Το δικό σας ερώτημα: «Ήμουν έγκυος και έχασα το παιδί μου… Πώς θα το ξεπεράσω;»

Ήμουν με ένα παιδί κατά 12 χρόνια μεγαλύτερό μου. Τα πηγαίναμε πολύ καλά ώσπου και αποφάσισα να τον γνωρίσω στην οικογένεια μου. Έναν μήνα μετά τη γνωριμία έμαθα πως είμαι έγκυος. Τότε όλοι χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας.

Δεν είχα ούτε δουλειά αλλά ούτε και ήμουν παντρεμένη. Στην αρχή το πήρα πολύ ζεστά και στήριξα την απόφαση μου να το κρατήσω. Άρχισα να έχω μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη χωρίς λόγο και αιτία διότι η γυναικολόγος έλεγε πως όλα βαίνουν καλώς.

Έχασα το παιδί μου και κάθε μέρα το σκέφτομαι…

Στους γονείς μου δεν τους άρεσε καθόλου όλο αυτό και ο σύντροφός μου μού πρότεινε να πάμε να μείνουμε με τους δικούς του. Είναι κάτι που με σόκαρε γιατί το μόνο που ήθελαν ήταν να επεμβαίνουν στη σχέση μας και στο κάθε μας βήμα. Αποφάσισα να μείνω λέγοντας τους ότι θα κάνω διακοπή. Εκείνος χωρίς καμία προσπάθεια έφυγε στους δικούς του.

Εγώ μετά από 10 μέρες έχασα αυτό το παιδί παθαίνοντας αποκόλληση. Κάθε μέρα σκέφτομαι αυτό που συνέβη. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως η πρώτη μου ξαδέρφη έμεινε έγκυος την ίδια χρονική περίοδο και έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι. Δεν θέλω ούτε να το δω. Πώς θα το ξεπεράσω αυτό;

Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος Έλενα Τσαμκόσογλου

Αγαπητή αναγνώστρια,

Από ό,τι καταλαβαίνω αποφασίσατε να καλοδεχτείτε μια απρόσμενη εγκυμοσύνη και αναζητούσατε το καλύτερο μέρος να χτίσετε τα επόμενα βήματα της κοινής σας ζωής με το σύντροφό σας. Ωστόσο, δεν φαινόταν να έχετε συμμάχους ούτε τους γονείς σας που λέτε δεν τους άρεσε καθόλου η νέα σας κατάσταση, ούτε τους γονείς του που λέτε ότι ήταν παρεμβατικοί.

Τελικά καταλήξατε να πάρετε μόνη σας την απόφαση να κάνετε διακοπή και ο σύντροφός σας αποφάσισε μόνος του να φύγει, όπως λέτε χωρίς να προσπαθήσει να βρει τρόπο να μείνετε μαζί. Ενώ ξεκινήσατε μαζί να κάνετε πλάνα για να υποδεχτείτε μια νέα ζωή, καταλήξατε ο καθένας να παίρνει αποφάσεις μόνος του και το «μαζί» ατόνησε.

Είχαμε, έχουμε και θα έχουμε επιλογές

Με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου μπορείτε να επεξεργαστείτε όλα όσα συνέβησαν στη σχέση με το σύντροφό σας και να σταθείτε στο ρόλο το δικό σας στη διαμόρφωση της κατάστασης. Όταν φωτίζουμε τον δικό μας ρόλο στα πράγματα, δεν είναι ούτε για να φορτωθούμε ενοχές ούτε για να κατηγορήσουμε. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι είχαμε και έχουμε επιλογές και ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά των άλλων αλλά τη δική μας αντίδραση σε αυτή, δυναμώνουμε τον εαυτό μας και επαναφέρουμε το κέντρο ελέγχου σε εμάς.

