“Είμαι 24 ετών και έχω μια σχέση 3 χρόνια και θέλουμε να συγκατοικήσουμε μαζί. Είμαστε ανεξάρτητοι και εργαζόμαστε και οι δύο, όμως έχω σοβαρό πρόβλημα. Ο πατέρας μου θέλει για να φύγω από το σπίτι ή να παντρευτώ ή να αρραβωνιαστώ. Εμείς θέλουμε να μείνουμε μαζί να δούμε πως θα είμαστε στην συμβίωση και μετά ίσως το αποφασίσουμε μόνοι μας αν θα παντρευτούμε και έχω τσακωθεί άπειρες φορές για αυτό το θέμα αλλά δεν θέλει να με καταλάβει”.
Στο ερώτημα σας απάντησε ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής
Αγαπητή Αναγνώστρια,
Αν κάποιος ανατρέξει τόσο στο κοντινό όσο και στο μακρινό παρελθόν εύκολα θα παρατηρήσει πως η συμβίωση ενός ζευγαριού δικαιολογούνταν αυστηρά και μόνο μετά από κάποια εθιμοτυπική δέσμευση όπως είναι ο αρραβώνας ή ο γάμος. Παρόλα αυτά, όσο περνούν τα χρόνια και κυρίως στις αστικές περιοχές παρατηρούμε όλο και περισσότερα ζευγάρια να επιλέγουν την συγκατοίκηση ανεξάρτητα από την όποια κοινωνική δέσμευση. Επίσης, οι απόψεις και οι πεποιθήσεις των γονέων του κάθε μέλους του ζευγαριού ποικίλλουν και ίσως μερικές φορές να τείνουν προς τα άκρα. Με άλλα λόγια, βλέπουμε γονείς που είναι απόλυτα σύμφωνοι με την απόφαση της συγκατοίκησης του παιδιού τους και άλλοι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι με μια τέτοια προοπτική.
Παρατηρώντας τώρα την δική σού περίπτωση θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί «Για ποιο λόγο ένα ενήλικο άτομο που είναι αυτοεξαρτώμενο, δεν προχωράει σε μια απόφαση που όπως δηλώνει επιθυμεί πολύ ?». Συγκεκριμένα, θεωρώ πως είναι λογική η απορία του γιατί ενώ είσαι ενήλικη, εργαζόμενη και όπως καταλαβαίνω ανεξάρτητη δεν προχωράς στην υλοποίηση της επιθυμίας σου για συγκατοίκηση με τον σύντροφο σου παρά τις όποιες αντιρρήσεις του πατέρα σου. Είναι βέβαια γενικά αποδεκτό και σίγουρα πιο ευχάριστο η απομάκρυνση από την πατρική στέγη να πραγματοποιηθεί σε ένα κλίμα ηρεμίας και χαράς για την εξέλιξη του ‘παιδιού’ που ξεκινάει την δική του ζωή και αναλαμβάνει πια την απόλυτη διαχείριση του εαυτού και του περιβάλλοντος του. Εντούτοις, δεν είναι βέβαια υποχρεωτικό να πρέπει να συμφωνεί η οικογένεια σου με την όποια απόφαση επιλέγεις να πάρεις στην ζωή σου. Φυσικά και είναι ομορφότερο και ίσως ευκολότερο να υπάρχει ένα δίκτυο υποστήριξης σε αυτή την μετάβαση όμως δεν μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη η μη ύπαρξη του.
Στη συνέχεια και σύμφωνα με όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω θεωρώ πως ίσως η αποφυγή της υλοποίησης της απόφασης της συγκατοίκησης με αφορμή τις αντιρρήσεις του πατέρα σου να αποτελεί έναν καταλυτικό παράγοντα στην δική σου αμφισβήτηση για το εάν επιθυμείς πραγματικά να προχωρήσεις σε συμβίωση με τον σύντροφο σου. Μήπως δηλαδή, οι αντιρρήσεις του πατέρα σου σε βρίσκουν σε ένα βαθμό σύμφωνη στο να μην προχωρήσεις στην συγκεκριμένη απόφαση για κάποιους λόγους που ίσως δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα.
Τέλος, πιστεύω πως θα σε βοηθούσε αρκετά να αφιερώσεις λίγο χρόνο προκειμένου να δεις και να ‘ζυγίσεις’ τα υπέρ και τα κατά της συγκεκριμένης επιθυμίας αφαιρώντας παράλληλα από τον συλλογισμό σου τόσο τις επιθυμίες του συντρόφου σου όσο και του πατέρα σου. Μόνο εσύ μπορείς να προσφέρεις χαρά στον εαυτό σου πίσω από τις επιλογές σου και μόνο εσύ θα φέρεις ευθύνη για τις επιτυχίες και τα λάθη σου. Είναι σίγουρα όμορφο να έχουμε την στήριξη των αγαπημένων μας προσώπων σε κάθε μας κίνηση στην ζωή όμως είναι και ασύγκριτα ευδαιμονικό να έχουμε την ευθύνη των πράξεων και των αποτελεσμάτων τους.
Ιωάννης Νίκου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής
Μέλος BACP
Ευρυδάμαντος 33, 11745 Αθήνα
Τηλ : 2130 456530
Article Image cover fromhttp://www.depositphotos.com/
