αύρα μπορεί να βλέπει φωτεινές γραμμές, φωτάκια που αναβοσβήνουν ή και θαμπά τμήματα μέσα στο οπτικό του πεδίο, μολονότι υπάρχουν πολλοί τύποι οπτικής αύρας. Αν εντοπίζονται σε ολόκληρο το ήμισυ του πεδίου, συχνά περιγράφεται ότι «φαίνονται τα πρόσωπα και τα αντικείμενα μισά». Διαρκούν χαρακτηριστικά λιγότερο από ώρα, και συχνά μόνο 15 ή 20 λεπτά.

Ημικρανική αύρα χωρίς κεφαλαλγία

Η ημικρανία με αύρα μπορεί να έχει ποικίλες μορφές. Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να έχουν αύρα αλλά να μην έχουν κεφαλαλγία (πονοκέφαλο). Η διάγνωση της ημικρανικής αύρας χωρίς κεφαλαλγία είναι αρκετά δύσκολη, ωστόσο το γεγονός ότι η αύρα σε αυτούς τους ανθρώπους είναι συνήθως πανομοιότυπη από επεισόδιο σε επεισόδιο, αλλά συχνά αλλάζει πλευρά (αριστερά- δεξιά) διευκολύνει τα πράγματα.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι άνθρωποι με τέτοιου είδους συμπτώματα θα πρέπει να συμβουλευτούν τον γιατρό τους, ώστε να διερευνηθεί και να επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται πράγματι για ημικρανική αύρα. Θεραπεία σε ασθενείς με αύρα χωρίς κεφαλαλγία πρέπει να χορηγηθεί αν τα επεισόδια αύρας είναι συχνά, παρατεταμένα ή αν στην αύρα υπάρχει κινητική συνιστώσα, και συνήθως χορηγείται στα πλαίσια παρακολούθησης σε κάποιο Ιατρείο Κεφαλαλγίας.

Χρόνια ημικρανία

Ενώ στις περισσότερες ιατρικές παθήσεις, ο όρος «χρόνιος» σημαίνει ότι η πάθηση υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, στην ημικρανία ο όρος «χρόνια ημικρανία» σημαίνει ότι η ημικρανία εμφανίζεται πολύ συχνά, περισσότερες από 15 ημέρες τον μήνα. Δεν έχουν πολλοί άνθρωποι με ημικρανία τη χρόνια μορφή της. Οι περισσότεροι άνθρωποι με ημικρανία θα έχουν περιστασιακά και μόνο κρίσεις, συνήθως από 1 ως 3 φορές τον μήνα ή και αραιότερα.

Σε μερικούς ανθρώπους, εντούτοις, οι κρίσεις ημικρανίας μπορεί να γίνουν σταδιακά πολύ συχνές, και μπορούν ακόμη και να εξελιχθούν σε μια κατάσταση όπου ο άνθρωπος έχει πονοκέφαλο 15 ημέρες μηνιαίως ή περισσότερο, να μεταπέσει, δηλαδή, σε χρόνια ημικρανία. Στη χρόνια ημικρανία μπορεί να χαθούν τα αρχικά, τυπικά χαρακτηριστικά της ημικρανίας και να υπάρχει ένας πονοκέφαλος συνεχής ή σχεδόν συνεχής, χωρίς δυσανεξία στο φως και τους θορύβους ή ναυτία και έμετο, ένας πονοκέφαλος δηλαδή που ίσως μοιάζει περισσότερο με πονοκέφαλο, παρά με ημικρανία.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Η φαρμακευτική θεραπεία στην ημικρανία περιλαμβάνει παυσίπονα, ειδικά αντιημικρανικά φάρμακα. Ορισμένοι άνθρωποι που έχουν ήπιας έντασης ημικρανίες μπορούν να πετύχουν να σταματήσουν μία κρίση με χρήση ενός απλού αναλγητικού, αλλά άνθρωποι με μέτριας ή μεγάλης έντασης ημικρανίες συνήθως δεν τα βρίσκουν αρκετά αποτελεσματικά.

Έτσι, αν σε κάποιον άνθρωπο με ημικρανία τα απλά αναλγητικά είναι αποτελεσματικά και η χρήση που κάνει είναι λίγες φορές τον μήνα, τότε η ημικρανία του βρίσκεται μάλλον υπό έλεγχο. Ο ειδικός στους πονοκεφάλους γιατρός σπάνια θα προτείνει ένα φάρμακο αυτής της κατηγορίας για τη συμπτωματική θεραπεία της ημικρανίας, και αυτό εξηγείται εύκολα, αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που θα επισκεφτούν έναν ειδικό γιατρό ή ένα Κέντρο Κεφαλαλγίας, σίγουρα θα έχουν δοκιμάσει τα απλά αναλγητικά, πιθανότατα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Όπως ισχύει για όλα τα φάρμακα, έτσι και τα απλά αναλγητικά δεν είναι εντελώς «αθώα», καθώς έχουν αντενδείξεις και παρενέργειες. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει έλκος στο στομάχι ή αν έχει παθολογική τάση για εύκολες αιμορραγίες, μάλλον δεν θα πρέπει να παίρνει αυτά τα φάρμακα. Τα φάρμακα αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται καθημερινά ή πολύ συχνά, αλλά αν χρησιμοποιούνται λίγες φορές τον μήνα, τότε συνήθως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Τέλος, ορισμένοι άνθρωποι που έχουν ήπιας ή μέτριας έντασης κρίσεις ημικρανίας μπορούν να πετύχουν να σταματήσουν μία κρίση παίρνοντας μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, αλλά άνθρωποι με μεγάλης έντασης κρίσεις ημικρανίας συνήθως δεν τα βρίσκουν αρκετά αποτελεσματικά. Έτσι, αν σε κάποιον άνθρωπο με ημικρανία τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη είναι αποτελεσματικά και η χρήση που κάνει είναι λίγες φορές τον μήνα, τότε η ημικρανία του βρίσκεται μάλλον υπό έλεγχο.

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Ο πονοκέφαλος είναι κάτι που σε βασανίζει συχνά; Δες πού μπορεί να οφείλεται

Ζαλάδες, πονοκέφαλος, τάση λιποθυμίας: Υπόταση, αναιμία ή κάτι άλλο;