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα σε σχέση με την περιγραφή σας που θα μπορούσατε εσείς η ίδια να επανεξετάσετε και να βρείτε τις απαντήσεις σας. Για παράδειγμα, ανακοινώνοντας την απόφασή σας στο σύντροφό σας ότι θα μείνετε στους γονείς σας και θα κάνετε διακοπή κύησης, πώς θα περιμένατε να αντιδράσει; Αν δεν αντέδρασε όπως περιμένατε, τι στάση κρατήσατε εσείς απέναντί του;

Μπορείτε με την υποστήριξη ενός ειδικού ψυχικής υγείας να δείτε διάφορες σύνθετες πλευρές των θεμάτων που αναφέρετε. Εκτός της σχέσης με το σύντροφο, ένα άλλο θέμα που μπορεί να αξίζει να δείτε σε βάθος με αφορμή την κατάσταση που προέκυψε είναι η σχέση με τους γονείς σας. Οι δυναμικές που αναπτύσσονται στην οικογένεια είναι η βάση που μαθαίνουμε κάποια μοτίβα που ενδέχεται να μας επηρεάσουν στις μελλοντικές μας ανθρώπινες σχέσεις.

Είναι λογικό το αίσθημα του πένθους για την απώλεια

Τελικά αν κατάλαβα καλά η λύση της σχέσης σας με τον σύντροφο οδήγησε και τους δύο σας στην πατρική στέγη και αντιστροφή του ρόλου που είχατε ξεκινήσει να ονειρεύεστε μαζί, δηλαδή από τη φάση που προετοιμαζόσασταν να γίνετε γονείς , βρεθήκατε στη φάση που είσαστε εσείς παιδιά.

Όλα αυτά για να τα ξεπεράσετε όπως λέτε, θα βοηθούσε η ανάλυση της σημασίας τους για εσάς την ίδια και αυτό μπορεί να γίνει με το υποστηρικτικό πλαίσιο ενός ψυχολόγου. Αναφέρετε ότι κάθε μέρα σκέφτεστε το παιδί που χάσατε. Οπότε, είναι ανθρώπινο και λογικό να περάσετε από μια διαδικασία πένθους για την απώλεια αυτή. Η απώλεια ενός παιδιού είναι μια τραυματική εμπειρία.

Μπορεί να νιώθετε ότι δεν αντέχετε να βλέπετε τη ζωή να συνεχίζει γύρω ενώ εσείς αισθάνεστε τον πόνο της απώλειας. Το πένθος μπορεί να έχει διάφορα στάδια με άλλη βαρύτητα και σειρά για τον καθένα όπως άρνηση, θυμός, κατάθλιψη, διαπραγμάτευση, για να καταλήξει κανείς να καταφέρει να φτάσει στην αποδοχή.

Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας

Σε αυτή τη συχνά επώδυνη εσωτερική διαδικασία πένθους μπορεί να αναζητήσει κανείς ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσει να επιστρατεύσει παλιές και νέες δυνάμεις του για να το αντιμετωπίσει. Ίσως χρειάζεται να δώσετε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να επουλώσει τις δικές του πληγές και μόλις νιώσετε καλύτερα με τον εαυτό σας, θα μπορέσετε να μοιραστείτε και τη χαρά των άλλων.

Σε αυτή την περίοδο είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να εμπιστευτείτε τον εαυτό σας ότι θα προχωρήσει και τότε θα δείτε ότι θα μπορέσετε να κάνετε τα βήματα που επιθυμείτε. Θυμηθείτε άλλες δυσκολίες που είχατε στο παρελθόν και με ποιους τρόπους τις αντιμετωπίσατε.

Πώς αντιδράσατε σε παλιότερα τραυματικά γεγονότα στη ζωή σας; Τι μάθατε από αυτά; Αναλογιστείτε τις δυνάμεις που αποκτήσατε και άλλα πράγματα που καταφέρατε να ξεπεράσετε παλιότερα. Δοκιμάστε να αναζητήσετε και αξιοποιήσετε υποστηρικτικό δίκτυο είτε στο περιβάλλον σας ή και σε ειδικό ψυχικής υγείας και δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να μπορεί να χαρεί τη ζωή.

Έλενα Τσαμκόσογλου, Μ. Α
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλέφωνο επικοινωνίας:  6972137475
e-mail: [email protected]
Ιστοσελίδα: www.psychologos-tsamkosoglou.gr
Σελίδα Facebook: ElenaTsamkosoglou Psychologos
Linkedin: Elena Tsamkosoglou

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

«Το αγόρι μου κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο με τη μητέρα του! Μπορεί να κάνει δική του οικογένεια;»

Έτσι επιδρά η αποβολή στην ψυχολογία μιας γυναίκας: Μια τραυματική εμπειρία

Αίμα στην εγκυμοσύνη: Υπάρχει κίνδυνος αποβολής;

Σχετικά άρθρα