Είμαι μόνη μου και πρέπει να αποδεχτώ την μοναξιά μου που δεν την επέλεξα και δεν την θέλω. Τι να κάνω;

Σας γράφω γιατί θέλω την βοήθεια σας. Συγγνώμη που γράφω πάρα πολλά. Πάω σε ψυχολόγο αλλά αυτές όλες οι σκέψεις άρχισαν να μου δημιουργούνται τον τελευταίο καιρό και ήθελα και ακόμα μία γνώμη. Σε μερικές μέρες θα γίνω 19 δηλαδή ακόμα είμαι 18 αλλά αυτό δεν έχει πολύ σημασία. Έδωσα πανελλήνιες πέρυσι σε περίοδο κορωνοιού αλλά δεν πέρασα κάπου. Έτσι πάω σε ένα ΙΕΚ για μάρκετινγκ. Εγώ γενικά από πάντα ήμουν αρκετά ντροπαλή και δεν εκφράζω τα συναισθήματα μου. Πιστεύω ότι είναι λάθος αυτό.

Στην ζωή μου γενικά δεν είχα πολλούς φίλους μέχρι το δημοτικό δηλαδή και μου έκαναν και μπουλινγκ. Μετά στο γυμνάσιο έκανα κάποιους παραπάνω φίλους αλλά κάποιοι από αυτούς δεν ήταν καλή επιλογή. Κάνω και χορό πολλά χρόνια. Σχέση με αγόρι δεν είχα ποτέ. Δεν έχω κάνει απολύτως τίποτα με αγόρι. Δεν με ήθελε ποτέ κανένας ενώ εγώ ήθελα πολλούς και αυτό με προβληματίζει. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι είμαι αμφιφυλοφιλη αλλά ούτε με κοπέλα έχω κάνει κάτι. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι εγώ έχω κάποιο πρόβλημα. Δεν γίνεται λέω τόσα άτομα να κάνουν λάθος και να έχουν πρόβλημα.

Γενικά είμαι πολύ καλός άνθρωπος αλλά πρέπει να μου δώσει χρόνο ο άλλος να με γνωρίσει και μετά θα με συμπαθήσει και θα κάνουμε παρέα αλλά οι περισσότεροι δεν τον δίνουν αυτόν τον χρόνο. Νιώθω ότι οι φίλοι μου με απορρίπτουν. Τώρα που έχουμε lockdown βρήκα ευκαιρία για να σκεφτώ κάποια πράγματα. Γενικά τα social media μας έχουν κυριεύσει και έχει αλλάξει η επικοινωνία. Αυτό δεν έχει να κάνει με το lockdown γινόταν και πριν δηλαδή οι φίλοι μου δεν μου στέλνουν μήνυμα μόνο αν τους στείλω εγώ πρώτα, από μόνοι τους δεν στέλνουν. Με στεναχωρεί αυτό. Επίσης για να βγούμε πάντα εγώ το λέω αυτοί τίποτα.

Εγώ βγαίνω έξω αλλά με το lockdown δεν έχω θέμα γιατί δεν έχω θέμα με το σπίτι αλλά προτιμώ να είμαι έξω. Χθες συγκεκριμένα άρχισα να σκέφτομαι ότι στην ουσία δεν έχω φίλους. Είμαι μόνη μου και πρέπει να αποδεχτώ την μοναξιά μου που δεν την επέλεξα και δεν την θέλω. Επίσης θέλω να ξέρετε ότι εδώ και λίγα χρόνια κάνω θέατρο και θέλω να γίνω ηθοποιός. Από τότε που το ξεκίνησα έχω αλλάξει δεν είμαι τόσο ντροπαλή και όταν είμαι πάνω στην σκηνή είμαι άλλος άνθρωπος. Σαν να βρίσκομαι στο φυσικό μου περιβάλλον. Θα χαρώ πολύ αν μπείτε στον κόπο να διαβάσετε όλο αυτό το τεράστιο μήνυμα που σας έστειλα και μου απαντήσετε. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Στο ερώτημα σας απάντησε η Σοφία Αντύπα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Αγαπητή αναγνώστρια,

Καλησπέρα σας καταρχήν σύμφωνα με αυτά που γράφετε είναι πολύ καλό που επισκέπτεστε ψυχολόγο και παραθέτετε τις δυσκολίες και τα ερωτήματα που έχετε για τη ζωή και τον εαυτό σας. Καταλαβαίνω πώς το κύριο θέμα σας είναι η μοναξιά σας, η έλλειψη συντροφιάς και η έλλειψη φιλίας στη ζωή σας. Χρειάζεται να ανακαλύψετε μέσο της θεραπείας σας ποιος είναι ο λόγος που δυσκολεύεστε τόσο πολύ στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Αναρωτηθείτε πως ήταν η ζωή σας στο δημοτικό αν είχατε φίλους τοτε, αν νιώθετε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ως προς το κομμάτι αυτό, αναρωτηθείτε πως είναι η κοινωνική ζωή των γονιών σας, και τι απαιτήσεις έχετε από τους άλλους στην κοινωνικό σας περιβάλλον. Οι σπουδές σας στο θέατρο, σίγουρα θα σας βοηθήσουν στην έκφραση των συναισθημάτων σας, και στην ανακάλυψη του εαυτό σας. Είναι κάτι που καλό θα είναι να το συνεχίσετε καθώς εκει νιώθετέ πως βρίσκεστε πιο κοντά στον αληθινό σας εαυτο. Ίσως η απογοητευση και η απορριψη που νιωθετε απο τους φίλους να είναι απόρροια των παιδικων σας χρόνων και βιωμάτων. Είναι κάτι που χρειάζεται να διερευνήσετε σε βάθος στην θεραπευτικη διαδικασία που βρίσκεστε. Αυτό είναι που θα σας βοηθήσει να εξελιχθείτε, μαζί με το θέατρο και τις σπουδές σας.