Είμαι 45 ετών, μητέρα ενός κοριτσιού 10 ετών και πριν λίγες μέρες έχασα τον σύζυγό μου μετά από μάχη με τον κορωνοϊό

Καλησπέρα. Είμαι 45 ετών, μητέρα ενός κοριτσιού 10 ετών και πριν λίγες μέρες έχασα τον σύζυγό μου μετά από μάχη με τον κορωνοϊό. Έγινε πολύ γρήγορα, η κατάσταση του εξελίχθηκε και επιδεινώθηκε ραγδαία χωρίς να υπάρχουν υποκείμενα νοσήματα και πριν καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, τον χάσαμε. Νιώθω απαίσια, θεωρώ ότι όλα τελείωσαν για μένα και αισθάνομαι πρώτον ότι δεν το πιστεύω, δεύτερον ότι δεν μπορώ να το δεχτώ και τρίτον νιώθω απέραντη θλίψη. Άλλαξε όλη μου η ζωή μέσα σε λίγες μέρες και θεωρώ ότι είχα μια καλή ζωή, μια καλή οικογένεια και μια καλή συντροφική σχέση. Πως θα πρέπει να το χειριστώ και να προσπαθήσω να πορευτώ από εδώ και πέρα γιατί μου φαίνεται ακατόρθωτο όλο αυτό;

Σας ευχαριστώ.

Στο ερώτημα σας απάντησε ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Συνθετικός  Ψυχοθεραπευτή

Αγαπητή Αναγνώστρια,

Αρχικά θα ήθελα να σου εκφράσω την αμέριστη συναίσθηση μου για την απότομη και τόσο τραγική σου απώλεια. Παρόλο που όλο και περισσότερο εξοικειωνόμαστε με τα προβλήματα και τις συνέπειες της συγκεκριμένης επιδημίας εντούτοις είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βιώσει οποιοσδήποτε από εμάς την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και μάλιστα χωρίς την ύπαρξη επιβαρυντικών παραγόντων (ηλικία, υποκείμενα νοσήματα κ.α).

Επίσης θεωρώ χρέος μου να σου αναγνωρίσω το γεγονός ότι  παρά την δύσκολη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση που έχεις περιέλθει, έχεις το θάρρος και την δύναμη να μοιραστείς το πρόβλημα σου και να αναζητήσεις την κάθε λύση.

Με βάση λοιπόν όσα αναφέρεις πιστεύω ότι είναι σημαντικό να γνωρίζεις ότι ο κάθε άνθρωπος ο οποίος βιώνει μια απώλεια και ειδικότερα την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου θα περάσει από κάποια απαραίτητα στάδια μέχρι να καταφέρει να διαχειριστεί και να ξεπεράσει την απώλεια αυτή. 

Η ψυχολόγος Elisabeth Kubler-Ross ήταν η πρώτη που περιέγραψε τα στάδια που περνάει ο καθένας μας προκειμένου να αποδεχθεί και να ξεπεράσει κάθε απώλεια. Τα στάδια αυτά είναι :

Το στάδιο της άρνησης. Αρχικά, για να διαχειριστεί κάποιος το «σοκ» της δυσάρεστης είδησης μίας απώλειας δυσκολεύεται να πιστέψει ότι συνέβη στην πραγματικότητα. Στη φάση αυτή οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται ότι: «Αυτό αποκλείεται να συμβαίνει, κάποιο λάθος έγινε» ή «Αυτό δεν μπορεί να συνέβη σε ‘μένα». Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση συνήθως δεν είναι σε θέση να μιλήσουν σε άλλους, απομονώνονται και «παίρνουν απόσταση» από το δυσάρεστο γεγονός προκειμένου να μπορέσουν να διαχειριστούν τον «χείμαρρο» των επώδυνων συναισθημάτων που τους κατακλύζει.

Το στάδιο του θυμού. Μετά την απομόνωση και την άρνηση της απώλειας ακολουθεί η επαναφορά στην πραγματικότητα. Στο στάδιο αυτό ο άνθρωπος καλείται να έρθει σε άμεση επαφή με τον εσωτερικό του πόνο και να πάψει να αρνείται την ύπαρξή του. Επειδή στη φάση αυτή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν «αντέχουν» ή δεν είναι προετοιμασμένοι να βιώσουν την εσωτερική οδύνη της απώλειας, συχνά ο πόνος τους μετατρέπεται σε θυμό. Ο θυμός αυτός άλλοτε απευθύνεται σε άτομα του περιβάλλοντός τους και άλλοτε στο άτομο που αποχώρησε από τη ζωή του ανθρώπου που πενθεί. Αρκετοί άνθρωποι στη φάση αυτή αισθάνονται ενοχή, γεγονός που τους κάνει να θυμώνουν με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Το στάδιο της διαπραγμάτευσης. Στο στάδιο αυτό ο άνθρωπος κατακλύζεται από σκέψεις που αφορούν κυρίως το τι διαφορετικό θα μπορούσε να είχε κάνει προκειμένου να απέφευγε την απώλεια που βιώνει. Στόχος αυτής της αντίδρασης είναι η προσπάθεια επανάκτησης του ελέγχου απέναντι σε μία κατάσταση που στην πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει.  Πρόκειται για έναν ακόμη τρόπο να «προστατέψει» κανείς τον εαυτό του από τον επώδυνο και αμετάκλητο χαρακτήρα της απώλειας.

Το στάδιο της κατάθλιψης. Στη φάση αυτή ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τον οριστικό χαρακτήρα της απώλειας που έχει βιώσει, νιώθει βαθιά θλίψη και δυσκολεύεται να διεκπεραιώσει ακόμη και τις καθημερινές του υποχρεώσεις. Συχνά κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου οι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν ακόμη και δραστηριότητες που άλλοτε τους προκαλούσαν ευχαρίστηση. Άλλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον ύπνο ή στην όρεξή τους για φαγητό. Οι παραπάνω αντιδράσεις, εφόσον δεν διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι φυσιολογικές. Εάν όμως η εικόνα αυτή παραταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η αναζήτηση υποστήριξης από ψυχολόγο κρίνεται απαραίτητη.

Το στάδιο της αποδοχής. Στις περισσότερες περιπτώσεις απώλειας, η φάση της αποδοχής χαρακτηρίζεται από συναισθήματα υγιούς απόσυρσης και από ηρεμία. Οι άνθρωποι που βιώνουν αυτή την κατάσταση δεν ξεχνούν εντελώς την απώλεια που βίωσαν, όμως μαθαίνουν να ζουν με αυτή και αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να συνεχίσουν τη ζωή τους. Στη φάση αυτή οι άνθρωποι τείνουν να συνάπτουν καινούργιες σχέσεις, να ανακτούν την αισιοδοξία τους και την όρεξή τους για νέες εμπειρίες.

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω πιστεύω πώς χρειάζεται να διαθέσεις στον εαυτό σου λίγο χρόνο προκείμενου να «περάσεις» μέσα από αυτά τα στάδια ούτως ώστε να διαφοροποιηθεί η οπτική γωνία και το πρίσμα που βλέπεις σήμερα τον εαυτό σου και την ζωή σου. Αν παρόλα αυτά αισθανθείς πώς σου είναι δύσκολο να διαχειριστείς αυτήν την διαδικασία, η συμβουλευτική και η ψυχοθεραπεία με έναν ειδικό μπορούν να βοηθήσουν.

Ιωάννης Νίκου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής

Μέλος BACP

Ευρυδάμαντος 33, 11745 Αθήνα

Τηλ : 2130 456530

Article Image cover fromhttp://www.depositphotos.com/

 

Σχετικά άρθρα