Με τον άντρα μου έχω τεράστιο πρόβλημα με τον γιό μου που είναι 19 ετών έχει μια συμπεριφορά απαράδεκτη δεν μας μιλάει καλά είναι συνέχεια νευριασμένος και ότι συζήτηση και να ανοίξουμε καταλήγει σε καυγά είναι πρωτοετής φοιτητής δεν ασχολείται καθόλου με την σχολή του, το μόνο που κάνει είναι να βγαίνει βόλτα και να γυρνάει τα ξημερώματα. Έχουμε προσπαθήσει χιλιάδες φορές να του μιλήσουμε αλλά όλα καταλήγουν στο να μας φωνάζει και να φεύγει. Έχει και ένα αδερφό δίδυμο που είναι το ακριβώς αντίθετο διαβάζει δουλεύει συζητάμε μαζί του, ακόμα και με τον αδερφό του τσακώνεται όταν πάει να του μιλήσει, πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνουμε θα ήθελα την βοήθεια σας σας παρακαλώ
Στο ερώτημα σας απάντησε η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Κλαίρη Τρούλου
Αγαπητή αναγνώστρια,
Είναι πολύ δύσκολο διαβάζοντας απλά ένα κείμενο να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα. Ωστόσο θα προσπαθήσω να εστιάσω σε κάποια σημεία, από τα οποία θα μπορούσατε να ξεκινήσετε.
Ακούω πολύ αυτό που λέτε ότι έχετε προσπαθήσει άπειρες φορές . Θέλω να θυμάστε ότι όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που προσεγγίζουμε το θέμα ή ακόμη και το ίδιο το παιδί στην περίπτωση σας. Ο τροπος που συζητάμε, ο τρόπος που λέμε αυτό που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που ερμηνεύουμε τις καταστάσεις, η κριτική που μπορεί να κρύβεται από πίσω, η σύγκριση με το αδερφάκι που εκλαμβάνει το παιδί, οι προσδοκίες των γονιών, όλα αυτά είναι οι αιτίες που θα κάνουν ένα παιδί να αντιδράσει. Πιθανόν με την συμπεριφορά του κάτι θέλει να μου πει.
Να ακούσετε πιο προσεκτικά το παιδί, να μην βιάζεστε να απαντήσετε ή να βάλετε τις φωνές ή να το επιπλήξετε. Συζητήστε μαζί του, ρωτήστε τις ανάγκες του, τι του αρέσει τι θα ήθελε. Φυσικά να μιλήσετε και εσείς για τα δικά σας συναισθήματα και τις δικές σας σκεψεις. Προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς. Αφήστε το παιδί να γνωρίζει ότι δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε μαζί του αυτήν τη στιγμή “Μου είναι πραγματικά δύσκολo να σε ακούσω όταν φωνάζεις” ή “Όταν μου φωνάζεις, αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω”. Η ειλικρίνεια είναι ο πιο απλός τρόπος για να τεθούν όρια στο παιδί και για να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του δεν λειτουργεί. Οριοθέτηση και διεκδικητικότητα.
Αγκαλιάστε τα, μην βιάζεστε να απαντήσετε ή να τα συμβουλέψετε .. ακούστε πιο προσεκτικά, νιώστε αυτό που σας λένε. Όταν ο έφηβος εκρήγνυται και θυμώνει, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να το βοηθήσουμε χωρίς να πέσουμε στην παγίδα του ποιος θα βγει νικητής από τη διαμάχη.
Όταν υπάρχει έλλειψη και απόρριψη, η αντίδραση και η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα για να αντέξω.
Προσπαθήστε για μια-δυο εβδομάδες και φροντίσετε να μην κάνετε κανενός είδους αρνητική παρατήρηση ή παρέμβαση στον τρόπο ζωής του παιδιού. Δηλαδή, αφήστε τον να κάνει ό,τι θέλει ακριβώς, χωρίς σχόλια και καυγάδες. Να δούμε πώς συμπεριφέρεται το παιδί … πιθανόν δεν θα νιώθει την ανάγκη ν’ αντιδράσει απέναντι σας και αφετέρου, θα κερδίσετε την προσοχή του, γιατί σίγουρα θα νιώσει τη διαφορά. Αρχίστε να ανταποκρίνεστε θετικά σε κάθε τι καλό που βλέπετε αυθόρμητα επάνω του, όσο ασήμαντο κι αν το θεωρείτε, δείξτε του εμπιστοσύνη , σεβασμό, ετσι με το να του δείξετε ότι εγκρίνετε και αποδέχεστε την προσωπικότητα του, έστω κι αν διαφωνείτε κάποιες φορές, θελουμε να δούμε πως θα ανταποκριθεί. Είναι σημαντικό πάντα να ενθαρρύνετε και να επικροτείτε τη θετική συμπεριφορά με πράξεις και με λόγια και ν’ αγνοείτε όσο γίνεται περισσότερο την αρνητική συμπεριφορά. Έτσι βοηθάτε το παιδί να σχηματίσει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του και ταυτόχρονα ν’ αρχίσει ν’ απορρίπτει τις αρνητικές τάσεις του.
- Να θυμάσαι πάντα ότι εσύ είσαι ο ενήλικας στη σχέση σας και οφείλεις να συμπεριφέρεσαι αναλόγως.
- Να του φέρεσαι πάντα όπως θέλεις να σου φέρεται.
- Να σέβεσαι την προσωπικότητα του και να αποφεύγεις με κάθε τρόπο τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς.
- Να του δείχνεις πάντα την αγάπη σου.
- Βάλε όρια, παράλληλα όμως να σέβεσαι τις ανάγκες του.
- Όταν έχει αντιρρήσεις, δώσε το περιθώριο στον γιο σου να διαφωνήσει και να προτείνει τις δικές του λύσεις, με ήρεμη συζήτηση και διαπραγμάτευση.
- Όταν σέβεσαι και αναγνωρίζεις τα συναισθήματα του, του κάνεις πιο εύκολο να σεβαστεί κι εκείνος τα δικά σου.
- Υπογράμμισε κάθε φορά κάποιο καλό στοιχείο της συμπεριφοράς του, πριν του κάνεις οποιαδήποτε παρατήρηση.
- Να του κάνεις πάντα σαφές τι περιμένεις από εκείνον να κάνει και όχι τι να μην κάνει.
- Κάνε όσες λιγότερες παρατηρήσεις μπορείς.
- Ρώτα πάντα τη γνώμη του για τα θέματα που τον αφορούν.
- Επεξεργαστείτε μαζί τις διαφορετικές λύσεις για κάθε πρόβλημα.
- Δείξε του ότι τον εμπιστεύεσαι.
- Άσε τον ίδιο να διαχειριστεί τον χρόνο του και τον τρόπο με τον οποίο θα πετύχει τους στόχους του.
- Δώσε του τη βοήθεια σου σ’ αυτό, αλλά δώσε του την ικανοποίηση να τα καταφέρει μόνος του.
- Να σέβεσαι πάντα τον προσωπικό του χώρο και την ανάγκη του για απομόνωση.
Είμαι παρών και παρούσα, ακούω αληθινά, αποδέχομαι και σιωπηλά είμαι εκεί για το παιδί μου. ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ.
Τέλος επίσης, κάποια στιγμή θα ήταν πολύ καλή ιδέα να ζητήσετε τη βοήθεια και κάποιου ειδικού ψυχοθεραπευτή, ο οποίος θα σας βοηθήσει να κρατήσετε σταθερή την πορεία της εξυγίανσης των σχέσεων στην οικογένεια σας. Γιατί όσο κι αν πιστεύεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου, παράλληλα πρέπει να είσαι προετοιμασμένη και για αρκετά πισωγυρίσματα και από τις δύο πλευρές τη δικιά σας και των παιδιών σας .
Καλή συνέχεια !
Κλαίρη Τρούλου
Πτυχιούχος Ψυχολόγιας Πανεπιστημίου Αθηνών
Ειδικευθήσα στη Γνωσιακή – Συμπεριφορική ψυχοθεραπεία(CBT)
[email protected]
Instagram: psychologist_
Article Image cover fromhttp://www.depositphotos.com/
